Uczciwość to prawość umysłu i uczciwość w działaniu. Ten, kto jest uczciwy, okazuje się być osobą prawą i sprawiedliwą, która kieruje się tym, co jest uważane za słuszne i właściwe na poziomie społecznym. Na przykład: „Mój dziadek nauczył mnie, że uczciwość jest najważniejszą rzeczą w biznesie”, „Kierownik został zwolniony z powodu swojej nieuczciwości”, „Znalazłem teczkę z pieniędzmi i ważnymi dokumentami w taksówce i zrobiłem wszystko, co mogłem, aby skontaktować się z właścicielem: moja uczciwość nie pozwoliła mi zwątpić ani na sekundę”.
Szczerość (przestrzeganie prawdy i wyrażanie się bez udawania) jest jednym z elementów składowych uczciwości. Uczciwy człowiek nie kłamie i nie angażuje się w kłamstwa, ponieważ taka postawa byłaby sprzeczna z jego wartościami moralnymi. Jeśli człowiek jest uczciwy i chce sprzedać swój samochód, przyzna się do jego wad i nie będzie kłamał na temat jego przebiegu. Z drugiej strony, osoba w tej samej sytuacji, która nie jest uczciwa, będzie próbowała zniekształcić rzeczywistość, aby uzyskać więcej pieniędzy, niezależnie od szkody, jaką jej kłamstwa mogą wyrządzić kupującemu.
Tendencja w kierunku uczciwości i przejrzystości zawsze przeważa u uczciwej osoby i jest nawet silniejsza niż jakakolwiek potrzeba. Kiedy człowiek, który nie ma pracy, otrzymuje niedozwoloną propozycję zdobycia łatwych pieniędzy (poprzez kradzież, oszustwo itp.), tylko jego uczciwość sprawia, że opiera się pokusie i nie przyjmuje jej. Z drugiej strony, jeśli podmiotowi brakuje tej cnoty, prawdopodobnie wybierze złą drogę i stanie się przestępcą.
Wielu sławnych autorów i ludzi w historii zapisało się w historii zwrotami związanymi z uczciwością; spójrzmy na kilka przykładów poniżej: „Uczciwość jest nie do pogodzenia z gromadzeniem majątku” – Mahatma Gandhi; „Cenne zdobycze czynią złodziei z uczciwych ludzi” – William Szekspir; „Trudniej jest być uczciwym człowiekiem osiem dni niż bohaterem kwadrans” – Jules Renard; „Uczciwość zatrzymuje się przed drzwiami i puka; przekupstwo wchodzi do środka” – Burdett A. Rich; „Jednym słowem: aby sprawiać wrażenie uczciwego człowieka, trzeba nim być”, Nicolas Boileau.
W świecie, w którym wizerunek jest tak ważny, a jego cenę płaci się w pieniądzach, uczciwość rzadko jest obecna w codziennym życiu naszego gatunku. Ale przypadki, w których władza i ambicja uwodzą człowieka i prowadzą go na drogę nieuczciwości, nie są współczesne; niezależnie od tego, jak daleko w przeszłość się cofniemy, zawsze znajdziemy przykłady manipulowania prawdą, pozbawiania wolności innych i masowej przemocy w pogoni za celem, który dla tych, którzy do niego dążyli, usprawiedliwiał środki.
Ale w jaki sposób powinien być wychowywany człowiek, aby stał się istotą prawą? Czy wystarczą nauki, które otrzymuje w pierwszych latach życia, przykłady dawane przez starszych? Naprawdę są osoby, które nigdy nie ukradłyby, które nigdy nie skrzywdziłyby innej żywej istoty dla niej samej; osoby, którym się ślepo ufa, bo wie się, że są przejrzyste, że nie kryją w sobie zła. Dlaczego nie wszyscy tacy jesteśmy?
Gdy ktoś szuka definicji terminu takiego jak uczciwość, szczerość lub szczerość, zwierzęta nie-ludzkie nigdy nie są wspomniane; a jednak wielu ludzi, którzy żyją lub żyli z psami, na przykład, opowiadają niezliczone historie, które zawierają prawdziwe przykłady wszystkich tych cnót i więcej, i nigdy nie mówią o nadużyciu, wykorzystaniu lub oszustwie. Być może powinniśmy zwrócić większą uwagę na naszych współmieszkańców planety, aby nauczyć się cennych lekcji uczciwości i współczucia, których tak bardzo potrzebuje nasz program nauczania.