The 25 Best TV Series Finales of All Time

Wszystkie dobre rzeczy muszą się skończyć, i dotyczy to również programów telewizyjnych, które kochamy. Często nie doceniamy tego, jak trudno jest zakończyć satysfakcjonująco długo trwający serial lub nawet krótki – krajobraz telewizji jest zaśmiecony wspaniałymi programami, których finały były sporne lub nietrafione (pozdrowienia, Lost i Gra o tron). Poniższe 25 programów zakończyło się finałami, które były emocjonalnie satysfakcjonujące, szokujące, mądre i kreatywne. Z najlepszych finałów serii wszechczasów, wszystkie one wyszły na wysokiej nucie. Ostrzeżenie: Główne spoilery przed nami.

Przez cały swój pięciosezonowy bieg, czasami zakręcony, często mrocznie zabawny Six Feet Under przechodził przez swoje wzloty i upadki. Twórca Alan Ball rozpoczął swoją serię od śmierci patriarchy rodziny Fisherów (Richard Jenkins) i od tego momentu sprawy przybrały bardziej death-obessed charakter. W finale serialu, „Everybody’s Waiting”, Ball podjął temat, że śmierć jest jedyną wspólną rzeczą, która nas jednoczy i doprowadził go do logicznego zakończenia w zapierający dech w piersiach sposób. W serii retrospekcji, do eterycznego utworu Sia „Breathe Me”, każda z postaci spotyka swoją śmierć. Niektóre są nagłe, niektóre spokojne, ale wszystkie one oznaczają Fishers podróż do przodu. To było głęboko emocjonalne i satysfakcjonujące pożegnanie.

Finał serii, który sprawił, że wszyscy myśleli, że ich kabel nagle wyszedł! W finale serialu Sopranos, „Made in America”, jest tak wiele zarówno sławnych, jak i niesławnych rzeczy, że niektóre z nich, które dzieją się przed kontrowersyjną sceną w knajpie, zostają niestety zapomniane. Jak Phil Leotardo (Frank Vincent) dostaje baty, a potem jego SUV przejeżdża mu po głowie. Albo Janice (Aida Turturro) decydująca się na przyjęcie dzieci Bobby’ego jako ich owdowiała macocha. Ale to scena w knajpie zakończyła serial na wszystkich właściwych nutach: rodzina (jako Tony Jamesa Gandolfiniego i jego nieprawdopodobnie nienaruszona rodzina nuklearna usiadła do posiłku w najbardziej amerykańskim z miejsc) i wszechobecne zagrożenie przemocą, do której doprowadziło Tony’ego życie przestępcze. Punkty bonusowe za pomoc w przywróceniu „Don’t Stop Believin'” Journeya do popkulturowej świadomości.

Ponad 106 milionów ludzi oglądało finał serii M*A*S*H w noc, kiedy został wyemitowany w 1983 roku. Legenda tej ogromnej liczby widzów oglądających serial na żywo – liczby, która pozostała niepokonana aż do Super Bowl w 2010 roku – przyczyniła się do wpisania M*A*S*H do telewizyjnej galerii sław. Sam odcinek, „Goodbye, Farewell and Amen”, przedstawia członków 4077. oddziału w ostatnich dniach wojny koreańskiej. To jest odcinek, który ma Hawkeye Pierce (Alan Alda) osiągnąć wstrząsające psychologiczne przełom jak pamięta przerażający incydent w autobusie, gdzie uchodźca kobieta musiała udusić swoje dziecko, aby uniknąć wykrycia przez wroga. Tego rodzaju huśtawki między komedią a dramatem były powszechne w serialu takim jak M*A*S*H, który próbował zrównoważyć trzeźwe realia wojny z komediową wrażliwością ustanowioną w oryginalnym filmie Roberta Altmana.

Po 11 sezonach w czwartkowej linii komediowej NBC oraz niezliczonych nagrodach Emmy, serial Cheers zgasił światła w bostońskim barze, który wszyscy poznaliśmy i pokochaliśmy. Wyczekiwany odcinek, „One for the Road”, nie był pozbawiony ważnych wydarzeń fabularnych, w tym powrotu Shelley Long jako Diane Chambers po raz pierwszy od czasu, gdy opuściła serial w 1987 roku. Podczas gdy inne finały seriali decydowały się na dramatyczne zmiany, Cheers kończyło się na odświeżającej nucie normalności, gdy Sam Malone (Ted Danson) zostawiał Diane za sobą na dobre i wracał do swojego prawdziwego towarzysza życia, ukochanego baru. Ostatnie słowa serii, „Przykro nam, jesteśmy zamknięci”, oznaczały koniec serialu, ale w umysłach widzów ten bar może pozostać otwarty na zawsze.

