Road to Success: A Jimmy Butler Story

Droga do sukcesu rzadko jest łatwa. Wielu upada i potyka się po drodze, a inni po prostu się poddają, zanim jeszcze podróż się rozpocznie. Najsilniejsi ludzie to ci, którzy nie przestają iść bez względu na to, jak wiele objazdów podsuwa im życie. Jimmy Butler to All-Star w NBA, który przetrwał drogę, którą mu wyznaczono, a ponieważ to zrobił, jest teraz wart miliony. Od momentu, gdy jego własna matka powiedziała mu: „Nie podoba mi się twój wygląd – musisz odejść”, do momentu, gdy stał się cenionym graczem swojej drużyny, Jimmy Butler zmagał się niezliczoną ilość razy, ale pomimo tego wszystkiego, trzymał się tego, co wiedział najlepiej i stał się graczem i osobą, którą jest dzisiaj.1

Jimmy Butler urodził się 14 września 1989 roku w małym miasteczku w Teksasie o nazwie Tomball, na przedmieściach Houston. Życie Butlera nie zawsze było tak wspaniałe jak teraz. Miał też próby, z którymi musiał się zmierzyć. Ojciec Butlera odszedł w młodym wieku, zmuszając go do życia z samotnie wychowującą go matką, aż pewnego dnia, gdy skończył trzynaście lat, matka powiedziała mu: „Nie podoba mi się twój wygląd, musisz odejść „2. Młody Butler nie miał bezpośredniej pomocy i czasami był postrzegany jako bezdomny. Ale przeniósł się z jednego domu zastępczego do drugiego, ciągle mając nadzieję na znalezienie miejsca, aby pozostać i zadzwonić do domu.

W czasie gry w koszykówkę z przyjacielem w szkole średniej, Jimmy Butler został zaproszony, aby przejść do gry w gry wideo z jego przyszłego najlepszego przyjaciela Jordan Leslie, i to tam, że Butler w końcu znaleźć miejsce do pobytu. W tym domu, Butler poznał swoją matkę postać Michelle Lambert, która pomogła mu w jego rozwoju i sprawiła, że obiecał, że pójdzie do college’u i zrobić coś ze swojego życia.3

Jimmy Butler postanowił wziąć koszykówkę bardziej poważnie, ale na koniec wszystkich jego wysiłków, wciąż był tylko przeciętnym graczem. Wychodząc z liceum w 2007 roku, Jimmy Butler został sklasyfikowany na 72. miejscu w Teksasie, co, jeśli spojrzeć na to z perspektywy czasu, nie jest wcale takie świetne.4 Jedynymi sklasyfikowanymi graczami, na których patrzy większość uczelnianych skautów, są ci z pierwszej dwudziestki. Więc fakt, że Butler był na 72 miejscu oznaczał, że żaden college tak naprawdę nie patrzył na niego, ponieważ statystyki nie pokazywały, że jest on niesamowitym graczem. Ze względu na jego rankingu, a nie duże uczelnie chcą go zatrudnić, Jimmy Butler musiał rozpocząć swoją karierę w Tyler Junior College, gdzie był ponownie przeciętny gracz.5

Butler grał w średnim tempie podczas jego czasu w Junior College, ale w 2008 roku, to jego etyka pracy, która dostała go do Marquette College, Division 1 University.6 Podczas gry podczas meczu, trener z Marquette zauważył, jak ciężko Jimmy Butler pracował w porównaniu do innych graczy, a on dał mu ofertę, aby przejść do gry w Marquette.7 Oczywiście, Butler skoczył na ofertę. Dla niego było to spełnienie marzeń. To właśnie w Marquette Butler spotkał swoją nową inspirację i postać ojca, głównego trenera Buzza Williamsa.8 Trener Williams był twardy dla Butlera, a Butler wiedział, że był twardy dla niego. Podczas czasu Butlera w Marquette, trener Williams zaplanował obowiązkowy tydzień praktyki podczas przerwy jesiennej, i miał cały zespół, w tym Butler, uczestniczyć w dwóch-a-dni w środku pustkowia. Dwa-a-dni to bardziej intensywny i uciążliwy trening. Zamiast być na Fall Break i cieszyć się ich czas wolny, cały zespół koszykówki musiał uczestniczyć. 9 Trener Williams popchnął Butlera do ciężkiej pracy, ale Butler popchnął siebie jeszcze mocniej. Butler wiedział, że był przeciętnym graczem; jego statystyki pokazały, że, a jego ranga pokazała, że. Chciał zmienić ten stygmat tak bardzo, że stał się obsesją. Podczas treningów Butler tak się denerwował, gdy popełniał błąd, że zaczynał przeklinać i tak bardzo się nad sobą użalał, że z tego powodu osiągał gorsze wyniki. Doszło do tego, że trenerzy odejmowali mu punkty za jego napady złości, żeby go uspokoić i żeby osiągał lepsze wyniki10. Mimo że miał tę niezdrową obsesję, jego ciężka praca zaczęła się opłacać.

