Molera

A molera (znana również jako ciemiączko) to „miękkie miejsce” na szczycie czaszki Chihuahua; jest odpowiednikiem ciemiączka bregmatycznego lub przedniego u ludzkich niemowląt, ale w przeciwieństwie do większości ssaków ciemiączka Chihuahua utrzymują się w wieku dojrzałym. Historycznie było to bardzo powszechne wśród Chihuahuas i było uważane za znak czystości dla tej miniaturowej rasy psów. Jest ono nadal wymieniane w wielu standardach rasy Chihuahua, jednak w krajach europejskich jest uważane za wadę, ponieważ istnieje obawa, że może to odzwierciedlać wady rozwojowe, takie jak wodogłowie i ventriculomegalia, wady rozwojowe typu Chiari-like i syringomielia. Fontanelle są włóknistymi, pokrytymi błoną szczelinami, które znajdują się pomiędzy kośćmi czaszki i na przecięciu szwów czaszkowych. Szwy czaszkowe to połączenia między kośćmi czaszki (lub czaszki). Ciemiączka służą jako główne miejsca rozszerzania się kości podczas postnatalnego wzrostu czaszki, co pozwala pomieścić powiększający się mózg. Chihuahua prawdopodobnie ma cholerę z powodu dysproporcji neuroparenchymalnej, tj. proporcjonalnie dużego mózgu w stosunku do czaszki. Jest to prawdopodobne, ponieważ istnieje przedwczesne zamknięcie szwów czaszkowych podstawy czaszki (brachycefalia z powodu kraniosynostozy). Aby pomieścić rozwijający się mózg dochodzi do zwiększonego wzrostu kości czaszki w płaszczyźnie równoległej, co nadaje psu charakterystyczny kopulasty lub „jabłkowaty” wygląd.

Wyjaśnienie często błędnie cytowanych źródeł weterynaryjnych (Greene i Braund / Rivers i Walker)Wiele źródeł internetowych twierdzą nieprawidłowo, że było badanie na cholerę wykonane przez który (parafrazując) „nie znaleźć związek między moleras i wodogłowie w rasach zabawek, takich jak Chihuahua”. Nie było takiego badania. Było to stwierdzenie niepoparte żadnymi referencjami, chociaż odzwierciedlało doświadczenie kliniczne i zostało wydane ponad 30 lat temu w 3 wydaniu książki Ettinger’s Veterinary Internal Medicine. Stwierdzenie to nie zostało zachowane w kolejnych wydaniach, a tom ten jest obecnie zmieniany na wydanie 9. Jest to również błędnie podane na wielu stronach internetowych, że było „oddzielne badanie przeprowadzone przez dr Walker i dr Rivers na Uniwersytecie w Minnesocie, które nie wykazało korelacji między obecnością lub wielkością cholery a wodogłowiem”. To również jest błędne. Badanie to nosiło tytuł „Hydrocephalus in the Dog: Utility of Ultrasonography as an Alternate Diagnostic Imaging Technique” opublikowane w Journal of the American Animal Hospital Association w 1992 roku. Badanie to dotyczyło tego, czy komory i związane z nimi drogi płynu mózgowo-rdzeniowego mogą być zbadane ultrasonograficznie przez przetrwałe ciemiączko bregmatyczne (molera). W badaniu wzięło udział 26 psów, z których 6 miało kliniczne wodogłowie (tj. było neurologicznie nieprawidłowe). Spośród 6 psów z klinicznym wodogłowiem (2 x chihuahua, 1 x pudel x, 1 x Pomeranian, 1 x Boston terrier i 1 x Yorkshire terrier), USG przez cholerę było pomocne w nieinwazyjnym potwierdzeniu rozpoznania wodogłowia i dostarczyło informacji o poszerzeniu bocznego, trzeciego i czaszkowego akweduktu mózgowego. Ultrasonografia przez otwór żółciowy była również przydatna w ujawnieniu ventriculomegalii u 5 z 20 (przypuszczalnie) klinicznie normalnych psów i były to Chihuahua (9 miesięcy, depresja umysłowa), Lhasa Apso (5 tygodni), 2x Shih Tzu (3 i 5 tygodni) i Affenpinscher (9 tygodni – i zwrócony do hodowcy z powodu otępienia).Pozostałe 15 psów (14 shih tzu i 1 Lhasa Apso) miało normalną wielkość komór według tego badania ultrasonograficznego. 14/15 psów w badaniu miało 6 tygodni lub mniej, tzn. badanie dotyczyło głównie szczeniąt, a nie dorosłych psów. Starszy pies był 5-letni Shih Tzu. Innymi słowy wszystkie Chihuahua w tym badaniu były dotknięte wodogłowiem i cholerą; to badanie nie badało obecności lub wielkości cholery i wodogłowia.

.