Śliwki Natal Num Num

Dobrą reputację trudno jest utrzymać, gdy twój najbliższy krewny ma reputację zabójcy ludzi. Tak właśnie wygląda sytuacja Śliwki Natalskiej.

Niewiele jest owoców, które dorównują Śliwce Natalskiej w czystej pyszności. Jednak jest to członek jednej z najbardziej śmiercionośnych rodzin roślin obok swojego kuzyna Oleandra, który trafia na pierwsze strony gazet zatruwając nieświadomych i samobójców.

Oficjalnie znana jako Carissa macrocarpa (kuh-RISS-uh mack-roe-KAR-puh) Śliwa Natal jest częścią rodziny Psiankowatych. Botaniczna nazwa tej rodziny to Apocynaceae, co po grecku oznacza „trzymaj to z dala od psa”, co oznacza, że łatwo je zabija. Nas również. Prawie wszystkie części śliwy Natal są trujące, podobnie jak oleander, z wyjątkiem czerwonych dojrzałych owoców. Smakują jak lekko słodka żurawina o konsystencji dojrzałej truskawki – niektórzy mówią, że jak mocno niedojrzała wiśnia. To zaskakujące, że ktoś jeszcze nie wymyślił komercyjnego soku owocowego, który smakowałby jak śliwka Natal. Jeśli zmieszali go z sokiem pomarańczowym, może to być Natal Naval… wiele możliwości marketingowych tam.

Jeśli chodzi o Oleander, jest to jeden z najbardziej zabójczych krzewów na Florydzie, nie najbardziej zabójcza roślina, ale na pewno w pierwszej trójce. Jest powszechnie stosowany w krajobrazie wzdłuż autostrad, ponieważ może tolerować ciepło i wszystkie metale ciężkie i spalin i innych transportowych effluvia pojazdy wypluwają takie jak guma, azbest, olej silnikowy, smar, farba et cetera. Przypadkowe i celowe zgony z powodu zatrucia oleandrem są powszechne. Kiedy masz toksycznego krewnego jak to, można zobaczyć, jak dobra strona Natal Plum ma tendencję do utraty.

Natal Plum radzi sobie dobrze z słonych wiatrów, co czyni go dobrym wyborem dla obszarów przybrzeżnych. Rośnie w kopcach o wysokości od dwóch do siedmiu i takiej samej szerokości. Jest tolerancyjna na różne warunki oświetleniowe i jest popularną rośliną krajobrazową. Ze względu na podwójne kolce – dobrą cechę identyfikacyjną – jest popularnym żywopłotem ochronnym. Śliwa Natal na załączonych zdjęciach pochodzi z pustej działki handlowej w Orlando. Przejeżdżałem obok niej często w oddali i ciekawość na widok czerwonego koloru skłoniła mnie do jej odkrycia. Widziałem ją również jako roślinę krajobrazową w narodowym parku Canaveral Seashore – po drugiej stronie drogi od siedziby strażników na wydmie – oraz na suchych wzgórzach San Diego w Kalifornii.

Śliwy Natal mają błyszczące, głęboko zielone liście i śnieżnobiałe kwiaty. Ich zapach nasila się w nocy i kwitną przez wiele miesięcy. Owoce pojawiają się latem i jesienią, lub jesienią i zimą w cieplejszym klimacie, w tym samym czasie co kwiaty. W klimacie umiarkowanym owoce mogą pojawiać się przez cały rok, a te pokazane na zdjęciu zostały zebrane w Orlando, na początku stycznia. Ale ja zbierałem je również w lipcu. Owoce można jeść z krzewu lub przyrządzać z nich placki, dżemy, galaretki, a nawet sosy. Jest bogaty w witaminę C, wapń, magnez i fosfor. Analiza wykazuje, że owoce mają 78,45% wilgotności, 0,56% białka, 1,03% tłuszczu, 12% cukru, 0,91% błonnika, 0,43% popiołu i 1 mg kwasu askorbinowego na 10 mg wagi…. co oznacza, że zawierają 10% witaminy C. To sprawia, że cytrusy wyglądają na anemiczne. To sprawia, że cytrusy wyglądają anemicznie.

