Home
Księgi
Inne Księgi
That They May Be One
Modlitwa Jezusa o jedność
„Aby byli jedno.” Te słowa wypowiedział Jezus Chrystus w noc przed swoją śmiercią, gdy modlił się za nas do Ojca Niebieskiego (zob. Ewangelia Jana 17). Pięć razy wyraził On swoje pragnienie naszej jedności – nie tylko jedności pierwotnych apostołów, ale także wszystkich, którzy podążali ich śladami, pokolenie po pokoleniu. Proszę zwrócić uwagę na znaczące powtórzenie wyrażenia, aby byli jedno w modlitwie Jezusa.
„A teraz już nie jestem na świecie, lecz ci są na świecie, a ja przychodzę do Ciebie. Ojcze Święty, zachowaj przez Twoje imię tych, których mi dałeś, aby stanowili jedno, jak My.” (Jan 17:11)
„Aby wszyscy stanowili jedno; jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno: aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.” (Jan 17:21)
„A chwałę, którą Mi dałeś, dałem im; aby byli jedno, tak jak My jedno jesteśmy.” (Jan 17:22)
Naszą odpowiedzią na to głębokie pragnienie jedności wyrażone przez Jezusa powinno być czynienie wszystkiego, co po ludzku możliwe, aby doprowadzić do jedności i jedności Kościoła Bożego. Wolą Boga zawsze było, aby Jego Kościół, Jego dzieci, były zjednoczone – uczynione jednością przez Jego Ducha. Jako dzieci Boże powinniśmy kłaść nasze życie, aby pomóc w doprowadzeniu do zjednoczenia w postawie, kierownictwie i społeczności braci, zwłaszcza, że znajdujemy się oddzieleni przez urojone mury światowych administracji.
„Jeśli tedy jest jakaś pociecha w Chrystusie, jeśli jakaś pociecha miłości, jeśli jakaś społeczność Ducha, jeśli jakieś wnętrzności i miłosierdzie, Spełniajcie radość moją, abyście byli podobni, mając tę samą miłość, będąc jednego zdania, jednego umysłu.” (Filipian 2:1-2)
Nasza indywidualna odpowiedzialność w pracy nad doprowadzeniem do Bożej jedności jest sprawą osobistego zbawienia. Nie osiągniemy życia wiecznego, jeśli nie rozwiniemy Chrystusowej miłości do wszystkich świętych (1Jn 3:4). Podstawą jedności i jedności jest prawdziwa troska i głęboka dbałość o pełne dobro wszystkich braci. Ten rodzaj jedności nie wymaga niczego innego, jak postawienia na szali naszego życia dla dobra drugiego człowieka. Jedność wymaga właściwego stosowania Bożych zasad w kontaktach z naszymi braćmi. Krótko mówiąc, jedność wymaga chrześcijańskiej miłości. Jezus Chrystus dał nam swoje doktryny, z których siódmą jest dążenie do doskonałości, co obejmuje jedność braci.
„Ja w nich, a Ty we mnie, aby się stali doskonali w jednym; i aby świat poznał, żeś Ty mnie posłał i umiłowałeś ich, tak jak mnie umiłowałeś.” (Jan 17:23)
Nie możemy zobaczyć ani dotknąć Boga w naszej gorliwości służenia Mu, kochania Go – ale Bóg dał nam naszych bliźnich, abyśmy kochali w Jego miejsce. Kiedy Jezus chodził po tej ziemi, ci, których kochał, byli wszyscy nie nawróceni – jeszcze nie święci. Jego miłość nie miała granic; tak samo nasza chrześcijańska miłość nie powinna mieć granic. Miłość, którą darzymy, musi dotrzeć za granicę; nie tylko do prawdziwych chrześcijan, ale także do tych, których znamy na świecie – i tak, nawet do tych, którzy czynią się naszymi wrogami. „Jeśli wypełniacie królewskie prawo według Pisma: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego, to dobrze czynicie.” (Jakub 2:8)
Może wydaje się nieprawdopodobne, że dzieci Boże spotkają się ponownie w jednej konkretnej społeczności, a jednak jest konieczne, aby święci Boży osiągnęli jedność i jedność, która wykracza poza linie organizacyjne. Kościół Boży nie jest miejscem! Jest to lud, poddany Bogu, który wykazuje jedność i miłość do wszystkich. Bóg nakazuje wszystkim swoim dzieciom, aby byli jedno z wszystkimi, których powołuje, ponieważ mamy być jedno w Jego Duchu. „Kto jest złączony z Panem, jest jednym Duchem.” (1Kor 6:17)
Różnorodny świat „religii chrześcijańskiej” jest zakłopotany tymi ostatnimi słowami Chrystusa, ponieważ, jeśli cokolwiek, to na pewno nie są oni jednym w jedności – ani nie mogą być. Różnica polega na tym, że dzięki Duchowi Bożemu możemy być i musimy odnaleźć tę jedność, o której Jezus mówi, że musimy ją mieć.
Rozdział 2 – Aby świat poznał