Bothwell’s Mummy
James Hepburn był pierwszym księciem Orkadów, markizem Fife, czwartym hrabią Bothwell, trzecim mężem Marii Królowej Szkotów. Często przedstawiany jest jako odważny laird pogranicza, a jego rodzina posiadała rozległe posiadłości w południowej Szkocji, z godnymi uwagi zamkami w Hermitage i Hailes. Był bezwzględnym oportunistą i jest głównym podejrzanym o zamordowanie lorda Darnleya, męża Marii, królowej Szkotów, co utorowało mu drogę do poślubienia królowej Marii. Porzucił swoją pierwszą żonę, norweską arystokratkę Annę Thronsden, gdy zabrakło jej pieniędzy, i wydaje się, że poślubił swoją drugą żonę, lady Jean Gordon, bigamicznie (nie rozwiódł się z Anną). Jedna z biografii Mary Queen of Scots stawia tezę, że Bothwell zgwałcił królową, by zmusić ją do małżeństwa. Istnieje relacja o tym, jak Jakub pobił mężczyznę, którego spotkał podczas spaceru z królową Marią w ogrodach Holyrood, tak brutalnie, że ten zmarł na skutek odniesionych obrażeń.
Małżeństwo Bothwella z królową Marią spotkało się z niechęcią szkockiej szlachty, która nie lubiła, gdy ktoś z ich klasy został podniesiony do rangi władcy. Skandal wywołał również skandal wśród pospólstwa, któremu wydawało się (lub przynajmniej dało się wmówić), że królowa spiskowała z Bothwellem, by zamordować jej męża, aby mogli się pobrać. Skandal ten był ostatecznym ciosem dla rządu królowej Marii i James uciekł na Szetlandy po militarnej rozgrywce i porażce pod Carberry Hill.
Z Szetlandów sztorm zmusił małą flotę Jamesa do dotarcia do wybrzeży Norwegii, gdzie został aresztowany i osadzony w areszcie w Bergen, rodzinnym mieście Anny Thronsden. Anna i jej krewni pozwali Bothwella o porzucenie i zwrot posagu. Król Danii i Norwegii Fryderyk II zdał sobie sprawę z wartości Jamesa jako więźnia politycznego i kazał przenieść go do duńskiego więzienia warownego w zamku Malmohus. Gdy stało się jasne, że Maria nigdy nie zostanie przywrócona na tron, znaczenie Jakuba jako więźnia politycznego zmalało. Ostatecznie król Fryderyk II kazał przenieść Jakuba do celi w zamku Dragsholm, gdzie spędził ostatnie dziesięć lat swojego życia przykuty do słupa o połowę niższego od siebie, tak że nigdy nie mógł stać. Nic dziwnego, że Jakub zmarł w stanie obłąkania w 1578 roku. Został pochowany w kościele w Farevejle, niedaleko zamku.
Jego ciało zostało ekshumowane w 1858 roku i okazało się, że jest w wysuszonym, zmumifikowanym stanie. Prośby jego dalszej rodziny o zwrot zwłok do Szkocji nie zostały uwzględnione. Zamiast tego wystawiono je na widok publiczny w szklanej trumnie aż do ostatnich dziesięcioleci XX wieku, kiedy to królowa Danii Małgorzata nakazała umieścić je w odpowiedniej trumnie, a obok trumny umieścić drewnianą tablicę z jego herbem odpowiadającym jego randze i tytułom
.