 |
|
Scena bitwy, z filmu dokumentalnego Grecy |
Klęska perskiej floty pod Salaminą w 480 roku nie była bynajmniej końcem wojny, ale była to decydująca bitwa, która uczyniła ostateczne zwycięstwo prawdopodobnym, jeśli nie nieuniknionym. Ostateczna bitwa lądowa między Persami a Grekami miała miejsce rok później w regionie Boeotia, w pobliżu miasta Plataeae.
Podczas tego roku siły perskie, prowadzone teraz przez satrapę Mardoniusza, próbowały zawrzeć sojusz z Atenami przeciwko Sparcie. Gdy jego warunki zostały nieuprzejmie odrzucone, satrapa na krótko zajął Ateny po raz drugi, całkowicie niszcząc i tak już zrujnowane miasto. Wtedy dotarły do niego wieści o zbliżającej się armii spartańskiej, co zmusiło go do wyruszenia w pole.
Obie strony zgromadziły ogromne armie. Prawie każde miasto w Grecji wysłało swój kontyngent, by wesprzeć wysiłek, a w sumie liczyły one około 60 000 hoplitów i 40 000 lekkiej piechoty. Herodot twierdzi, że ich perscy przeciwnicy liczyli 1,7 miliona, co jest niewątpliwie jedną z jego najdzikszych przesad: w rzeczywistości prawdopodobnie liczyli mniej więcej tyle samo.
Sama bitwa była właściwie serią bitew. Persowie, wspomagani przez kontyngent boecjańskich kolaborantów, odnosili początkowo duże sukcesy, ale kiedy sam Mardoniusz zginął, prowadząc szarżę kawalerii, losy bitwy się odwróciły i większość sił została unicestwiona.
.