Chicago Weather Watch

Nazywano ją Snowzilla, Snowpocalyspe i Snowmageddon. Jeśli byliście w Chicago, nigdy nie zapomnicie zamieci z okazji Dnia Świstaka. Rozpoczęła się ona 1 lutego i trwała do 2 lutego 2011 roku.

Chicago doświadczyło aż dwóch stóp śniegu i warunków zamieciowych, z wiatrem o prędkości ponad 60 mil na godzinę. Oficjalny rekord na lotnisku O’Hare to 21,2 cala śniegu, trzecia największa burza śnieżna w historii Chicago.

W Illinois odnotowano 11 zgonów związanych ze śniegiem. NOAA donosi o 38 ofiarach śmiertelnych tej potężnej zimowej burzy, która objęła od Teksasu po wschodnią Kanadę.

Dzięki silnemu wiatrowi wystąpiły znaczne zaspy. Niektóre zaspy miały ponad 5 stóp wysokości. Setki samochodów utknęły na Lake Shore Drive. Były opóźnienia lotów i zamknięcia szkół. Nie było thundersnow.

Pamiętam luty 1 był wtorek. To był dzień pracy, dzień szkoły. Wiele biur i firm w centrum miasta zostało zamkniętych wcześniej. Art Institute of Chicago (gdzie wtedy pracowałem) również został zamknięty wcześniej, a my staliśmy na rogu Michigan i Adams, zastanawiając się, jak silna będzie burza. Życzyliśmy sobie nawzajem bezpiecznej podróży do domu.

Burza była prognozowana od kilku dni, a śnieg miał dotrzeć do Chicago o 2:30 po południu. Kiedy wysiadłem z pociągu Blue Line w Oak Park, znak na banku migał 2:30, a pierwsze płatki śniegu zaczynały spadać. Dla ludzi próbujących dostać się gdziekolwiek później tego popołudnia, byłyby znaczne problemy z podróżą.

Śnieg nadal padał intensywnie przez cały wieczór. Było to piękne i przerażające. Silny wiatr stworzył warunki, w których nie było nikogo. To była prawdziwa zamieć, z porywami wiatru dochodzącymi do 70 mil na godzinę na brzegu jeziora. Tutaj są pomiary wiatru z National Weather Service.

Tej nocy, byłem łopata tylne drzwi co kilka godzin, aby utrzymać go od dryfuje zamknięty. Wiatr był tak silny, że prawie zdmuchnął drzwi z siatki. Były też błyskawice i grzmoty. To był thundersnow!

Międzyczasie, na Lake Shore Drive, ludzie zostali uwięzieni w autobusach CTA i utknęli w swoich samochodach na wiele godzin. Bali się wychodzić z samochodów. Z pomocą przyszły im pługi śnieżne i wozy strażackie. Było źle, ale mogło być o wiele gorzej. Na ratunek przybyły skutery śnieżne. Bez wątpienia uratowano życie.

Następnego ranka śnieg nadal padał i to był inny świat. Nie było żadnych zarysów chodników czy ulic, schodów, ganków, samochodów. Wszystko było pokryte śniegiem. To była tocząca się przestrzeń bieli, z wzorami fal od wiatru, jak wydmy. To była największa ilość śniegu, jaką kiedykolwiek widziałem w jednym czasie.

Pamiętam, że odśnieżałem przez dwa dni. Było tak dużo śniegu, musiałem łopatą w warstwach, i iść powoli. To nie był ciężki, mokry śnieg, ale było go tak dużo! Niektóre zaspy w alejce były ponad moją głową. Bohaterscy wojownicy z dmuchawami śnieżnymi mieli trudny czas radzenia sobie z całym tym śniegiem.

Wszyscy zebrali się razem i pomogli w odkopywaniu. Nawet małe dzieci i nastolatki wczuli się w ducha. Było dużo żartów i dobrego humoru.

Co zrobić z tym całym śniegiem? Na parkingach były góry. Były góry na rogach ulic. Według Narodowej Służby Pogodowej, minęły ponad dwa tygodnie zanim góry się roztopiły.

Minęło pięć lat od zamieci z okazji Dnia Świstaka. Co Państwo pamiętają? Góry śniegu, samochody utknęły na Lake Shore Drive? Wiatr i białe niebo? Śnieg z piorunami?

Tutaj galeria więcej zdjęć z Chicago Tribune.

Co to jest śnieg z piorunami? Tutaj jest filmik, a tutaj post, który napisałem na ten temat.

Lubisz to? Dlaczego nie zasubskrybować? Wpisz swój adres e-mail w pole i kliknij przycisk „utwórz subskrypcję”. Moja lista jest całkowicie wolna od spamu i możesz z niej zrezygnować w każdej chwili.

Jeśli masz Gmaila, nie przegap. Sprawdź swoją skrzynkę „Promocje”. Przenieś jeden z moich postów z pola „promocje” do pola „podstawowe”, a nigdy nie przegapisz żadnego postu. Dzięki za czytanie!

.