PMC

Raport przypadków

Prezentujemy przypadek 46-letniego mężczyzny z cukrzycą i nadciśnieniem tętniczym, przyjętego z powodu nawracających epizodów zatrzymania moczu od 4 miesięcy. Pacjent miał liczne problemy w postaci łagodnego przerostu gruczołu krokowego, infekcji dróg moczowych, nefropatii cukrzycowej z poziomem kreatyniny 6,1 mg/dl, zaburzeń równowagi elektrolitowej, niewielkiego krwiaka podtwardówkowego ze zorganizowanym skrzepem oraz ropnia okołoodbytniczego. W dniu przyjęcia do szpitala chory był stabilny hemodynamicznie, z czystą klatką piersiową w badaniu fizykalnym i RTG. Z powodu niskiej hemoglobiny (5,9 g/dl) i zaburzonego koagulogramu chory otrzymał w ciągu kolejnych 3 dni odpowiednio 3 jednostki krwinek czerwonych (KKCz) i 5 jednostek świeżo mrożonego osocza (FFP). Wszystkie BT były podawane powoli, pod osłoną diuretyku i przebiegały bez powikłań.

Jednakże w 4. dobie przyjęcia u chorego wystąpiła reakcja na 4. jednostkę RBC. Po przetoczeniu około 100 ml RBC u pacjenta wystąpiły dreszcze, tachypnea (częstość oddechów 46/min), tachykardia (częstość akcji serca 119/min), nadciśnienie tętnicze (wzrost ciśnienia tętniczego od wartości wyjściowej 120/80-170/90 mm Hg) oraz ostra duszność z hipoksemią (saturacja tlenem spadła do 60% na powietrzu atmosferycznym).

Pacjent był afebrylny, a osłuchiwanie klatki piersiowej ujawniło obecność obustronnych szmerów oddechowych i trzeszczeń podstawowych. Badanie radiologiczne klatki piersiowej wykonane po reakcji BT wykazało konfluentną nieprzezroczystość przestrzeni powietrznych i przesłonięty kąt kostno-mostkowy w polach płucnych po obu stronach. Na podstawie obrazu klinicznego i RTG postawiono rozpoznanie zespołu ostrej niewydolności oddechowej. Bank krwi został poproszony o zbadanie reakcji jako możliwej anafilaktycznej lub hemolitycznej reakcji poprzetoczeniowej.

Pacjent został przeniesiony na oddział intensywnej terapii w celu dalszego leczenia jego stanu. Podawano mu dożylnie diuretyki i tlen oprócz innego wsparcia objawowego. Wysycenie krwi tlenem poprawiło się do 97% po podaniu 4 L tlenu przez maskę. Pacjenta poddano jednemu cyklowi hemodializy, usuwając z krążenia 2,5 l płynu. W badaniu echokardiograficznym stwierdzono frakcję wyrzutową lewej komory 45%, którą uznano za prawidłową u tego pacjenta.

Reakcja hemolityczna została wykluczona na podstawie badań urzędniczych i serologicznych w banku krwi. Chociaż zarówno TACO, jak i TRALI przebiegają z podobnymi objawami (obrzęk płuc, hipoksemia i nacieki na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej), możliwość wystąpienia TRALI została wykluczona z kilku powodów: TRALI jest reakcją immunologiczną występującą najczęściej w wyniku reakcji przeciwciał zawartych w osoczu dawcy (pochodzącym od kobiet w ciąży lub przetoczonych dawców krwi) z leukocytami przetoczonego pacjenta. Tymczasem wszystkie jednostki krwi podane naszej pacjentce zostały oddane przez nietransfuzjowanych, męskich dawców. Nie stwierdzono hipotensji, jednej z typowych cech TRALI, zamiast tego u naszego pacjenta wystąpiło nadciśnienie tętnicze – objaw sugerujący przeciążenie układu krążenia, jak to ma miejsce w TACO. W naszym ośrodku nie było możliwości zbadania (podwyższonego) stężenia osoczowego peptydu natriuretycznego typu B – nieswoistego markera dla TACO.

Pacjent miał jednak wszystkie inne cechy sugerujące TACO i dlatego postawiono rozpoznanie TACO.

Pacjent poprawił się pod względem objawowym, a saturacja tlenem poprawiła się do 99% następnego dnia. Ciśnienie tętnicze było nadal wysokie i wynosiło 170/86 mm Hg. Nacieki w płucach i ciśnienie tętnicze poprawiały się stopniowo w ciągu następnych 5-7 dni i chory został przeniesiony z OIT. W trakcie pobytu na oddziale przetoczono choremu jeszcze 1 jednostkę RBC i 2 jednostki FFP w sposób niezakłócony. Pacjent poprawiał się stopniowo i po dłuższym pobycie w szpitalu został wypisany w 17. dobie od przyjęcia.

.