Cichy dr Crippen przeniósł się do Wielkiej Brytanii i pracował jako lekarz homeopatyczny w Londynie. Jego płomienna i zalotna żona Cora – znana również pod pseudonimem scenicznym Belle Elmore – była walczącą piosenkarką music-hallową. W styczniu 1910 roku Cora zniknęła w tajemniczych okolicznościach po kolacji w domu pary. Crippen powiedział przyjaciołom Cory, że wróciła ona do Stanów Zjednoczonych, aby odwiedzić krewnych, a wkrótce potem, że zachorowała i zmarła. Następnie wywołał skandal, prosząc swoją sekretarkę i kochankę, Ethel Le Neve, aby z nim zamieszkała. Przyjaciele stali się podejrzliwi i poprosili policję o zbadanie sprawy. Crippen powiedział im, że Cora zostawiła go dla innego mężczyzny, a on okłamał jej przyjaciół, aby zachować twarz. Kiedy inspektorzy wrócili kilka dni później, aby zadać więcej pytań, stwierdzili, że Crippen i Ethel uciekli. Dokładne przeszukanie domu Crippenów zaowocowało makabrycznym odkryciem części ciała pod piwnicą.
Według raportu policyjnego ofiara została otruta, a następnie wyfiletowana. Przerażające morderstwo, tak bardzo przypominające ataki Kuby Rozpruwacza zaledwie dwie dekady wcześniej, szybko trafiło na pierwsze strony gazet. Blask mediów i ścisła kontrola rządu sprawiły, że Scotland Yard znalazł się pod silną presją, aby złapać Crippena i rozwiązać zagadkę zbrodni. Nawet młody Winston Churchill, ówczesny minister spraw wewnętrznych Wielkiej Brytanii, uważnie śledził przebieg śledztwa. Crippen i Le Neve próbowali uciec do Kanady, ale zostali zatrzymani po tym, jak kapitan ich statku użył nowej technologii – bezprzewodowego urządzenia Marconiego, aby powiadomić władze o swoim miejscu pobytu. Głośna sprawa, która nastąpiła później, obejmowała obciążającą piżamę, rzadką truciznę, o której wiedziano, że Crippen ją posiadał, oraz efektownego patologa z czerwonym goździkiem, który przekonał ławę przysięgłych, że ślady na próbkach skóry dowodzą, że pochodzą one od Cory.
„Sprawa Crippena była sprawą O.J. Simpsona z 1910 roku”, powiedział toksykolog sądowy John Trestrail, jeden z kluczowych śledczych badających ponownie sprawę Crippena. „Nie sądzę, aby jakiekolwiek morderstwo w historii było tak bardzo opisywane w gazetach. Czytano o nim na całym świecie.”
Trestrail, ekspert od trucizn, był zaniepokojony jego poszlakami. Nigdy nie słyszał o przypadku otrucia, w którym sprawca rozczłonkował swoją ofiarę – truciciele zwykle robili wszystko, by śmierć wyglądała na wypadek. A nawet jeśli Crippen popełnił oba czyny, dlaczego pozbył się tak dużej części ciała, a potem zostawił tylko kilka obciążających kawałków? Jego pytania doprowadziły do dokładnej analizy akt sądowych i nowych testów kryminalistycznych na dowodach rzeczowych, które wciąż pozostają z miejsca zbrodni. Trestrail podróżował między Stanami Zjednoczonymi a Anglią, aby połączyć szczegóły niesławnej zbrodni, ściśle współpracując z ekspertem DNA Foranem i genealogiem Willsem na każdym kroku.
Zespół doktora Forana, pracujący w jego laboratorium biologii sądowej na Uniwersytecie Stanowym Michigan, porównał DNA ze stuletniej tkanki ze współczesnym DNA krewnych Cory, których Wills zdołał namierzyć. Spodziewając się potwierdzenia, że ciało należało do Cory, zespół zamiast tego odkrył, że DNA nie pasuje, a co jeszcze bardziej zaskakujące, że części ciała nie były nawet żeńskie – pochodziły od męskiej ofiary.
Mając przekonujące dowody na to, że ciało nie należało do Cory, Trestrail zaczął grzebać głębiej w policyjnych i sądowych archiwach, powoli odsłaniając serię zatajonych dokumentów. Wśród zauważonych dowodów znajduje się list do Crippena od Cory, w którym twierdzi ona, że mieszka w Ameryce i nie ma zamiaru ratować go przed egzekucją. List został uznany przez śledczych za oszustwo, ale nigdy nie został pokazany ani Crippenowi, ani jego prawnikom. Czy policja mogła manipulować dowodami użytymi w procesie?
W związku z nowymi ustaleniami, James Patrick Crippen, najbliższy żyjący męski krewny Crippena, teraz formalnie prosi, aby rząd brytyjski ułaskawił lekarza i zwrócił jego kości do Ameryki.
Przed egzekucją Crippen napisał przerażająco proroczy list do Ethel Le Neve. Napisał w nim: „Stojąc twarzą w twarz z Bogiem, wierzę, że nadejdą fakty, które udowodnią moją niewinność”. Współczesna medycyna sądowa spełniła jego proroctwo.