Chromit miedziowy jest wytwarzany przez rozkład termiczny jednej z trzech substancji. Tradycyjna metoda polega na spalaniu chromianu miedzi:
2 CuCrO
4 → 2 CuCrO
3 + O
2
Chromian barowo-amonowy miedzi jest najczęściej stosowaną substancją do produkcji chromitu miedziowego. Otrzymana tą metodą mieszanina chromitu miedziowego może być stosowana wyłącznie w procedurach zawierających materiały obojętne wobec baru, ponieważ bar jest produktem rozkładu chromianu amonowo-miedziowego, a zatem jest obecny w otrzymanej mieszaninie. Produkt uboczny tlenek miedzi usuwa się za pomocą ekstrakcji kwasem octowym, polegającej na przemyciu kwasem, dekantacji, a następnie suszeniu cieplnym pozostałej substancji stałej w celu otrzymania wyodrębnionego chromitu miedziowego. Chromit miedziowy jest wytwarzany przez poddanie miedziowego chromianu barowo-amonowego działaniu temperatury 350-450 °C, zazwyczaj w piecu muflowym:
Ba
2Cu
2(NH
4)
2(CrO
4)
5 → CrCuO
3 + CuO + 2 Ba + 4 H
2O + 4 Cr + N
2 + 6 O
2
Chromian amonowo-miedziowy jest również stosowany do produkcji chromitu miedziowego. Jest on zazwyczaj wykorzystywany jako alternatywa dla drogi chromianu amonowego baru do stosowania w chemikaliach reagujących z baru. To może być również myte kwasem octowym i suszone w celu usunięcia zanieczyszczeń. Chromit miedziowy jest wytwarzany poprzez wystawienie chromianu amonowego miedzi na działanie temperatury 350-450 °C:
Cu(NH
4)
2(CrO
4)
2 → CrCuO
3 + CrO + 4 H
2O + N
.