Fluoksetyna może nie leczyć objawów OCD u pacjentów z ASD

Dzieci i młodzież z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, którzy wykazują zachowania związane z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, mieli znacząco niższe wyniki dla zachowań związanych z OCD po 16 tygodniach przyjmowania fluoksetyny w porównaniu z placebo, zgodnie z ustaleniami opublikowanymi w JAMA. Jednak we wstępnie określonych analizach, które uwzględniały kilka zmiennych, różnica między grupami była nieistotna.

„Chociaż dowody nie są wystarczająco silne, aby zalecić fluoksetynę jako leczenie, nie możemy wykluczyć, że jest ona pomocna dla niektórych indywidualnych dzieci,” Dinah S. Reddihough, MD, z Royal Children’s Hospital w Australii, powiedział Healio Psychiatry. „W miarę jak będziemy coraz lepiej rozumieć działanie leków u poszczególnych dzieci, czyli 'medycynę spersonalizowaną’, możliwe będzie dokładniejsze określenie, które dzieci, jeśli w ogóle, mogą odnieść korzyści ze stosowania tych leków.”

Reddihough i współpracownicy przeprowadzili randomizowane badanie kliniczne w celu ustalenia, czy fluoksetyna jest skuteczna w zmniejszaniu nasilenia i częstotliwości zachowań OCD u uczestników w wieku od 7,5 do 18 lat, u których zdiagnozowano ASD. Do badania włączono uczestników, którzy w Dziecięcej Skali Obsesyjno-Kompulsywnej Yale-Brown (CYBOCS-PDD) uzyskali wynik 6 lub wyższy.

W okresie od listopada 2010 r. do kwietnia 2017 r., 75 uczestników otrzymywało fluoksetynę, a 71 otrzymywało placebo przez 16 tygodni.

Wśród wszystkich uczestników (85% mężczyzn; średni wiek, 11,2 lat), 109 ukończyło próbę. Według badaczy, średni wynik CYBOCS-PDD od linii podstawowej do 16 tygodni zmniejszył się z 12,8 do 9,02 (średni spadek o 3,72 punktu; 95% CI, -4,85 do -2,6) w grupie fluoksetyny i z 13,13 do 10,89 (spadek o 2,53 punktu; 95% CI, -3,86 do -1,19) w grupie placebo. 16-tygodniowa różnica między grupami wynosiła -2,01 (95% CI, -3,77 do -0,25). W predefiniowanym modelu, który obejmował dalsze dostosowanie do płci, zdolności werbalnych i nierówności w zmiennych wyjściowych, średnia różnica wynosiła -1,17 (95% CI, -3,01 do 0,67), co uznano za nieistotne statystycznie.

„Klinicyści i rodziny powinni być ostrożni w stosowaniu tych leków, gdzie do tej pory nie było opublikowanych dowodów na ich skuteczność w tej populacji”, powiedział Reddihough.

W powiązanym artykule redakcyjnym, Bryan H. King, MD, MBA, z wydziału psychiatrii na University of California San Francisco’s Weill Institute for Neurosciences, podkreślił zniweczenie ogólnych ustaleń przez wstępnie określone analizy.

„Pomimo ograniczeń, wynik badania przeprowadzonego przez Reddihough i współpracowników jest zgodny z podobnymi badaniami i dostarcza nowych dowodów na to, że SSRI nie stanowią wartości dodanej w stosunku do placebo w przypadku powtarzających się zachowań u dzieci i młodzieży z ASD ujętych w CYBOCS-PDD” – napisał King. „Potrzebne są dodatkowe rygorystyczne badania, zarówno w celu zidentyfikowania innych potencjalnych metod leczenia podstawowych objawów, jak i w przypadku SSRI, w celu ustalenia, czy wskazania kliniczne inne niż powtarzające się zachowania mogą odpowiadać za ich ciągłe, szerokie stosowanie w ASD”. – autor: Joe Gramigna

Ujawnienia: King zgłasza otrzymywanie osobistych opłat od Genentech i od New England Journal of Medicine poza przedłożoną pracą. Reddihough zgłasza otrzymywanie grantów od National Health and Medical Research Council oraz Royal Children’s Hospital Foundation. Proszę zobaczyć badanie dla wszystkich innych autorów istotnych ujawnień finansowych.