Privacy & Cookies
This site uses cookies. Kontynuując, wyrażasz zgodę na ich użycie. Dowiedz się więcej, w tym jak kontrolować pliki cookie.
Mówiliśmy już o Sztuce Konceptualnej, a Joseph Kosuth jest jedną z najwybitniejszych osobowości tego ruchu.
Ta praca, która jest niczym innym jak krzesłem i dwoma płótnami, jest w rzeczywistości jednym z najważniejszych dzieł sztuki w historii sztuki współczesnej, zrozumiesz dlaczego na końcu tego artykułu!
Na tym obrazie możemy zobaczyć trzy elementy: jedno rzeczywiste krzesło (na którym jednak nikt nie może usiąść!), fotografię tego samego krzesła oraz definicję słowa „krzesło”. Idąc za tytułem, artysta chciał pokazać, że na ideę krzesła składają się wszystkie te trzy aspekty: przedmiot, reprezentacja przedmiotu i definicja języka, którego używamy do jego określenia. Z tego powodu artysta mógł wybrać dowolny obiekt, wybór krzesła nie ma żadnego szczególnego znaczenia (może miał fetysz krzeseł???).
Czy coś ci to przypomina? Dochodzimy do tego, co nudne: do filozofii. Dlatego właśnie to dzieło jest tak ważne, bo jest to dzieło filozoficzne. Przypomina filozofię Platona (o której nie mam prawa mówić, więc przyjmijcie ją z krytycyzmem), który teoretyzował o istnieniu Hiperuranium, swego rodzaju nadprzestrzeni, gdzie wszystkie przedmioty i pojęcia, które znamy, istnieją tam w postaci idei. Na przykład, nawet jeśli w naszym świecie istnieją miliony różnych krzeseł, włączając w to te, które zostały zniszczone i te, które muszą zostać zbudowane, w Hyperuranium istnieje tylko jedna idea „krzesła”.
O tym właśnie mówi Kosuth, próbując zwizualizować tę „ideę”, która jest jednak czysto konceptualna.
Jest jeszcze jedno odniesienie, o którym warto wspomnieć: Magritte! W dziele znanym jako Ceci n’est pas une pipe surrealistyczny artysta wypowiadał się na temat relacji, jakie istnieją między sztuką a rzeczywistością. W tym dziele Magritte mówi, że sztuka nigdy nie może być tak realistyczna, aby stać się rzeczywistością, ale zawsze będzie tylko jej reprezentacją. Gdybyś zapytał kogoś „Co widzisz na tym obrazie?”, oczywistą odpowiedzią byłoby „Fajkę!”, ale Magritte mówi, że prawidłowa odpowiedź powinna brzmieć „Reprezentację fajki”. Dlaczego o tym wszystkim mówię? Otóż Joseph Kosuth wnosi swój wkład do tego dyskursu, wprowadzając do niego aspekt języka. Wierzy również, że dzięki jego dziełu sztuki idealna koncepcja obiektu jest kompletna, wykraczając poza to, co Magritte powiedział czterdzieści lat wcześniej.
Powiedz nam, co myślisz o tej pracy!
– M.C.
Share:
.