Shannon Miller, (ur. 10 marca 1977, Rolla, Missouri, U.S.), amerykańska gimnastyczka, która była najbardziej udekorowaną gimnastyczką swojego kraju, zdobywając siedem medali olimpijskich i dziewięć tytułów mistrzyni świata.
W młodym wieku Miller zaczęła brać lekcje gimnastyki i rywalizować. Wygrała swoje pierwsze spotkanie w dywizji juniorów, gdy miała 11 lat, zdobywając trzy pierwsze miejsca w 1988 U.S. Classic. Kiedy miała 13 lat, zdobyła tytuł all-around na zawodach Catania Cup we Włoszech, zdobywając złote medale na sklepieniu, belce i ćwiczeniach na podłodze oraz srebro na nierównym drążku. Ona nadal gromadzić honory w ciągu najbliższych lat, często wygrywając all-around title.
W przeciwieństwie do wielu gimnastyków, Miller nie miał specjalności – ona została zauważona dla jej wszechstronności. Posiadała filigranowe proporcje fizyczne, które były idealnie dostosowane do sportu, a ona była w stanie wykonać wszystkie manewry z precyzyjnym technicznej wiedzy. Jej występy były również wzbogacone o jej dynamiczny, ale pełen gracji styl inspirowany baletem. Na mistrzostwach świata w 1991 roku Miller była pierwszą amerykańską gimnastyczką, która zakwalifikowała się do wszystkich czterech konkurencji indywidualnych. Udało jej się zdobyć dwa srebrne medale (na nierównych drążkach i w drużynie). W 1992 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie Miller zdobyła dwa srebrne medale (all-around i równoważnia) oraz trzy brązowe (drużyna, nierówne słupki i podłoga). Przez kolejne dwa lata dominowała w gimnastyce sportowej kobiet. Na mistrzostwach świata w 1993 roku zdobyła złote medale w skoku wzwyż, na nierównym drążku i w skoku o tyczce. W następnym roku Miller powtórzyła tytuł mistrzyni świata we wszystkich konkurencjach i na równoważni. Dodatkowo poprowadziła reprezentację Stanów Zjednoczonych do srebra w zawodach drużynowych.
Pod koniec 1994 roku Miller doświadczyła pewnych niepowodzeń. Na Igrzyskach Dobrej Woli w St. Petersburgu, nie udało jej się zdobyć tytułu all-around. Był to pierwszy raz od dwóch lat, kiedy ktokolwiek był w stanie pokonać ją w tej kategorii. Jeszcze bardziej druzgocące było zdobycie złotego medalu przez inną amerykańską gimnastyczkę, Dominique Dawes, na krajowych mistrzostwach gimnastycznych w sierpniu. Niektórzy entuzjaści gimnastyki uważali, że wiek Miller (17 lat) i jej wzrost (prawie 1,5 metra wzrostu jak na standardy gimnastyczne) zaczęły być przeszkodą. W 1995 roku nie udało jej się zdobyć indywidualnego medalu na mistrzostwach świata, choć była częścią drużyny USA, która zdobyła brąz. Na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku Miller uciszyła swoich krytyków, zdobywając złoty medal na równoważni. Ponadto pomogła drużynie USA pokonać Rosjan i zdobyć złoty medal w drużynie; był to pierwszy raz, kiedy kobiety z USA wygrały tę imprezę. Miller nie zdobyła już żadnych tytułów mistrzowskich, a w 2001 roku oficjalnie przeszła na emeryturę.
Miller uzyskała tytuł prawnika w Boston College w 2007 roku. W tym samym roku założyła fundację Shannon Miller Foundation, której celem było położenie kresu otyłości wśród dzieci. Miller został wprowadzony do U.S. Olympic Hall of Fame w 2006 i 2008 roku za indywidualne i zespołowe osiągnięcia, odpowiednio. W autobiografii It’s Not About Perfect: Competing for My Country and Fighting for My Life (2015; napisany z Danny Peary), omówiła swoją karierę gimnastyczną i jej późniejszą walkę z rakiem jajnika.
.