Jedną z rzeczy, które sprawiają, że finał serii Freaks and Geeks jest tak wspaniały, jest to, że nikt nie był pewien, czy będzie to finał serii, czy nie. Niezliczone sposoby, że NBC majstrował i futzed z tego nisko oceniane, ale krytycznie uznanych serii – o grupie licealistów nawigowania dojrzewania w 1980s Michigan – w tym powietrza odcinki poza kolejnością, z kilku odcinków nigdy nie czyni go do telewizji w ogóle. Do czasu wyemitowania „Discos and Dragons” w lipcu 2000 roku, program został anulowany na cztery miesiące. Niemniej jednak, odcinek zapewnił przejmującą, słodko-gorzką nutę, aby zakończyć serię na, z Daniel (James Franco) krzyżując ścieżki z Geeks w klubie A.V., Nick (Jason Segel) poszerzając swoje horyzonty z jego nową dziewczyną (Lizzy Caplan) w konkursie disco, a Lindsay (Linda Cardellini) odkładając na bok swoje lato na Uniwersytecie Michigan do naśladowania Grateful Dead z jej przyjaciółką Kim (Busy Philipps). Niewiele seriali tak niebrzydko opowiadało o życiu nastolatków, jak serial Judda Apatowa i Paula Feiga, a zakończenie w tak otwartym finale wydawało się dokładnie takie, jak trzeba.

Jeden z najsłynniejszych finałów seriali wszech czasów, Newhart rzucił swoich widzów w pętlę w ostatnich chwilach swojego ostatniego odcinka, zatytułowanego (odpowiednio) „Ostatni Newhart”. Sitcom CBS, który emitowany był od 1982 do 1990 roku, był drugim wielkim hitem telewizyjnym dla komika Boba Newharta. W swoim oryginalnym serialu The Bob Newhart Show grał psychologa mieszkającego z żoną Emily (Suzanne Pleshette). W Newhart, grał autora, który posiadał i prowadził uroczy mały zajazd w wiejskim Vermont. W finale, po pewnym biznesie z japońskim kontyngentem chcącym kupić Stratford Inn, postać Newharta zostaje uderzona w głowę piłką golfową i budzi się jako jego postać z The Bob Newhart Show, wraz z Pleshette jako Emily w łóżku obok niego. Cały ten interes z gospodą w Vermont był tylko wymyślonym snem, który miał dr Bob Hartley. The studio publiczności raukous reakcja na wygląd Emily wysłał Newhart się na najwyższym z notatek.

Of wszystkie finały serii, które zakończyły się w głównych, mind-blowing twisty, St. Elsewhere jest jedynym z całym wszechświecie telewizyjnym nazwie po nim. St. Elsewhere zakończył swój szósty i ostatni sezon na NBC z odcinkiem zatytułowanym „The Last One,” w którym tytułowy szpital został sprzedany do archidiecezji Boston, a kilka znaków lewo do podjęcia nowych wyzwań w ich życiu. Wszystko to jest znacznie mniej pamiętny niż to, co się stało w końcowych momentach, jak widzimy, że dzieje się w szpitalu St Eligius wszystko działo się w umyśle młodego autystycznego chłopca o imieniu Tommy Westphall (Chad Allen). To, że całe St. Elsewhere było historią, którą chłopiec wymyślił w swojej głowie było na tyle fantazyjnym pomysłem, że zainspirowało niektórych ludzi do powiązania innych telewizyjnych wszechświatów, które przecięły ścieżki z St. Elsewhere, aby udowodnić, że wiele, wiele innych programów istniało w „Tommy Westphall Universe”.”

Zanim Sam Malone zgasił światła w Cheers, Mary Richards (Mary Tyler Moore) zgasiła światła w newsroomie WJM-TV, po tym jak ona i cały personel zostali zwolnieni (z wyjątkiem Teda Knighta (Ted Baxter), który w niewytłumaczalny i przezabawny sposób zachował pracę). Zespół wiadomości, w tym Mary, Lou (Ed Asner), Sue Ann (Betty White), i Murray (Gavin MacLeod) wszyscy muszą opuścić swoje miejsca pracy, i siebie nawzajem. Odcinek nie jest wszystko sniffles, oczywiście. Nieposkromiona komediowa energia serialu jest wszechobecna, a powracające występy Rhody (Valerie Harper) i Phyllis (Cloris Leachman) dały odcinkowi dodatkowy komediowy impuls. Ale Mary załamanie jak ona dziękuje Lou i innych za bycie jej rodzina dostaniesz za każdym razem.

