East Saint Louis Race Riot of 1917, (2 lipca), krwawy wybuch przemocy w East St. Louis, Illinois, wynikający w szczególności z zatrudnienia czarnych pracowników w fabryce posiadającej kontrakty rządowe. Był to najgorszy z wielu incydentów antagonizmu rasowego w Stanach Zjednoczonych w czasie I wojny światowej, skierowanego przede wszystkim przeciwko czarnoskórym Amerykanom nowo zatrudnionym w przemyśle wojennym. W zamieszkach biali zwrócili się przeciwko czarnym, masowo kłując ich nożami, pałkami i wieszając oraz wypędzając 6 000 z ich domów; 40 czarnych i 8 białych zostało zabitych.
Biblioteka Kongresu, Waszyngton, D.C.
28 lipca National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) zorganizowało cichą paradę w dół Piątej Alei w Nowym Jorku, protestując przeciwko zamieszkom i innym aktom przemocy wobec czarnych Amerykanów. Niemiecka propaganda wyolbrzymiła te incydenty, próbując wzbudzić antywojenne nastroje w amerykańskiej czarnej społeczności, a prezydent Woodrow Wilson publicznie potępił przemoc tłumu i lincze, których było 54 w 1916 i 38 w 1917 roku.