How Baxter Became One of L.A.’s Steepest Streets

Od Dead Man’s Curve na Sunset do niemożliwie krótkich wjazdów na Arroyo Seco Parkway, drogi w Los Angeles oferują wiele okazji do jazdy z zawrotną prędkością. Ale być może żadna z nich nie jest tak przerażająca – ani tak porywająca – jak Baxter Street.

Traktując prostą linię przez Echo Park i Silver Lake, droga pozornie kiwnęła nosem na leżącą u jej podstaw topografię, pełzając po wzgórzach i zagłębiając się w wąwozy. Jeden odcinek między Allessandro i Alvarado twierdzi, 32 procent stopnia, wśród najbardziej stromych w mieście. Tuż za wzgórzem obok Lemoyne, wzór siatki osadzony w betonie pomaga oponom lepiej trzymać się drogi.

Dzisiaj miasto ogranicza nachylenie ulic do 15 procent, a nowe drogi generalnie dostosowują się do konturów krajobrazu. Więc jak taka ulica jak Baxter została kiedykolwiek zbudowana?

Zaczęło się jako skrawek ziemi w badaniu z 1853 roku, oddzielający puste działki nieruchomości w tym, co było wtedy północno-zachodnim rogiem miasta. Miasto wyznaczyło ten wąski pas ulicy Baxter Street w 1872 roku, a kiedy pod koniec lat 90-tych XIX wieku dzielący te puste działki na osiedla mieszkaniowe, uhonorowali linie geodetów i narzucili wzór siatki na pagórkowatą ziemię. Wtedy prosta jak strzała linia ulicy Baxter nabrała praktycznego sensu. Jak zauważył Matthew Roth z Archiwum Auto Clubu w jednym z wywiadów, droga ta – podobnie jak wiele tak zwanych tajnych schodów w Los Angeles – funkcjonowała jako piesza ścieżka dostępu do linii tramwajowej wzdłuż dzisiejszej Echo Park Avenue.

Baxter stała się później poligonem doświadczalnym dla samochodów, ponieważ producenci organizowali wyszukane akrobacje, aby zademonstrować moc swoich pojazdów. W jednym z takich wydarzeń w 1916 roku, ciężarówka z napędem na cztery koła załadowana 4,300 funtami zbelowanego siana jęczała na tej trasie, zatrzymując się dwa razy dla kamer gazet. Prawie 100 lat później Baxter Street nadal oszałamia niepewnych kierowców i dezorientuje wydłużone pojazdy.