Finał serii Breaking Bad przyszedł na piętach kilku innych finałów serii – Lost, The Sopranos, Battlestar Galactica i Mad Men – które na przemian sfrustrowany lub mylić swoich fanów. Felina” Breaking Bad była najbliższa wystrzeleniu w sam środek: związanie luźnych końców serialu i danie Walterowi White’owi (Bryan Cranston) kilku ważnych momentów do przeżucia, jednocześnie potwierdzając, że to on był czarnym charakterem przez cały czas. Nic niejednoznacznego, nic dla fanów, o co mogliby walczyć. Film kontynuacyjny El Camino z 2019 roku czuł się w dużej mierze niepotrzebny, ponieważ „Felina” wykonała całą pracę, aby zakończyć historię Breaking Bad we właściwy sposób.

Znalezienie finału serii, na który nikt nie ma żadnych skarg, jest niezwykle trudne w tym nowoczesnym wieku. Dlatego też The Americans wyróżnia się tak mocno. Ostatni odcinek, zatytułowany „START”, widzi Philip i Elizabeth Jennings (Matthew Rhys i Keri Russell) w wyścigu, aby utrzymać się przed odkryciem jako radzieckich szpiegów – a następnie, gdy są, w wyścigu, aby wydostać się z kraju z córką, Paige (Holly Taylor), tylko dla niej zdecydować się na pobyt w Ameryce w ostatniej sekundzie. Otwarte losy Paige i każdej postaci w serialu, od upartego agenta FBI Stana (Noah Emmerich), którego konfrontacja na parkingu z Jenningsami jest klasyczną sceną wszech czasów, do zapomnianego syna Henry’ego (Keidrich Sellati), były doskonałym sposobem na zakończenie serii, w której główni bohaterowie nigdy nie byli w pełni pewni, jakie będą ich ścieżki.

Mały postapokaliptyczny serial stacji HBO, który mógł dać Damonowi Lindelofowi szansę na odkupienie: finał serii, którego nie znienawidziły duże rzesze ludzi! On naprawdę przybił go z The Leftovers, który nie był dokładnie łatwą rzeczą do zrobienia na show, gdzie tak wiele pytań dotyczących charakteru serii – ustawiony jakiś czas po światowym kataklizmie, gdzie 2 procent ludności świata zniknął – pozostał zdecydowanie bez odpowiedzi. Rozwiązanie tego problemu było dwojakie: Skupić finał na swojej najsilniejszej postaci (Nora Durst w roli Carrie Coon) i sprawić, by jej doświadczenie w uzyskiwaniu tych odpowiedzi było pytaniem otwartym. Czy Nora naprawdę podróżowała przez bramę wymiarową, czy to tylko pocieszająca historia do opowiedzenia? Fani Leftovers będą się o to kłócić w nieskończoność, ale niezależnie od strony, na której wylądujesz, ponowne spotkanie Nory i Kevina (Justin Theroux) było ogromnym emocjonalnym crescendo, na którym można wyjść.

Ten odcinek to lekkie oszustwo, ponieważ faktyczny ostatni odcinek Tonight Show Johnny’ego Carsona był pokazem klipów z jego największych momentów na przestrzeni lat. Ale klipy się nie liczą! Prawdziwy ostatni odcinek Carsona przed przejściem na emeryturę i przekazaniem programu Jayowi Leno zawierał gości – Robina Williamsa i Bette Midler. Williams był jak zwykle żywiołowy, sypiąc żartami o wszystkim, od Dana Quayle’a po swojego nowo narodzonego synka. Midler, która zawdzięcza sporo ze swojego startu w Hollywood do wczesnych występów na Carson, serenaded Johnny nie mniej niż trzy razy: raz z komediowym parodii „You Made Me Love You,” raz na wspaniały duet „Here’s That Rainy Day,” i wreszcie, po drugiej stronie sceny, crooning „One for My Baby (I One More for the Road)” podczas Carson wpatrywał się z łzami w oczach, w jednym z największych pojedynczych strzałów w historii telewizji.