W każdym owocu znajduje się od 6 do 16 nasion, a każde z nich jest wielkości jednego płaskiego błyskawicznego owsa Quaker. Niektóre źródła podają, że są one toksyczne, ale profesor Julia Morton – pierwszy i ostateczny autorytet na Florydzie – twierdzi, że są one „nieszkodliwe, gdy się je spożywa” i pisze, że cały dojrzały owoc może być spożywany w takiej postaci. Ja jem je z pestkami i w całości i nie czuję się przez to gorszy. Dojrzały owoc to taki, który jest śliwkowo-czerwony i lekko miękki w dotyku. Nie trzeba ich obierać. Pokrojone na połówki lub ćwiartki i wypestkowane nadają się do sałatek owocowych, żelatyn oraz jako polewa do ciast, puddingów i lodów. Jedna uwaga: Nie należy gotować owoców w aluminiowym garnku. Duszenie lub gotowanie powoduje, że płatki jadalnego lateksu odchodzą od owoców i przywierają do garnków. Można je usunąć pocierając olejem. Nie lubisz jeść lateksu pochodzącego z roślin? To unikajcie też świeżych fig, bo one też go mają.

Istnieją co najmniej trzy inne Carissy o jadalnych owocach. C. bispinosa dorasta do 10 stóp i ma wielokrotnie rozwidlone kolce. Jedno do dwóch nasion, pochodzi z Afryki Południowej. Carissa carandas pochodzi z Indii, jest rozłożystym lub pnącym się krzewem. Dojrzałe owoce zmieniają kolor z winnoczerwonego na czarny, zawierają dużo lateksu. Carissa edulis jest często bez kolców, lub z kilkoma prostymi kolcami. Owoce czerwone do czerwono-fioletowych.

Carissa pochodzi od sanskryckiego słowa „corissa”, lokalnej nazwy jednego z gatunków. Macrocarpa to po grecku duży owoc. Carissa macrocarpa jest nazywana śliwką Natalu, ponieważ pochodzi z obszaru Natalu w Afryce Południowej na północ do Mozambiku. Najczęstszą nazwą rośliny poza językiem angielskim jest „num-num”. Zulusi nazywają ją amatungulu – marketingowy koszmar. Wśród innych Afrykanów, owoc nazywa się noem-noem, z wymową zaczynając od dźwięku kliknięcia na 'N’.

Przepisy są z *The Rare Fruit and Vegetable Rady Cookbook, przez Rare Fruit and Vegetable Rady Broward County, Inc, Davie, Florida (out of print) i

**Caloosa Rare Fruit Exchange Cookbook, Lois Sharpe. (Giełda nadal istnieje, ale ich książka kucharska może nie.)

Zupa owocowa z karisu*

1¾ szklanki soku jabłkowego lub cydru

¼ szklanki cukru

2 łyżki skrobi kukurydzianej

4 cale laski cynamonu, połamane

4 całe goździki

Wymieszaj powyższe składniki w rondlu. Gotuj na średnim ogniu, ciągle mieszając, aż do wrzenia. Zmniejsz ogień i gotuj, aż będzie czysty, ciągle mieszając. Zdejmij z ognia i dodaj:

¾ filiżanki cząstek pomarańczy

¾ filiżanki cząstek grejpfruta

½ filiżanki bezpestkowych winogron

1 filiżankę posiekanej, przepołowionej Carissa

Przykryj i schładzaj przez noc. Usunąć przyprawy i dobrze wymieszać przed podaniem na zimno. Na 6 porcji.

Carissa Pie*

1 pinta karisu (pokrojonego w poprzek)

1 łyżka mąki

1 łyżka margaryny

½ szklanki cukru

½ szklanki wody

ciasto

Do głębokiego, wysmarowanego masłem naczynia do pieczenia wkroić dobrze dojrzały karis. Mąkę wymieszać z cukrem i posypać owoce. Lekko posmarować margaryną. Masę zalać wodą. Piec w temperaturze 450° przez 10 minut, a następnie w 425° przez 20 minut, aż owoce się ugotują, a ciasto zbrązowieje. Podawać na gorąco z sosem carissa z dodatkiem soku z cytryny lub wanilii.

