Są takie chwile w życiu, kiedy to, co czujesz, wykracza poza opis. Nie odkryłem jeszcze angielskiego słowa, które uchwyciłoby głębię i istotę tego, co czuję w tych momentach. To właśnie w moich próbach opisania tych chwil przypominam sobie, jak ograniczony może być język. Czasami zaprzestaję prób znalezienia idealnego słowa, zakładając, że albo ono nie istnieje, albo kiedy mam je poznać, samo znajdzie do mnie drogę. Całkiem przypadkowo natknąłem się na Yugen, będąc na stumbleupon. Według tej strony, Yūgen oznacza „świadomość wszechświata, która wyzwala emocjonalne reakcje zbyt głębokie i tajemnicze, by można je było opisać słowami”. Gdy przeczytałem definicję tego słowa, fala spokoju, radości i uznania przemieściła się przez moje ciało, umysł i ducha. Rozpoznałam to uczucie całkiem dobrze. Ostatni raz doświadczyłem tego, kiedy szukałem słowa, aby opisać mój cel w życiu i znalazłem słowo Antevasin podczas czytania Jedz, módl się, kochaj.
Próba opisania tej koncepcji wydaje się nieuchwytna pod pewnymi względami. Zgodnie z Wikipedia.com, „Dokładne tłumaczenie tego słowa zależy od kontekstu. W chińskich tekstach filozoficznych, z których zaczerpnięto ten termin, yūgen oznaczało „niewyraźny”, „głęboki” lub „tajemniczy”. Podczas gdy doświadczenia Yugen mogą łączyć nas z Nieskończonością, są one doświadczeniami codziennego życia, które służą jako połączenie z czymś wyższym. Zeami Motokiyo podał kilka przykładów yūgen, pisząc: „Patrzeć, jak słońce chowa się za wzgórzem pokrytym kwiatami. Wędrować po wielkim lesie bez myśli o powrocie. Stać na brzegu i wpatrywać się w łódź, która znika za odległymi wyspami. Kontemplować lot dzikich gęsi, widzianych i zagubionych wśród chmur. I, subtelne cienie bambusa na bambusie.”
W Stanfordzkiej Encyklopedii Filozofii opisano yūgen jako głęboką łaskę. „Kamo no Chōmei, autor znanego Hōjōki (Relacja o mojej chacie, 1212), również pisał o poezji i uważał yūgen za główny problem poezji swoich czasów. Jako charakterystykę yūgen podaje on, co następuje: „To jest jak jesienny wieczór pod bezbarwną przestrzenią cichego nieba. Jakoś tak, jakby z jakiegoś powodu, który powinniśmy umieć sobie przypomnieć, łzy płyną niekontrolowanie”. W innej charakterystyce pomocnie wspomina się o znaczeniu wyobraźni: „Kiedy patrzymy na jesienne góry przez mgłę, widok może być niewyraźny, a jednak ma wielką głębię. Choć przez mgłę widać niewiele jesiennych liści, widok jest powabny. Bezkresny widok stworzony w wyobraźni daleko przewyższa wszystko, co można zobaczyć wyraźniej” (Hume, 253-54).”
Daisetsu Teitaro Suzuki, w Zen i kulturze japońskiej napisał,
Yugen jest słowem złożonym, każda część, yu i gen, oznacza „pochmurną nieprzeniknioność”, a kombinacja oznacza „niejasność”, „niepoznawalność”, „tajemnicę”, „poza intelektualną kalkulacją”, ale nie „całkowitą ciemność”. Tak określony obiekt nie poddaje się analizie dialektycznej ani jednoznacznej definicji. Nie jest on w ogóle możliwy do przedstawienia naszemu zmysłowi-inteligentowi jako to czy tamto, ale to nie znaczy, że jest on całkowicie poza zasięgiem ludzkiego doświadczenia. W rzeczywistości jest on przez nas doświadczany, a jednak nie możemy go wyprowadzić na światło dzienne obiektywnej jawności. Jest to coś, co czujemy w sobie, a jednak jest to przedmiot, o którym możemy mówić, jest to przedmiot wzajemnej komunikacji tylko między tymi, którzy mają jego odczucie. Jest ukryta za chmurami, ale nie całkiem poza zasięgiem wzroku, bo czujemy jej obecność, jej tajemne przesłanie jest przekazywane przez ciemność, nieprzeniknioną jednak dla intelektu. Uczucie jest wszystkim w całości. Chmurność, niejasność czy nieokreśloność jest rzeczywiście charakterystyczna dla tego uczucia. Byłoby jednak wielkim błędem, gdybyśmy tę chmurność brali za coś bezwartościowego doświadczalnie lub pozbawionego znaczenia dla naszego codziennego życia. Musimy pamiętać, że Rzeczywistość lub źródło wszystkich rzeczy jest dla ludzkiego rozumienia nieznaną wielkością, ale możemy ją odczuć w najbardziej konkretny sposób.
Może nigdy nie będę w stanie adekwatnie wyjaśnić yūgen, kiedy jej doświadczę, jednak zawsze będę ją znał, kiedy ją poczuję i doświadczę i na razie to wystarczy.