Angel, osadzony w Los Angeles spinoff Buffy the Vampire Slayer, udał się w dziwne i dzikie miejsca w swoim piątym i ostatnim sezonie. Tytułowy wampir Angel (David Boreanaz) i jego załoga walki z demonami poszedł do pracy dla złego kancelarii Wolfram & Hart, w brzuchu bestii. Po sezonie dziwacznych eksperymentów (odcinek kukiełkowy!) i tragicznej straty (Fred!), seria zakończyła się z jego bohaterów z powrotem do narożnika, ale zdecydowany wyjść do walki. Twarde cięcie do napisów końcowych w momencie, gdy Angel i załoga szarżowali w stronę tego, co wydawało się prawdopodobne do bohaterskiej śmierci, było frustrujące na jednym poziomie, ale także głęboko odpowiednie dla serialu, którego tematyka tak często skupiała się na walce w dobrej sprawie bez względu na to, jak długo to trwa. Na pewnym poziomie, odejście Anioła w połowie bitwy oznacza, że jego walka nigdy się nie skończy.

Niedoceniony dramat stacji AMC o pionierach informatyki w najwcześniejszych dniach Internetu zaczął się jako zupełnie inny serial niż się skończył, przede wszystkim dlatego, że zajęło im mniej więcej jeden sezon, aby zdać sobie sprawę, że jego dwie najmocniejsze postacie to kobiety, które początkowo stały się drugorzędne. Finał serialu niemal jednoznacznie to potwierdza, budując swój najsilniejszy emocjonalny łuk wokół Donny (Kerry Bishé) i Cameron (Mackenzie Davis) oraz zawodowego partnerstwa, które implodowało i nigdy nie mogło zostać odbudowane. W jednej z fenomenalnych scen Donna i Cameron wyobrażają sobie, jak mogłaby wyglądać ich przyszła współpraca, a kiedy już myślisz, że to tylko słodko-gorzka fantazja, która nigdy się nie spełni, Donna po raz ostatni zwraca się do Cam z jednym z najwspanialszych tekstów finału wszech czasów: „Mam pomysł.”

Jak na serial tak konsekwentnie absurdalny, jakim był 30 Rock Tiny Fey, jego dwuczęściowy finał – zatytułowany „Hogcock!” i „Last Lunch”- był zaskakująco emocjonalnym, rodzinnym romansem. Liz Lemon (Fey) staje w obliczu anulowania swojego programu telewizyjnego, w momencie, gdy wraz z mężem Jamesem Marsdenem adoptują dzieci, jest na rozdrożu. Podobnie jak Jack (Alec Baldwin), który wyrusza w rejs dookoła świata, by wymyślić kolejny świetny pomysł… aż w końcu ląduje na jednym (zmywarki z przezroczystymi drzwiami!), zanim jeszcze wypłynie z portu. Jack i Liz związek dostaje czułe send-off, a nawet Jenna Maroney (Jane Krakowski) dostaje łzy w oczach, jak śpiewa piosenkę „Wiejski Juror”, którego tekst jest zaskakująco zastosowanie do sytuacji. Oczywiście, że zachwycający absurd powraca w końcowych momentach, flash-forward do przyszłości, gdzie nieśmiertelny Kenneth (Jack McBrayer) jest uruchomienie NBC wśród Jetsons-jak latające samochody.

Nie można było się spodziewać, że tak prosty sitcom o życiu małżeńskim w NYC jak Mad About You zainspiruje finał tak odważny jak ten, który dostarcza. Na zakończenie siódmego sezonu, w odcinku zatytułowanym „The Final Frontier” (nazwanym tak na cześć piosenki przewodniej serialu), widzimy Paula i Jamie Buchmanów (Paul Reiser i Helen Hunt) oczami ich córki, Mabel. I nie wersja dziecka Mabel widzieliśmy na show, ale flash-forward dorosły Mabel, grany przez Janeane Garofalo jako początkujący dokumentalista podejmowania film o jej neurotycznych rodziców. Jak mamy hopcotch przez przyszłość, Paul i Jamie faktycznie kończy się separacji, tylko wrócić do siebie w końcu. Ten finał retroaktywnie stał się nie-finałem po tym, jak Mad About You powrócił na sezon odnowy w 2019 roku, ale nadal jest to finał rekordu show.

