Jhumpa Lahiri, pseudonim Nilanjana Sudeshna Lahiri, (ur. 11 lipca 1967, Londyn, Anglia), urodzona w Anglii amerykańska powieściopisarka i autorka opowiadań, której dzieła oświetlają doświadczenia imigrantów, w szczególności Indian Wschodnich.
Lahiri urodziła się w rodzinie bengalskich rodziców z Kalkuty (obecnie Kolkata) – jej ojciec był bibliotekarzem uniwersyteckim, a matka nauczycielką – którzy przeprowadzili się do Londynu, a następnie do Stanów Zjednoczonych, osiedlając się w South Kingstown, Rhode Island, gdy była mała. Jej rodzice pozostali jednak przywiązani do swojej wschodnioindyjskiej kultury i zdeterminowani, by wychować swoje dzieci z doświadczeniem i dumą ze swojego dziedzictwa kulturowego. Nauczyciele w szkole podstawowej zachęcali Lahiri, by zachowała w szkole swoje rodzinne przezwisko, Jhumpa. Chociaż pisała proliferacyjnie podczas swoich lat szkolnych, nie przyjęła życia pisarza aż do ukończenia (1989) z licencjatem z literatury angielskiej w Barnard College i uzyskała trzy stopnie magistra (w języku angielskim, kreatywnym pisaniu i literaturze porównawczej i sztuce) oraz doktorat (w studiach renesansowych) na Uniwersytecie Bostońskim w latach 90.
Podczas studiów i krótko po nich, Lahiri opublikowała szereg opowiadań w takich magazynach jak The New Yorker, Harvard Review, i Story Quarterly. Niektóre z tych opowiadań zebrała w swoim debiutanckim zbiorze Interpreter of Maladies (1999). Dziewięć opowiadań, z których część rozgrywa się w Kalkucie, a część na wschodnim wybrzeżu USA, porusza takie tematy jak praktyka aranżowanych małżeństw, wyobcowanie, dyslokacja i utrata kultury oraz daje wgląd w doświadczenia hinduskich imigrantów, jak również w życie mieszkańców Kalkuty. Wśród nagród zdobytych przez Interpreter of Maladies były 2000 Pulitzer Prize for fiction i 2000 PEN/Hemingway Award for Debut Fiction.
Lahiri następnie próbowała swoich sił w powieści, produkując The Namesake (2003; film 2006), historię, która bada tematy tożsamości osobistej i konflikty produkowane przez imigrację poprzez śledzenie wewnętrznej dynamiki bengalskiej rodziny w Stanach Zjednoczonych. Powróciła do krótkiej fikcji w Unaccustomed Earth (2008), zbiorze, którego tematem jest zarówno doświadczenie imigracji, jak i asymilacji w kulturze amerykańskiej. Jej powieść The Lowland (2013) jest kroniką rozbieżnych dróg dwóch bengalskich braci. Opowieść ta była nominowana zarówno do Man Booker Prize, jak i National Book Award i przyniosła Lahiri nagrodę 2015 DSC Prize for South Asian Literature, nagrodę ustanowioną w 2010 r. przez deweloperów infrastruktury DSC Limited w celu uhonorowania osiągnięć pisarzy południowoazjatyckich i „zwiększenia świadomości kultury południowoazjatyckiej na całym świecie.”
Lahiri została przedstawiona 2014 National Humanities Medal przez U.S. Pres. Barack Obama w 2015 roku. W tym samym roku opublikowała swoją pierwszą książkę napisaną po włosku, In altre parole (W innych słowach), medytację na temat jej zanurzenia w innej kulturze i języku. Lahiri kontynuowała pisanie po włosku, a w 2018 roku wydała powieść Dove mi trovo („Where I Find Myself”).
.