Case Report
Compound Odontoma-Diagnosis and Treatment in Pedıatrıc Dentıstry: Three Case Reports
Alem Coşgun1, Behiye Sezgin Bolgül1*, Ezgi Meriç1 and Berk Turgay2
1Department of Pedodontics, Mustafa Kemal University, Turkey
2Department of Oral and Maxillo Facial Surgery, Mustafa Kemal University, Turkey
*Autor prowadzący: Behiye Sezgin Bolgül, Department ofPedodontics, Mustafa Kemal University,Hatay, Turkey
Published: 18 May, 2018
Cite this article as: Coşgun A, Bolgül BS, Meriç E, TurgayB. Compound Odontoma-Diagnosis andTreatment in Pedıatrıc Dentıstry: ThreeCase Reports. Clin Surg. 2018; 3: 1971.
Abstract
Odontomy są najczęstszymi guzami odontogennymi. Są uważane za hamartomasrather than neoplasms, and are composed of natural teeth tissues: enamel, dentin, and cementumand pulp tissue. Są one szeroko klasyfikowane jako odontoma złożone (małe struktury przypominające zęby) i odontoma złożone (konglomerat zębiny, szkliwa i cementu). Generalnie odontoma związane są z urazami w okresie uzębienia pierwotnego, procesami zapalnymi i zakaźnymi, anomaliami dziedzicznymi (zespół Gardnera, zespół Hermanna), nadaktywnością odontoblastyczną oraz zmianami w komponentach genetycznych odpowiedzialnych za kontrolę rozwoju uzębienia. W pracy przedstawiono trzy przypadki odontoma oraz sposoby leczenia.
Słowa kluczowe: Compound odontoma; Child; Tumors
Introduction
Odontoma są najczęstszymi guzami odontogennymi. Są one zaliczane nie do nowotworów, lecz do hamartomas i składają się z naturalnych tkanek zęba: szkliwa, zębiny, cementu i miazgi. Według klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia wyróżnia się dwa odrębne typy odontoma: odontoma complex i odontoma compoundW odontoma complex, wszystkie tkanki zęba są utworzone, ale pojawiły się bez zorganizowanej struktury. W odontoma złożonych wszystkie tkanki zęba są ułożone w liczne struktury zębopodobne, zwane zębodołami. Generalnie są to twory śródkostne, ale niekiedy mogą ulec erupcji do jamy ustnej. Etiologia odontoma nie jest znana. Generalnie odontoma związane są z urazami w okresie uzębienia pierwotnego, jak również z procesami zapalnymi i zakaźnymi, nadaktywnością odontoblastyczną oraz zmianami w komponentach genetycznych odpowiedzialnych za kontrolę rozwoju uzębienia. Przyzębiaki mogą również występować w ramach zespołów chorobowych, takich jak zespół podstawnokomórkowy, zespół Gardnera, rodzinna gruczolistość okrężnicy, choroba Tangiera czy zespół Hermanna. Leczeniem z wyboru jest zachowawcze wycięcie chirurgiczne. Złożone i złożone guzy przyzębia są dobrze obudowane i łatwo ulegają enukleacji z otaczającej kości .
Prezentacja przypadku
Przypadek 1
13-letni chłopiec skierowany do naszej kliniki z powodu niewykształconego siekacza szczęki (Rycina 1). Zmiana zaburzała erupcję siekacza centralnego szczęki (Ryc. 2). Zmiany usunięto chirurgicznie (Ryc. 3). Badanie histopatologiczne potwierdziło, że zmiany mają charakter złożony (compoundodontomas). Po zabiegu rozpoczęto erupcję zęba przetrwałego (Rycina 4 i 5).
Przypadek 2
Pacjentka po urazie zgłosiła się do naszej kliniki ze złamanym zębem centralnym (Rycina 6). Ząb został złamany w wyniku wypadku rowerowego przed dwoma laty. Był to 11-letni chłopiec. Siekacz centralny był leczony kanałowo. U pacjenta nie występowały żadne zespoły chorobowe ani choroby ogólnoustrojowe. Uznaliśmy, że etiologia odontoma może być związana z przebytym urazem, dlatego usunęliśmy odontoma, ponieważ może on mieć wpływ na rokowanie zęba (Ryc. 7). Odontoma usunięto chirurgicznie (Rycina 8). Badanie histopatologiczne potwierdziło, że zmiana jest guzem złożonym (compoundodontoma). Ząb został odbudowany po leczeniu kanałowym (Rycina 9 i 10).
Przypadek 3
9-letni chłopiec skierowany do naszej kliniki z powodu niewykształconego siekacza górnego szczęki (Rycina 11). Zmiana zaburzała wyrzynanie się siekacza centralnego szczęki (Ryc. 12). Zmiana została usunięta chirurgicznie (Ryc. 13). Badanie histopatologiczne potwierdziło, że zmiana jest odontoma złożonym. Po zabiegu rozpoczął się proces erupcji zęba przetrwałego (Rycina 14 i 15).
Rycina 1
Rycina 1
Widok wewnątrzustny przedop.
Rycina 2
Rycina 2
Radiografia przedpiersiowa przed op.op.
Rycina 3
Rycina 3
Widok odontomy.
Rycina 4
Rycina 4
Widok wewnątrzustny poop.
Rycina 5
Rycina 5
Radiografia pantomograficzna po op.op.
Rycina 6
Rycina 6
Widok wewnątrzustny przedop.
Rycina 7
Rycina 7
Radiografia przedpiersiowa przed op.op.
Rycina 8
Rycina 8
Widok odontomy.
Rycina 9
Rycina 9
Widok wewnątrzustny poop.
Rycina 10
Rycina 10
Radiografia przedpiersiowa zęba po op.op.
Rycina 11
Rycina 11
Widok wewnątrzustny przedop.
Rysunek 12
Rycina 12
Radiografia pantomograficzna przed op.op.
Rycina 13
Rycina 13
Widok odontomy.
Rycina 14
Rycina 14
Radiografia pantomograficzna po op.op.
Dyskusja
Odontoma reprezentują najczęstszy typ odontogennych nowotworów szczęki i żuchwy wśród pacjentów poniżej 20 roku życia. Odontoma są wolno rosnącymi, bezobjawowymi nowotworami występującymi w szczękach i żuchwach. W około 80% przypadków są one związane z zębami zatrzymanymi lub nie wyrżniętymi. Mimo, że często przebiegają bezobjawowo, klinicznymi objawami odontoma mogą być: zatrzymanie zębów mlecznych, brak wyrzynania zębów stałych, ból, ekspansja kości korowej, przemieszczenie zębów. Leczenie ortodontyczne może być wskazane w celu korekty wady zgryzu. W dwóch opisanych przez nas przypadkach odontoma towarzyszyły nie wyrżniętym zębom. Leczenie według dostępnej literatury polega na chirurgicznej ekstrakcji z całkowitym usunięciem tkanek miękkich, ponieważ odontoma może przeszkadzać w wyrzynaniu się zębów stałych, przemieszczać zęby sąsiednie lub dawać początek torbieli zębopochodnej.
Rycina 15
Rycina 15
Widok wewnątrzustny poop.
Podsumowanie
Osiągnięte wyniki wskazują, że wczesne rozpoznanie odontoma w uzębieniu pierwotnym jest niezbędne w celu zapobiegania późniejszym powikłaniom, wymaga mniej kosztownego leczenia, zapewnia lepsze rokowanie, pozwala uniknąć nawrotu zmiany, uniknąć przemieszczenia lub dewitalizacji sąsiednich zębów.
.