Gdy w 2011 roku przyszedł draft, trener Williams dotarł do Celtics, Clippers i Bulls, i rozmawiał z nimi o etyce pracy i potencjale Butlera. Wszystkie zespoły były niezainteresowane, ale to Bulls, że wziął szansę na Butler i wybrał go ostatni z pierwszej rundy w NBA draft.11

While w college’u, Butler zaszczycony jego posłuszeństwo do punktu, że będzie tylko to, co zostało poproszony o nim przez Coach, i że przełożone na jego strzał w NBA. Przykład posłuszeństwa Butlera został pokazany podczas meczu z New York Knicks, kiedy mieli Carmelo. Butler został poproszony o pilnowanie Carmelo. W połowie meczu, point guard Derrick Rose był podwajany, więc podał piłkę do Butlera i mimo, że ten był szeroko otwarty, Butler podał ją z powrotem do niego. Kiedy timeout został wezwany, Rose zapytał Butlera, dlaczego nie strzelać piłkę; Butler po prostu powiedział: „Jestem tylko pilnowanie Carmelo. „12

Podczas pierwszego i drugiego sezonu Butlera, miał bardzo przeciętne statystyki, ale udowodnił sobie podczas playoffs jego drugiego sezonu. W playoffach 2013 roku Jimmy Butler miał ponadprzeciętne statystyki i dzięki temu mógł stać się pełnoetatowym starterem na kolejne lata.13

16 października 2014 roku Chicago Bulls rozgrywali bardzo intensywny mecz z Atlantą Hawks. Mecz od początku toczył się na zasadzie „neck and neck”. Zawodnicy ustawili się na ostatnią sekundę i pół meczu, przy wyniku 84-82, Atlanta Hawks prowadzili. Piłka została przejęta przez Chicago Bulls. Gdy sędzia przekazał piłkę zawodnikowi Chicago Bulls, wszyscy zawodnicy zaczęli się krzątać, czy to w celu zdobycia otwartej przestrzeni, czy to w celu gry w obronie. W ułamku sekundy Jimmy Butler ledwo się otworzył, dostał piłkę, oddał rzut… i trafił buzzer beater three-pointer, który zapewnił Chicago Bulls zwycięstwo nad Atlantą Hawks.14

Bohater meczu, Jimmy Butler, miał niesamowite statystyki, takie jak 29 punktów podczas strzelania 8 na 14, 5 zbiórek, 2 bloki i 2 kradzieże, a wszystko to podczas gry 31 minut, co było najwyższą statystyką odnotowaną w tym meczu.15 Na szczycie tych statystyk, Jimmy Butler trafił zwycięski rzut i nie był nawet uważany za All-Star aż do tego meczu. Dzięki tej ciężkiej pracy, determinacji i niechęci do poddania się, Jimmy Butler ukształtował się na przestrzeni lat, pomimo wszystkich swoich trudów, i stał się graczem jak żaden inny w NBA.

Rok 2015 był przełomowym rokiem Jimmy’ego Butlera. Notując średnio 20 punktów na mecz, 5,8 zbiórki na mecz, 3,3 asysty na mecz i 1,8 bloku na mecz, Jimmy Butler pokazał, że jest kimś więcej niż ponadprzeciętnym graczem i został nazwany 2015 NBA All-Star. Pomimo wyrzucenia z domu w młodym wieku, bycia przeciętnym graczem w młodości i na studiach, a także bycia draftowanym jako ostatni z pierwszej rundy, Jimmy Butler wciąż zdołał stać się niesamowitym graczem i stał się pierwszym Chicago Bull, który został nazwany najbardziej ulepszonym graczem NBA.16

Jimmy Butler przeszedł drogę od gracza, którego nikt nie chciał ze względu na brak umiejętności, do gracza, którego prawie wszyscy chcą i są gotowi zapłacić za niego miliony. Nawet jeśli miał ciężkie wychowanie, Butler nadal dążył do więcej, nawet przez całą swoją sławę i promocję, i to jest to, co odróżnia go od wielu innych graczy. Butler został All-Star, grał w reprezentacji USA w koszykówce i zarobił wiele milionów. Ale pomimo wszystkich swoich osiągnięć, pozostał skromny i nadal ciężko pracował dzień w dzień.17