Możliwe jest odczuwanie żalu, nawet jeśli ktoś jeszcze żyje. Na przykład, opiekun może odczuwać smutek, jeśli osoba, którą się opiekuje, cierpi na chorobę ograniczającą życie (chorobę, która nie ma uzasadnionej nadziei na wyleczenie) lub choroba wpłynęła na jej osobowość. Nazywa się to „antycypowanym żalem”.
Ale nie każdy doświadcza antycypowanego żalu, ludzie, którzy go doświadczają mogą odczuwać te same emocje i poczucie żałoby, jak gdyby dana osoba rzeczywiście umarła.
Jeśli doświadczasz żałoby przed śmiercią, ważne jest, abyś z kimś porozmawiał.
Jakie są objawy antycypowanego żalu?
Osoby, które doświadczają antycypowanego żalu mogą mieć szeroki zakres emocji, takich jak strata, strach, poczucie winy i niepokój. Dowiedzenie się, że osoba, którą się opiekujesz jest chora na nieuleczalną chorobę może sprawić, że poczujesz się bezsilny i zdruzgotany.
Żałoba przed śmiercią osoby nie musi oznaczać, że nie będziesz się smucił po jej odejściu. Każdy reaguje inaczej na te okoliczności. Podczas gdy niektórzy ludzie czują się przygotowani na śmierć i zamykają się w sobie, inni mogą rozpocząć proces żałoby od nowa.
Co powoduje smutek antycypacyjny?
Żal może początkowo nie dotyczyć osoby, która jest chora, ale życia, które obecnie prowadzisz.
Jeśli zostaniesz opiekunem, może to dramatycznie zmienić twoje życie i możesz mieć wrażenie, że straciłeś część swojej wolności lub życia towarzyskiego. Dodatkowa odpowiedzialność i niemożność zrobienia czegokolwiek bez planowania może być stresująca. Możesz czuć się winny, że tak się czujesz, ale jest to naturalna reakcja na tak dużą zmianę w twoim życiu.
Możesz się smucić z powodu wspomnień, które masz razem, a które osoba, którą się opiekujesz, zapomni. Możesz się smucić z powodu zmian w jej osobowości lub z powodu planów na przyszłość, których nie będzie mogła już zrealizować. Możesz odczuwać sprzeczne emocje, kiedy osoba, którą się opiekujesz traci swoje funkcje umysłowe lub przestaje cię rozpoznawać.
Radzenie sobie z przewidywanym żalem
Każdy reaguje inaczej i dobrze jest zaakceptować, że twój sposób radzenia sobie jest unikalny.
Jeśli doświadczasz przewidywanego żalu, rozmowa z kimś i poczucie wsparcia jest dla ciebie tak samo ważne, jak w przypadku, kiedy ktoś już umarł. Może się okazać, że pomocna będzie rozmowa z przyjaciółmi i rodziną lub z osobą, którą się opiekujesz. Długa choroba oznacza, że oboje macie czas na powolne przygotowanie się do śmierci, na powiedzenie tego, co chcecie powiedzieć lub na podzielenie się wspomnieniami. Jednym z pomysłów jest napisanie o tym, co dana osoba dla ciebie znaczyła, a następnie przeczytanie jej na głos.
Możesz również rozważyć rozmowę z doradcą. Pomocne może być omówienie swoich uczuć z kimś, kto jest obiektywny i nie ma emocjonalnych powiązań z sytuacją. Może to pomóc, zwłaszcza jeśli osoba, którą się opiekujesz, zaprzecza swojemu stanowi. Doradca może porozmawiać z tobą o twoich uczuciach, zasugerować, w jaki sposób możesz pomóc osobie, którą się opiekujesz, a także omówić trudne decyzje, które być może będziesz musiał podjąć po śmierci, takie jak oddanie organów.
Tłumienie emocji może sprawić, że poczujesz się przytłoczony, a w niektórych przypadkach wpłynąć na twoje zdrowie. Ważne jest, aby znaleźć kogoś, kto będzie cię wspierał.
Gdzie znaleźć wsparcie
Następujące źródła mogą pomóc osobom przeżywającym żałobę:
- headspace
- Beyond Blue – zadzwoń 1300 22 4636
- Australian Centre for Grief and Bereavement – usługi doradztwa i wsparcia w żałobie. Zadzwoń pod numer 1800 642 066
- Lifeline Australia – zadzwoń pod numer 13 11 14 lub przeczytaj arkusz informacyjny na temat żałoby i straty
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat żałoby i uzyskać poradę, co robić dalej, możesz również zadzwonić do healthdirect pod numer 1800 022 222, aby porozmawiać z zarejestrowaną pielęgniarką, 24 godziny, 7 dni w tygodniu.