Slump Test

Przeznaczenie

Test Osunięcia jest testem napięcia neuronalnego używanym do wykrywania zmienionej neurodynamiki lub wrażliwości tkanki nerwowej.

Technika

Uwaga:

Test Slump jest różnie opisywany w różnych źródłach. Wspólnym czynnikiem wśród źródeł jest odtwarzanie bólu w miarę przykładania napięcia do opony twardej podczas badania. Technika przedstawiona poniżej jest zaadaptowana od Marka Duttona.

Opis:

Aby rozpocząć test, należy kazać pacjentowi usiąść z rękami za plecami, aby osiągnąć neutralny kręgosłup. Pierwszym krokiem jest skłonienie pacjenta do przodu w odcinku piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa. Jeśli ta pozycja nie powoduje bólu, poproś pacjenta o zgięcie szyi poprzez umieszczenie podbródka na klatce piersiowej, a następnie wyprostowanie jednego kolana tak bardzo, jak to możliwe.

Jeśli wyprostowanie kolana powoduje ból, poproś pacjenta o wyprostowanie szyi do pozycji neutralnej. Jeśli pacjent nadal nie jest w stanie wyprostować kolana z powodu bólu, wynik testu uznaje się za pozytywny.

Jeżeli wyprost kolana nie powoduje bólu, poproś pacjenta o czynne zgięcie grzbietowe stawu skokowego. Jeśli zgięcie grzbietowe powoduje ból, poproś pacjenta o lekkie zgięcie kolana przy jednoczesnym zachowaniu zgięcia grzbietowego. Jeśli ból zostanie odtworzony, wynik testu uznaje się za pozytywny.

Powtórz test po przeciwnej stronie.

Podwyższony nacisk może być zastosowany podczas każdej z pozycji testowych.

Dowody

Należy zachować pewną ostrożność, ponieważ dokładność diagnostyczna testu pochyleniowego jest przedmiotem dyskusji! Podczas testu slump struktury nerwowe w obrębie kanału kręgowego i otworu są powoli i stopniowo poddawane maksymalnemu rozciągnięciu. W ostatnim przeglądzie Cochrane (dotyczącym badania fizykalnego w kierunku radikulopatii lędźwiowej spowodowanej przepukliną dysku u pacjentów z bólem w dolnej części pleców) również przeanalizowano dostępne dane dotyczące testu Slump. Autorzy wymienili dwa badania, w których przedstawiono wyniki testu Slump. Stankovic i wsp. (1999) przedstawili wyniki testu pochyleniowego przy różnych wartościach odcięcia (kąty, przy których występował ból), wykazując, że czułość testu pochyleniowego była słaba (0,44, 95% CI:0,34 do 0,55), a swoistość tylko nieco lepsza (0,58, 95% CI:0,28 do 0,85) przy zastosowaniu ścisłego odcięcia (ból promieniujący poniżej kolana). Czułość wzrosła (ale swoistość zmalała) przy zastosowaniu łagodniejszego punktu odcięcia (ból w dowolnym miejscu). Majlesi i wsp. (2008) odnotowali podobną czułość (0,84), ale wyższą specyficzność (0,83), stosując nieznany punkt odcięcia dla pozytywnego wyniku testu. Nie było więc jasne, kiedy test był oceniany jako „pozytywny”. Ponadto, wyższa swoistość może być częściowo wynikiem projektu kontroli przypadków tego badania: pacjenci z bólem pleców zostali wybrani jako kontrola, jeśli wyniki MRI były całkowicie normalne.

1. Flynn TW, Cleland JA, Whitman JM. Users’ Guide to the Musculoskeletal Examination: Fundamentals for the Evidence-Based Clinician. Buckner: Evidence in Motion; 2008.
2. Dutton M. Orthopaedic Examination, Evaluation and Intervention. 2nd ed. New York: McGraw-Hill Companies, Inc; 2008.
3. Maitland GD. The slump test: Examination and treatment. Austr J Physiother, 1985; 31: 215-219.
4. van der Windt DA, Simons E, Riphagen II, Ammendolia C, Verhagen AP, Laslett M, Devillé W, Deyo RA, Bouter LM, de Vet HC, Aertgeerts B. Physical examination for lumbar radiculopathy due to disc herniation in patients with low-back pain. Cochrane Database Syst Rev, 2010; 17(2): CD007431.
5. 5.0 5.1 Majlesi J, Togay H, Unalan H, Toprak S. The sensitivity and specificity of the Slump and the Straight Leg Raising tests in patients with lumbar disc herniation. J Clin Rheumatol, 2008; 14: 87-91.
6. 6.0 6.1 Stankovic R, Johnell O, Maly P, Willner S. Use of lumbar extension, slump test, physical and neurological examination in the evaluation of patients with suspected herniated nucleus pulposus. A prospective clinical study. Man Ther, 1999; 4: 25-32.