Julia Grant, z domu Julia Boggs Dent, (ur. 26 stycznia 1826 w pobliżu St. Louis, Missouri, USA – zm. 14 grudnia 1902 w Waszyngtonie), amerykańska pierwsza dama (1869-77), żona Ulyssesa S. Granta, 18. prezydenta Stanów Zjednoczonych i dowódcy wojsk Unii w ostatnich latach amerykańskiej wojny secesyjnej. Popularna pierwsza dama, była znana ze swojego nieformalnego sposobu bycia i wystawnych rozrywek.
Córka Fredericka Denta, odnoszącego sukcesy kupca i właściciela plantacji, oraz Ellen Bray Wrenshall Dent, Julia była jednym z ośmiorga dzieci i najstarszą z czterech dziewczynek. Chociaż uczęszczała do miejscowych szkół, a następnie spędziła siedem lat w szkole z internatem dla panien Mauros w St. Louis, Missouri, była obojętną uczennicą. Jednak bogactwo jej rodziny i szczęśliwe życie domowe dały jej ogromną pewność siebie. Małżeństwo z Ulyssesem, zawarte 22 sierpnia 1848 roku, połączyło jej przyszłość z przyszłością młodego żołnierza o niezwykle skromnym pochodzeniu i ograniczonych perspektywach. Służył w armii aż do dymisji w 1854 roku, a przez kilka następnych lat nie odnosił żadnych sukcesów. W tym okresie para miała czworo zdrowych dzieci.
Wojna secesyjna dała Ulyssesowi nowe możliwości. Zgłosił się na ochotnika w kwietniu 1861 roku i szybko piął się po szczeblach kariery, by w marcu 1864 roku zostać generałem porucznikiem armii. Julia towarzyszyła mu tak często, jak to było możliwe, a jego sława przyniosła jej status celebrytki. W Waszyngtonie jego rozgłos i jej zachwyt nad blaskiem reflektorów zachęciły ją do przyjęcia wiodącej roli w społeczeństwie.
Po tym, jak Ulysses został prezydentem w marcu 1869 roku, Julia chętnie bawiła się w Białym Domu, ale nalegała, by jej rodzina nadal mieszkała w swoim własnym waszyngtońskim domu. W końcu jednak ustąpiła i podążyła za tradycją. Koniec wojny i nowy dobrobyt narodu w tak zwanym Gilded Age sprawiły, że pogoń za luksusami i wystawnymi pokazami bogactwa stała się akceptowalna, a pierwsza dama wydawała odpowiednio na oficjalne rozrywki, wyposażenie Białego Domu i własną garderobę.
Julia stała się pierwszą żoną prezydenta, która zwróciła na siebie uwagę całego kraju. Jej atrakcyjne dzieci stały się ulubieńcami prasy, a ślub jej córki był obchodzony z ogólnokrajowym fanfarami. Czasopisma dla kobiet zaczęły publikować artykuły o prezydenckim domu, a w jednym z nich, Godey’s Lady’s Book, pojawiła się nawet regularna kolumna. Jej autorką była „ciotka Mehitable”, która opisywała jedzenie i ubrania rodziny, a także drukowała niepochlebne opisy wyglądu pierwszej damy: „Nie jest tak przystojna, jak myślisz, i trzyma światła nisko, żeby nikt jej dobrze nie widział”. Julia, której oczy były lekko zezowate, rozważała operację, aby poprawić ten stan, ale jej mąż powstrzymał ją, mówiąc, że woli ją taką, jaka jest. Jego miłe słowa nie powstrzymały jej jednak od nalegania, aby zawsze była fotografowana z boku.
Po opuszczeniu Białego Domu, Grantowie odbyli nagłośnioną podróż dookoła świata, podczas której byli witani jak bohaterowie i obsypywani prezentami. Po powrocie do Nowego Jorku Ulysses zaczął pisać swoje pamiętniki, częściowo po to, by spłacić ogromne długi rodziny, powstałe w wyniku niepowodzenia w interesach w 1884 roku. Ledwie skończył to zadanie, gdy zmarł 23 lipca 1885 roku. Sukces finansowy Personal Memoirs of U.S. Grant, a także pragnienie Julii, by wyprostować to, co widziała, zachęciły ją do podyktowania własnych wspomnień, które zostały ostatecznie opublikowane w 1975 roku. Była pierwszą żoną prezydenta, która napisała autobiografię przeznaczoną do publikacji.
Julia Grant zmarła w grudniu 1902 roku i została pochowana obok męża w Grant’s Tomb, w Nowym Jorku, w odpowiednio prominentnym miejscu dla pierwszej damy, która rozkwitała na widok publiczny.
.