Sos carissa*

Opłucz owoce, pokrój na ćwiartki. Wyjąć pestki zachowując miąższ. Do każdej filiżanki pokrojonej carissy odmierzyć ½ filiżanki cukru lub substytutu cukru. Na małym ogniu gotuj karisę i cukier (bez dodatku wody), aż owoce będą miękkie. Stosować jako sos podobny do sosu żurawinowego. Aby uzyskać galaretowaty sos, dodaj 2 łyżki wody na każdą filiżankę karisu. Gotować aż owoce zmiękną. Przecedzić sok przez woreczek do galaretek lub podwójną warstwę płótna. Dodać do ½ szklanki cukru na każde ¾ szklanki soku. Gotować do zgęstnienia.

Carissa Bread**

2 szklanki mąki

1½ łyżeczki proszku do pieczenia

1 szklanka cukru

½ łyżeczki soli

½ łyżeczki sody oczyszczonej

1 jajko, dobrze ubite

½ szklanki soku pomarańczowego

2 łyżki stołowe skondens, roztopiony

2 łyżki gorącej wody

1½ filiżanki karisu, wypestkowanego i posiekanego

1 skórka pomarańczowa, starta

½ filiżanki posiekanych orzechów

Przesiać razem mąkę, proszek do pieczenia, cukier, sól i sodę. Dodaj jajko, sok pomarańczowy, skrót i gorącą wodę. Mieszaj tylko do momentu, aż mąka będzie wilgotna. Złożyć w Carissa, skórkę pomarańczową i orzechy. Piec w temperaturze 350° w natłuszczonej i oprószonej mąką brytfannie przez 45 minut. Wydajność: 20 porcji.

Karisowe przystawki

Umyj i osusz świeże, dojrzałe owoce. Rozdzielić, usunąć pestki i umieścić w lodzie na krótko przed podaniem. Nadziewaj wgłębienia twarożkiem o niskiej zawartości tłuszczu lub lekkim serkiem śmietankowym. Ułożyć na posłaniu z poszatkowanej sałaty.

Sałatka z galaretką z karisu*

1 łyżka stołowa niearomatyzowanej żelatyny

½ szklanki zimnej wody

1½ szklanki wrzącego soku z karisu lub soku i miąższu filiżanki cukru

¼ łyżeczki soli

2 łyżki soku z cytryny

1½ filiżanki posiekanego selera

Syp żelatynę na zimną wodę i pozostaw na 5 minut. Rozpuść cukier, sól i zmiękczoną żelatynę we wrzącym soku Carissa. Odstawić do ostygnięcia i dodać sok z cytryny. Gdy masa zacznie gęstnieć, dodajemy posiekany seler naciowy. Przełożyć do foremki i schłodzić. Kiedy będzie jędrna, wyłóż formę na posłanie z rozdrobnionej sałaty i udekoruj lekkim majonezem, jeśli chcesz.

Sałatka z karisą*

1 funt karisu

1 szklanka wody

1 szklanka cukru

4 łyżeczki żelatyny

½ szklanki zimnej wody

½ szklanki posiekanego selera

½ szklanki pokrojonych w kostkę jabłek

½ szklanki orzechów pekan

Karyzeę ugotować w jednej szklance wody do miękkości, odcedzić i dodać cukier. Zwilżyć żelatynę w zimnej wodzie. Dodać do cukru i Carissy. Mieszać do rozpuszczenia, następnie dodać seler, jabłka i orzechy. Schłodzić w lodówce i podawać na sałacie.

Green Deane’s „Itemized” Profil roślin

IDENTYFIKACJA: Bardzo rozgałęzione evergreeny, gęste i zaokrąglone, szeroki baldachim, ostre, rozgałęzione kolce, złamana łodyga produkuje mleczny sok. Grube, błyszczące, ciemnozielone, naprzeciwległe liście, skórzasta tekstura. do trzech cali. Woskowobiałe, gwiazdkowate kwiaty, dwa cale średnicy, pięć płatków, zebrane w gęste grona, bardzo aromatyczne.

TIME OF YEAR: W odpowiednim klimacie kwitnie i owocuje przez cały rok. Najobficiej owocuje wiosną i latem.

WIRNIK: Toleruje suszę, znosi zasoloną glebę, słone wiatry i upały. Lubi pełne słońce, ale może tolerować trochę cienia. Ze względu na te cechy jest używany – pomimo kolców i toksycznych liści – jako roślina krajobrazowa, najczęściej dla firm.

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA: Tylko dojrzałe owoce są jadalne, surowe lub gotowane. Pozostała część rośliny jest bardzo toksyczna. Należy uważać na kolce.

.