Historia rezydencji
Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum mieści się w dawnym domu magnata przemysłowego Andrew Carnegie. Ta 64-pokojowa rezydencja, zbudowana w latach 1899-1902, jest imponującym świadectwem pragnienia Carnegiego i jego żony, Louise Whitfield Carnegie, zbudowania przestronnego, wygodnego i wypełnionego światłem domu, w którym mogliby wychowywać swoją córkę, Margaret. Biuro architektoniczne Babb, Cook & Willard zaprojektowało rezydencję w solidnie wygodnym stylu angielskiego georgiańskiego domu wiejskiego. Kiedy w 1898 roku Carnegie kupił ziemię pod budowę domu, celowo nabył nieruchomość daleko na północ od miejsc, w których mieszkali jego rówieśnicy. Stosunkowo otwarta przestrzeń pozwoliła mu zbudować duży ogród – jeden z niewielu prywatnych, zamkniętych terenów zielonych na Manhattanie – który do dziś jest piękną oazą.
Dom został również zaplanowany jako miejsce, w którym Carnegie, po przejściu na emeryturę w 1901 roku, mógł nadzorować projekty filantropijne, którym poświęcił ostatnie dekady swojego życia. W ciągu swojego życia Carnegie przekazał około 350 milionów dolarów na edukację, instytucje kulturalne i promocję pokoju na świecie. Ze swojego prywatnego biura w rezydencji Carnegie przekazał również pieniądze na budowę sieci ponad 1500 bezpłatnych bibliotek publicznych w społecznościach w całym kraju oraz na poprawę warunków życia społeczności i instytucji edukacyjnych w Wielkiej Brytanii.
Dom jest fascynującym studium innowacyjnego projektu. Był pierwszą prywatną rezydencją w Stanach Zjednoczonych, która posiadała konstrukcję stalową i jedną z pierwszych w Nowym Jorku, która posiadała windę osobową Otis (obecnie w kolekcji Smithsonian’s National Museum of American History w Waszyngtonie, DC). Inne innowacje obejmowały jego centralne ogrzewanie, prekursora klimatyzacji, oraz piwniczny wagonik z węglem, który przemieszczał się po miniaturowym torze kolejowym, aby przenieść paliwo z pojemnika magazynowego do ogromnych podwójnych kotłów.
Budynek otrzymał status zabytku w 1974 r., a w 1976 r. został otwarty jako Smithsonian Institution’s Cooper-Hewitt Museum. W 2014 roku muzeum zostało przemianowane na Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum.
certyfikat LEED SILVER
W 2015 roku rezydencja i kampus Cooper Hewitt uzyskały certyfikat LEED Silver od United States Green Building Council. System oceny LEED jest najważniejszym programem dla budynków, domów i społeczności, które są zaprojektowane, skonstruowane, utrzymywane i obsługiwane w celu poprawy wydajności środowiskowej i zdrowia ludzkiego. Projekt uzyskania certyfikatu dla Cooper Hewitt, który rozpoczął się na etapie planowania renowacji w 2006 r., obejmował optymalizację wydajności energetycznej rezydencji, zakup certyfikowanych urządzeń elektrycznych „Green-e”, redukcję zużycia wody, łączność ze społecznością lokalną i wiele innych ulepszeń kampusu muzeum.