Mononukleoza jest technicznie nazywana mononukleozą zakaźną lub gorączką gruczołową, ale jest ogólnie określana jako „mono” w skrócie. Występuje ona głównie w wieku od 10 do 35 lat. Gdy zarażone są młodsze dzieci, choroba jest niewielka lub nie wywołuje żadnych dolegliwości. Taka ekspozycja na chorobę wytwarza jednak odporność na nią. Prawie 90% Amerykanów posiada przeciwciała przeciwko mononukleozie do 40 roku życia. Okres inkubacji mononukleozy wynosi od 30 do 40 dni, a objawy trwają zazwyczaj od 7 do 14 dni, ale mogą utrzymywać się przez kilka tygodni. Wirus może pozostać żywy w organizmie przez kilka miesięcy. Nazwa mononukleoza pochodzi od tego, że choroba zniekształca białe krwinki, powodując, że mają one tylko jedno jądro. Tylko badanie krwi zwane testem punktowym na mononukleozę może określić, czy ktoś ma tę chorobę.
SYMPTOMY MONONUKLEOZY
Następujące objawy mogą być obecne przy mononukleozie, ale najprawdopodobniej nie wszystkie będą. Ból gardła, zwykle czerwony Powiększone węzły chłonne we wszystkich częściach ciała Gorączka Nudności Utrata apetytu Skrajne zmęczenie Powiększona śledziona (2/3 pacjentów z mono) Owrzodzenie gardła (czasami) Opuchlizna górnej powieki Kłopoty z oddychaniem Szybkie bicie serca Czerwona wysypka na ciele (około 15% pacjentów z mono) Nadwrażliwość na światło
.