- Pierwszy zorganizowany doping miał miejsce na meczach rugby Uniwersytetu Minnesota w późnych latach 1800
- Cheerleading był początkowo zajęciem wyłącznie dla mężczyzn, ale kobiety zaczęły uczestniczyć we wczesnych latach 1900
- Lawrence Herkimer utworzył National Cheerleaders Association w 1948 roku
A cheerleading jest tylko częścią wielu tematów, które poruszamy w Electro-Mech. Jako producent elektronicznych tablic wyników do piłki nożnej, rozumiemy znaczenie poruszania różnorodnych tematów sportowych, zwłaszcza najnowszych trendów i świeżych spojrzeń na historię sportu dotyczącą świata piłki nożnej. Wystarczy czytać dalej, aby odkryć, co mamy na myśli.
Pierwszy zorganizowany doping
Rugbiści na Uniwersytecie Minnesoty stworzyli pierwszy zorganizowany doping w latach 80-tych XIX wieku. John W. Adams i „Win” Sergeant zaadaptowali okrzyk zwycięstwa rdzennych Amerykanów, używany w zawodach lekkoatletycznych, aby stworzyć następujący doping:
„rah RAH rah
sky OO mah
minn SO ta”
W 1898 roku, student z Minnesoty Jimmy Campbell kierował tłumem na meczu piłki nożnej, używając zaadaptowanej formy dopingu. Cheer jest nadal w użyciu dzisiaj, w nieco innej formie, na uniwersyteckich imprezach sportowych.
Rozwój
Podczas wczesnych lat 1900, gimnastyka i megafony zostały włączone do procedur cheerleaderek. Kobiety zaczęły uczestniczyć jako cheerleaderki po raz pierwszy, ze względu na brak atletycznych zajęć dla kobiet.
Była cheerleaderka na Southern Methodist University, Lawrence „Herky” Herkimer, odegrała kluczową rolę w wprowadzeniu cheerleadingu w nowoczesną erę. W 1948 roku Herkimer założył National Cheerleaders Association (NCA), z zamiarem wykorzystania go jako narzędzia do prowadzenia klinik cheerleadingu. Herkimer opracowała wiele podstawowych procedur i narzędzi, a także rozpoczęła firmę dostarczającą uniformy.
Ostatnie zmiany
Zorganizowany cheerleading stał się powszechny w szkołach średnich w latach 60-tych. College cheerleaderki nauczył podstawowych umiejętności do wielu z tych cheerleaderek szkół średnich. W 1965 roku, Fred Gastoff wymyślił pompony winylu, i zostały one spopularyzowane przez International Cheerleading Foundation, obecnie nazywany World Cheerleading Association.
W 1960 roku profesjonalnych drużyn piłkarskich zaczęły włączać cheerleading jako część pakietu rozrywkowego oferowanego w swoich grach. Chociaż Baltimore Colts byli pierwszą drużyną, która miała zorganizowany zespół cheerleaderek, masowa popularność została po raz pierwszy osiągnięta przez Dallas Cowboys Cheerleaders. Cheerleaderki Cowboys zdobyły popularność częściowo za sprawą skąpych strojów i wyszukanych ruchów tanecznych. Nacisk zaczął się odsuwać od faktycznego prowadzenia fanów w dopingu i w kierunku rozwoju wyrafinowanych zespołów tanecznych. Elektroniczne tablice wyników przejęły niektóre z funkcji „podburzania tłumu”, które wcześniej przypisane były cheerleaderkom. Dziś cheerleaderki pojawiają się głównie na meczach piłki nożnej i koszykówki. Inne sporty, które mają cheerleaderki to piłka nożna, hokej na lodzie, siatkówka, baseball i wrestling. Niektóre z bardziej popularnych college’u i profesjonalnych składów mają strony internetowe i umowy licencyjne.
Konkursy i organizacje bezpieczeństwa
W latach 60-tych International Cheerleading Foundation rozpoczął ranking najlepszych składów cheerleaderek college. Doprowadziło to do rzeczywistych konkursów między najlepszymi zespołami. Pierwsza transmisja krajowego konkursu cheerleaderek college’u pojawiła się na CBS w 1978 roku. W 1983 roku ESPN rozpoczął nadawanie konkursów szkół średnich.
Założona w 1987 roku, American Association of Cheerleading trenerów i doradców (AACCA), wraz z innymi organizacjami, dąży do zmniejszenia urazów i zniechęcić niebezpieczne akrobacje i formacje z włączeniem do procedur cheerleadingu. Aby zaoferować szkolenia bezpieczeństwa dla szkół i innych trenerów cheerleadingu, eksperci ds. bezpieczeństwa utworzyli National Council for Spirit Safety and Education (NCSSE) w 2003 roku. Dodatkowo, trenerzy cheerleadingu w szkołach NCAA muszą ukończyć certyfikowany program szkolenia w zakresie bezpieczeństwa.