Istnieje zasada w programowaniu zwana DRY, lub Don’t Repeat Yourself. Zazwyczaj oznacza ona refaktoryzację kodu poprzez zrobienie czegoś kilka razy i przekształcenie tego w pętlę lub funkcję. Kod DRY jest łatwy do zmiany, ponieważ zmiany trzeba wprowadzać tylko w jednym miejscu.
Przykłady kodu nie-DRY i suchego
Możemy użyć pętli do wykonania powtarzającego się kodu
Innym przykładem jest wzięcie powtarzających się bitów kodu i wyodrębnienie ich w funkcji.
„Łatwy do zmiany” nie oznacza tylko czystego kodu, jeśli nie możesz dowiedzieć się, do czego służy zmienna lub co robi funkcja na podstawie jej nazwy, to trudniej jest ją zmienić później, kiedy możesz nie pamiętać dokładnie, jak działa twój kod (lub kiedy ktoś inny próbuje zmienić twój kod).
Używanie opisowych nazw zmiennych ułatwia zrozumienie, co zawiera zmienna i z kolei ułatwia jej późniejsze użycie lub zmianę.
Dobrą początkową konwencją nazewnictwa dla twoich zmiennych i funkcji byłoby:
- słowa kluczowe dla zmiennych zawierających wartości. tj: fruit, firstName, favoriteColor
- słowa złożone dla zmiennych zawierających obiekty lub tablice. tj: fruits, names, myColors
- opis dla zmiennych zawierających funkcje. tj: logFruits, findPerson, getFavoriteColor
Konkluzja
Kiedy skończysz pisać jakiś kod, zawsze powinieneś spojrzeć wstecz, aby zobaczyć, czy jest jakiś sposób, w jaki możesz go osuszyć, włączając w to: używanie opisowych nazw zmiennych, branie powtarzających się fragmentów kodu i wyodrębnianie ich do funkcji lub pętli.