Klasyka AD: Wainwright Building / Adler & Sullivan

Budynek estetycznie egzemplifikuje teorie wysokiego budownictwa Sullivana, z trójdzielną kompozycją bazy, szybu i attyki, która oparta jest na strukturze klasycznej kolumny.

„Drapacz chmur musi być wysoki, każdy jego cal musi być wysoki. Musi być w nim siła i potęga wysokości, musi być w nim chwała i duma wywyższenia. Musi być w każdym calu dumną i strzelistą rzeczą, wznoszącą się w czystym uniesieniu, że od dołu do góry jest jednostką bez jednej rozbieżnej linii.”

Budynek został nazwany na cześć lokalnego finansisty, Ellisa Wainwrighta, który potrzebował przestrzeni biurowej do zarządzania Stowarzyszeniem Browarników w St. Louis. Z zamiarem otwarcia rogu budynku na ulicę, pierwsze piętro zostało przeznaczone na sklepy na poziomie ulicy, a drugie na łatwo dostępne biura publiczne.

Najwyższe piętra budynku Wainwrighta przeznaczone były na biura, a na górze mieściły się zbiorniki na wodę i maszyny budowlane. Otwory handlowe wymagały dużych przeszklonych otworów, które elegancko i delikatnie usadowiły się pod masywnym budynkiem. Wszystkie okna na fasadach Wainwright Building są lekko cofnięte za otaczające je kolumny i filary, aby zachować pionową estetykę Sullivana.

Organiczne ornamenty i rzeźbienia są charakterystyczne dla Sullivana (opublikowane w jego Systemie Ornamentu Architektonicznego), najbardziej widoczne to fryz, który spoczywa poniżej głębokiego gzymsu, powierzchnia wokół drzwi głównego wejścia i spandrele pomiędzy oknami na różnych piętrach.

Liście selera różnią się w projekcie i skali z każdym piętrem, ozdobione terakotą, która zyskała popularność w czasie budowy.

Sullivan opisał symbolikę swojej architektury jako jedną z prostych form geometrycznych i strukturalnych oraz organicznej ornamentyki, zestawienie obiektywnych wpływów tektonicznych i subiektywnych wpływów organicznych. Jego system konstrukcyjny opiera się na stalowej ramie, która jest pokryta murem; jest to uważane za pierwsze udane wykorzystanie stalowej konstrukcji ramowej.

Brązowy piaskowiec jest okładziną dla pierwszych dwóch pięter, a następne siedem pięter to ciągłe ceglane filary. Ozdobne reliefy liści są wyrzeźbione w panelach z terakoty, dekorując każde piętro. Dziesiąta kondygnacja to fryz z wijących się zwojów liści, które obramowują okrągłe, wstawiane okna.

.