Gorączka czarnej wody, zwana też hemoglobinurią malaryczną, jedno z rzadszych, ale najgroźniejszych powikłań malarii. Występuje prawie wyłącznie przy zakażeniu pasożytem Plasmodium falciparum. Gorączka Blackwater charakteryzuje się wysoką śmiertelnością. Jej objawy to szybkie tętno, wysoka gorączka i dreszcze, skrajne wyczerpanie, szybko rozwijająca się niedokrwistość oraz oddawanie moczu o czarnym lub ciemnoczerwonym zabarwieniu (stąd nazwa choroby). Charakterystyczny kolor moczu wynika z obecności dużej ilości hemoglobiny, uwalnianej podczas intensywnego niszczenia czerwonych krwinek pacjenta przez pasożyty malaryczne. Z powodu małej liczby czerwonych krwinek u pacjentów często rozwija się niedokrwistość. Obecność pigmentów krwi w surowicy krwi zwykle powoduje żółtaczkę we wczesnym okresie choroby.
Centers for Disease Control and Prevention (CDC) (Image Numer: 5856)
Gorączka czarnych wód występuje najczęściej w Afryce i Azji Południowo-Wschodniej. Osoby o zwiększonej podatności, takie jak nieimmunologiczni imigranci lub osoby przewlekle narażone na malarię, są klasycznymi ofiarami tego powikłania. Gorączka czarnych wód rzadko pojawia się dopiero po przebyciu co najmniej czterech ataków malarii i po sześciu miesiącach przebywania na obszarze endemicznym. Leczenie gorączki czarnych wód obejmuje leki przeciwmalaryczne, transfuzje krwi pełnej i całkowity odpoczynek w łóżku, ale nawet przy zastosowaniu tych środków śmiertelność wynosi około 25 do 50 procent.
.