Większość ludzi bierze przegrody, które dzielą ruch na amerykańskich autostradach za pewnik. Ale te pozornie proste bariery są w rzeczywistości zwodniczo wyrafinowane: Ich projekty zostały dobrze przetestowane i dopracowane, aby zapewnić bezpieczeństwo kierowców po obu stronach drogi w razie wypadku. Najpopularniejsza nazwa tych wszechobecnych betonowych płyt to „Bariery Jersey” – ale dlaczego?
Betonowe bariery drogowe zostały po raz pierwszy użyte w Kalifornii w 1946 r.; zastąpiły one standardowe (ale słabe) barierki ochronne z belek drewnianych na zdradzieckiej sekcji Grapevine stanowej autostrady Ridge Route – ojczyzny oryginalnego „zakrętu nieboszczyka” – gdzie drogi miały 6-procentowy spadek, który doprowadził do wielu zderzeń czołowych. Następnie, w 1949 roku, stan New Jersey przyjął porównywalne struktury betonowe i zainstalował zapobiegawcze paraboliczne bariery środkowe na odcinku Jugtown Mountain drogi US Route 22 w hrabstwie Hunterdon, który miał podobnie niebezpieczny spadek do autostrady Ridge Route.
Te oryginalne bariery mierzyły 19 cali wysokości i 30 cali szerokości, z 2 calami zakopanymi w drodze w celu zapewnienia stabilności. Każda z nich była zakotwiczona do podłoża za pomocą stalowych kołków i składała się z 2-calowej grubości zewnętrznej warstwy białego betonu, aby była bardziej widoczna w nocy. Chociaż początkowe bariery odniosły pewien sukces w zmniejszaniu skutków kolizji, inżynierowie drogowi stanu New Jersey kontynuowali prace nad projektem, tworząc coraz większe prototypy w oparciu o ilość zaobserwowanych wypadków (w przeciwieństwie do przeprowadzania kontrolowanych testów zderzeniowych). Ostatecznie w 1959 r. ustalili, że standardowa wysokość bariery będzie wynosić 32 cale nad powierzchnią chodnika, a jej podstawa będzie miała szerokość 24 cali. Podstawa ma wysokość 3 cali, po czym następuje 13-calowe nachylenie boczne, zanim bariera stanie się pionowa. Bariery te byłyby wdrażane w różnych stanach, ale nosiłyby nazwę stanu, w którym zostały opracowane.
Bariery Jersey są zaprojektowane tak, aby przekierować zderzenie, wykorzystując pęd samochodu do pochłonięcia uderzenia i przesunięcia pojazdu równolegle wzdłuż boku bariery, aby zapobiec przewróceniu się pojazdu. W przypadku szybkich zderzeń małych samochodów wzdłuż barier Jersey Barrier istnieje jednak większe prawdopodobieństwo, że samochód przewróci się, dlatego stworzono alternatywną barierę. Według Federalnej Administracji Autostrad bariera w kształcie litery F ma taką samą podstawę o wysokości 3 cali, ale jej bok jest nachylony na wysokości 10 cali nad nawierzchnią – o trzy cale mniej niż nachylenie bariery Jersey Barrier – i dzięki temu może lepiej absorbować proporcjonalne uderzenia mniejszych podwozi, zapobiegając przewróceniu się pojazdu. Chociaż kształt F jest generalnie preferowany, stosowanie barier Jersey Barrier, jak również innych konstrukcji barier, w tym o stałym nachyleniu, o pojedynczym nachyleniu i pionowych, jest nadal dopuszczalne, ponieważ odpowiednio przechodzą one testy zderzeniowe przeprowadzane przez National Highway Traffic Safety Administration.
.