Seria Showtime o kobiecie z Kansas (Toni Collette) z wieloma osobowościami trwała przez trzy sezony turbulencji dla rodziny Gregsonów. I choć sam serial czasami nie wiedział, jak zrównoważyć wszystkie dobre rzeczy na swoim talerzu – w tym wczesny wybitny występ przyszłej zdobywczyni Oscara Brie Larson – jego finał, z Tarą opuszczającą dom, by poddać się intensywnemu leczeniu w Bostonie, zakończył się na nucie ciepła i wdzięku. To była ostatnia wskazówka, że podczas gdy wybryki alter ego Tary dały serialowi iskrę zapalną, jego fundamentem jest rodzina, która trzyma go razem. Młody Marshall (Keir Gilchrist) mówiąc, aby nie pozwolić lekarzom w Bostonie „wyciągnąć wszystkich dobrych części” – i odpowiedź Tary, „Wy jesteście moimi dobrymi częściami” – upewnił się, że odcinek wpadnie do kolumny łzawych finałów telewizyjnych.

W „Always”, finale serii teksańskiego dramatu o futbolu szkolnym Friday Night Lights, trener Taylor (Kyle Chandler) i jego żona Tami (Connie Britton) docierają do rozdroża, ponieważ East Dillon Lions rozgrywają swój ostatni mecz. Chociaż nie jest, po raz kolejny, mistrzostwa piłki nożnej jest do rozważenia, ludzki dramat tych postaci kochaliśmy zawsze był w centrum show. Więc główne stawki w odcinku nie są po prostu, kto wygrywa grę, ale czy trener i pani trener może dowiedzieć się ich następny krok jako zespół musimy je być. W ostatnim geście, który mówi wiele o wrażliwości serii, Trener ustawia swoje własne ambicje na bok, aby śledzić szansę Tami na raz. To fantastyczny moment, aby wyjść na zewnątrz, potwierdzając, jak bardzo Tami stała się kluczowa dla emocjonalnego rdzenia serialu.

The Hellmouth-the open pit of evil that had forever drawn vampires, monsters, and ghoulies to Sunnydale-was finally destroyed in „Chosen”, the final episode of Buffy, though not without great effort, personal sacrifice, and loss. Wysiłek: Buffy (Sarah Michelle Gellar) biegnąca sprintem przed zapadającym się Sunnydale, by uciec z przyjaciółmi. Poświęcenie: Spike (James Marsters) za pomocą jego fajny mały medalion thingie spalić wszystkie wampiry, i zabijając się w procesie. Strata: Anya (Emma Caulfield) spotkanie jej poza-tragiczny koniec przed Scooby gang może wiedzieć ostateczny triumf. Aha, i Willow (Alyson Hannigan) włosy idzie bogini-biały jak ona w końcu udaje się okiełznać wszystkie swoje moce czarownicy na dobre.

Podczas gdy House of Cards był pierwszym przedsięwzięciem Netflixa w dziedzinie programów oryginalnych, Orange Is the New Black był, w sposób nieco nieprawdopodobny, tym, który w najbardziej satysfakcjonujący sposób doprowadził się do końca. „Nieprawdopodobnie”, ponieważ twórca serii Jenji Kohan, po Weeds, reputacja była w tworzeniu kuszących koncepcji, które spirali do bałaganu po sezonie lub dwóch. I choć OITNB zdecydowanie miał swoich krytyków przez lata, to zakończył się na być może jego najmocniejszy sezon kiedykolwiek, gdzie podszedł do kwestii, takich jak ICE i więzienia kompleks przemysłowy najbardziej bezpośrednio. To również zawierał kilka prawdziwych tragedii, która jest, gdzie odcinek finałowy podnosi, z Taystee (Danielle Brooks) próbuje nadać sens straty doświadczyła wokół niej. Większość głównych wątków zostaje zawiązana, jak Piper (Taylor Schilling) i Alex (Laura Prepon) ponownie się łączą, choć niektóre, jak zejście Red (Kate Mulgrew) w demencję, są miażdżąco smutne. Mimo to, OITNB dało swoim fanom pożegnanie, którego chcieli i potrzebowali, zwłaszcza z postaciami takimi jak Taystee podejmującymi decyzję o kontynuacji.

