Odniesienia społeczne to poszukiwanie i wykorzystywanie informacji od innej osoby w celu oceny sytuacji. Zazwyczaj występuje w sytuacjach o wysokiej niejednoznaczności, kiedy niemowlęta są prezentowane z nowymi i nieznanymi zdarzeniami. Już w wieku 6 miesięcy ludzkie niemowlęta zaczynają patrzeć na swoich opiekunów w poszukiwaniu wskazówek, jak reagować na różne sytuacje, osoby i bodźce. Pod koniec pierwszego roku życia zaczynają regulować swoje zachowanie w stosunku do referenta zgodnie z informacjami emocjonalnymi od opiekunów, tworząc w ten sposób własne rozumienie emocji. Zdolność ta wydaje się zależeć od zrozumienia przez niemowlęta, że ludzie mają emocjonalne orientacje w stosunku do referenta. Odniesienia społeczne zaobserwowano również u młodych szympansów hodowanych w przedszkolu. Jednak nadal nie jest jasne, czy społeczne odnoszenie się występuje w taki sam sposób u szympansów, jak u ludzi. Adaptacyjną zaletą społecznego odniesienia może być to, że umożliwia ono jednostce uczenie się o środowisku niezależnie od bezpośredniego doświadczenia: jest to hipoteza, która czeka na nowe znaczące obserwacje z przyszłych badań terenowych.
.