Błonica

Co to jest błonica

Błonica to zakażenie wywołane przez bakterię Corynebacterium Diphtheriae. Jego oznaki i objawy, które zwykle pojawiają się 2-5 dni po ekspozycji, mogą być od łagodnych do ciężkich. Objawy często pojawiają się stopniowo, zaczynając od bólu gardła i gorączki. W ciężkich przypadkach bakterie wytwarzają toksyczny produkt (toksynę), który powoduje powstanie grubej szarej lub białej płytki na tylnej ścianie gardła, która czasami blokuje drogi oddechowe, utrudniając oddychanie i przełykanie, a także może powodować suchy kaszel. Przerost węzłów chłonnych może powodować obrzęk części szyi.

Czasami toksyna przechodzi do krwiobiegu i powoduje powikłania, takie jak zapalenie i uszkodzenie mięśnia sercowego, zapalenie nerwów, problemy z nerkami lub zaburzenia krwawienia z powodu spadku poziomu płytek krwi. Uszkodzenie mięśnia sercowego może powodować zaburzenia rytmu serca i zapalenie nerwów, czasami prowadzące do paraliżu.

Jak rozprzestrzenia się błonica?

Błonica łatwo przenosi się z jednej osoby na drugą, albo przez kontakt bezpośredni, albo drogą powietrzną poprzez krople wydzielane przez drogi oddechowe, na przykład podczas kaszlu lub kichania. Może również rozprzestrzeniać się poprzez zanieczyszczone tkanki lub przedmioty.

Jak rozpoznaje się błonicę?

Ogólnie rzecz biorąc, rozpoznanie kliniczne błonicy opiera się na obecności szarawej błony wyściełającej gardło. Chociaż zaleca się wykonanie badań laboratoryjnych w celu potwierdzenia podejrzenia zachorowania, leczenie należy rozpocząć natychmiast.

Jak leczy się błonicę?

Błonica jest leczona poprzez dożylne lub domięśniowe wstrzyknięcie roztworu antytoksyny błoniczej. Podaje się również antybiotyki, aby zabić bakterie, zatrzymać produkcję toksyn i zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby na inne osoby.

Czy zaleca się szczepienie przeciwko błonicy?

Wszystkie dzieci na całym świecie powinny być uodpornione przeciwko błonicy. Podstawowa tura 3 dawek, podanych w ciągu pierwszego roku życia, stanowi podstawę do nabycia odporności na całe życie. Programy szczepień powinny gwarantować, że w późniejszym okresie dzieciństwa lub dorastania każdy otrzyma dodatkowe 3 dawki przypominające szczepionki zawierającej błonicę. W każdym wieku każdy, kto nie jest zaszczepiony przeciwko błonicy lub jest zaszczepiony tylko częściowo, powinien otrzymać dawki niezbędne do ukończenia szczepienia.

Ostatnie epidemie błonicy w kilku krajach świadczą o niewystarczającym zakresie szczepień i wykazały, jak ważne jest utrzymywanie wysokiego poziomu wyszczepialności w programach szczepień ochronnych dzieci. Niezależnie od okoliczności zewnętrznych, każda nieszczepiona osoba jest narażona na ryzyko. Szacuje się, że 86% dzieci na świecie otrzymuje zalecane 3 dawki szczepionki przeciwko błonicy w okresie niemowlęcym, a 14% nie otrzymuje szczepionki lub otrzymuje ją częściowo.

Czy pracownicy służby zdrowia powinni podejmować dodatkowe środki ostrożności?

W środowiskach endemicznych i w sytuacjach epidemii pracownicy służby zdrowia mogą być bardziej narażeni na ryzyko zachorowania na błonicę niż ogół populacji. Dlatego, biorąc pod uwagę możliwość narażenia na Corynebacterium Diphtheriae w trakcie wykonywania pracy, należy zwrócić szczególną uwagę na uodpornienie personelu służby zdrowia.