Po siedmiu sezonach, Star Trek: Następne pokolenie zakończyło swój bieg dwuczęściowym odcinkiem „All Good Things…”. W nim kapitan Picard (Patrick Stewart) skacze w czasie na chybił trafił, musząc znaleźć rozwiązanie problemu kosmicznej anomalii, która pewnego dnia może pochłonąć całe istnienie. Ale nic z tego nie jest tak interesujące, jak obserwowanie Picarda w starciu z Q (John de Lancie). Picard zawsze prezentował tak zaciętą inteligencję, że naturalnym było, iż jego największym rywalem będzie wszechmocna istota pozawymiarowa. Interesującą rzeczą w finale Next Generation jest to, że zaczyna się on tak, jakby miał być finałem w stylu „wszystko się zmienia, wszystko się kończy”, ale pod koniec, gdy Picard gra w pokera wśród swojej załogi i przyjaciół, jest to klasyczny finał w stylu „wszystko trwa dalej”. Tym lepiej dla filmów i serii spin-off.

Zabawne w finale Golden Girls jest to, że trzy z czterech głównych gwiazd – Betty White, Rue McClanahan i Estelle Getty – natychmiast przeszły do spin-offu Golden Palace. Więc w kategoriach publiczności telewizyjnej, byliśmy tylko naprawdę pożegnać Bea Arthur jako Dorothy. Ale to wystarczyło! Utrata Dorothy była jak utrata centrum władzy w serialu. W ostatnim odcinku Dorothy odchodzi, by być ze swoim nowym mężem, Lucasem (Leslie Nielsen). Końcowe pożegnania między wszystkimi czterema kobietami są zarówno autentycznie zabawne – Dorothy wciąż biegnie z powrotem po jeszcze jedno pożegnanie – jak i druzgocąco smutne. Można powiedzieć, że łzy są prawdziwe, gdy Dorothy mówi kobietom: „Zawsze będziecie moimi siostrami.”

Seria animowana Netflixa BoJack Horseman nigdy nie była wesołym miejscem, pomimo swojego daru do głupkowatych gagów i absurdalnych komediowych rozkwitów. To było, w jego centrum, pokaz o bardzo przygnębiony konia, który jest również uzależniony z poczucia winy i autodestrukcji w dużej mierze niespotykane w telewizji. Mówiący koń czy nie, BoJack mógł ciąć blisko kości i czuć się całkiem realnie, z kłującymi spostrzeżeniami na temat ludzkiej kondycji. Ponownie, osiągnięcie tego przez konia jest niezwykłe. W finale, trzeźwy i z więzienia BoJack uczestniczy Princess Carolyn ślub i jest refleksyjny z wszystkich ludzi w jego życiu, z których większość zranił. To jest, jak każdy finał BoJack musiałby być, głęboko melancholijny – z nutą słodyczy, a nawet trochę optymizmu na jego obrzeżach.

While The Hills udało się kulać wzdłuż na kilka sezonów po jego gwiazda, Lauren Conrad, odszedł, aby rozpocząć własną linię mody i nie mieć do interakcji z Spencer Pratt więcej, Finał serii rzucił jeden ostatni headline-grabber, jak gwiazda Kristin Cavallari wydawało się być jazdy off do zachodu słońca, z dala od jej przyjaciela Brody Jenner, tylko ujawnić, że cała scena została nakręcona na backlot Hollywood. To było postrzegane jako wyraźny ukłon w stronę długotrwałych plotek, że seria została oskryptowana. Aby jeszcze bardziej rozpalić płomień kontrowersji, alternatywne zakończenie zostało wyprodukowane, z Brody wraca do domu, aby znaleźć jego kolega Lauren Conrad tam, bez wątpienia toast do wyjścia jej długoletniej rywalki Kristin.

Abbi Jacobson i Ilana Glazer zakończyły swój bieg jako Brooklyn BFFs, angażując się w emocjonalny, bolesny i ostatecznie podnoszący na duchu finał, w którym Abbi czyni przygotowania do opuszczenia Nowego Jorku i przeniesienia się do Kolorado w poszukiwaniu swojej kolejnej wielkiej szansy. Ilana radzi sobie z tym w najbardziej Ilana sposób, w odcinku, który obejmuje ją próbuje lug lug toalety jasne przez miasto, tylko tak, że show nie wyjdzie bez bycia najbardziej Broad City może być. A w końcowych momentach serii, z wiarą w trwałą przyjaźń Abbi i Ilany na najwyższym poziomie, kamera wysuwa się nad Union Square, aby zobaczyć kilka innych kobiecych przyjaźni w stylu Abbi-i-Ilany istniejących wokół nas. Zostaw to Broad City, aby przejść wszystkie Love Actually w końcu.