Światowa populacja koni prawdopodobnie wynosi około 60 milionów, według oficjalnych danych i szacunków, choć próba takiego policzenia jest niewątpliwie końskim odpowiednikiem pasienia kotów.
W sercu problemu leży sposób, w jaki narody liczą swoje konie i jak ich odpowiednie statystyki rolnicze klasyfikują miliony koni sportowych i rekreacyjnych na całym świecie.
Jednakże analiza danych z różnych źródeł wskazuje na istnienie około 60 milionów koni na świecie, z dowodami sugerującymi, że oficjalne dane zestawione przez ONZ reprezentują niedoszacowanie.
Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAOSTAT) szacuje, że liczba koni na świecie wynosi 58 832 221. Pełny podział na poszczególne kraje jest dostępny na grafice w stopce tego raportu. Agencja zapewnia oddzielne dane dla osłów (42,761,905) i mułów (10,157,135), przynosząc całkowitą liczbę koniowatych do 111,751,261.
Agencja ONZ przyznaje, że liczba ta jest oparta na połączeniu oficjalnych danych od narodów świata i, w razie potrzeby, własnych szacunków.
Narodem, który posiada najwięcej koni, ze znacznym marginesem, są Stany Zjednoczone, które FAOSTAT szacuje na 10 260 000. Na drugim końcu spektrum, kilka narodów ma mniej niż 100 koni, z Grenadą notującą tylko 30.
Dane dotyczą roku 2014, który jest najbardziej aktualnym rokiem dostępnym w bazie danych FAOSTAT.
Dane wskazują na powoli rosnącą populację koni, z raportem FAOSTAT z 2006 r., w którym liczba ta była mniejsza o około 500 000, na poziomie 58 372 106.
Ale jak dokładne są te dane? Na początku należy przyznać, że niektóre z rozbieżności w liczbach w poszczególnych krajach są znaczne, prawdopodobnie odzwierciedlając dokładnie to, jakie elementy społeczności koni statystycy liczyli w pierwszej kolejności.
Istnieją, co wydaje się być lepsze szacunki koniowatych dostępne dla krajów europejskich, dzięki pracy wykonanej dla raportu z 2015 r. zleconego przez Unię Europejską.
Ten raport, zatytułowany Removing the Blinkers: The Health and Welfare of European Union Equidae, przyjrzał się nie tylko koniom, ale także osłom i mułom. Jednak rozbieżności z liczbami FAOSTAT nie można wyjaśnić po prostu akceptując, że dodatkowe zwierzęta są wszystkie osły i muły.
Autorzy, wśród których był szef World Horse Welfare Roly Owers, zebrali wszystkie dostępne liczenia i wziął średnią z nich dla każdego kraju.
Niektóre z różnic są zdumiewające. Na przykład, FAOSTAT liczba dla Francji jest podana jako 408,028 w 2014 roku. Raport Removing the Blinkers wykazał, że najniższe dostępne szacunki we Francji dla koni i koniowatych roboczych to 461 046, a najwyższe – 1 milion. Średnia wszystkich liczb wyniosła 840 259 – około 432 000 więcej niż liczba FAOSTAT dotycząca tylko koni.
W Wielkiej Brytanii liczby wahały się od 390 000 do 1 miliona w raporcie Removing the Blinkers, dla średniej 796 000 koniowatych. FAOSTAT szacuje tę liczbę na 400 000 koni. Z pewnością różnica nie może wynosić 396 000 osłów i mułów.
Liczba FAOSTAT Rumunii wynosiła 548 245, podczas gdy średnia podana w raporcie związanym z UE wynosiła 728 814. W Hiszpanii FAOSTAT podał liczbę 250 000 koni w porównaniu z 681 331 w raporcie.
Nigdzie rozbieżność nie jest tak wyraźna, jak w przypadku Belgii, gdzie FAOSTAT podał liczbę 33 000 koni. Removing the Blinkers zauważył, że liczebność w Belgii wahała się od 38 968 do zawrotnej liczby 805 496 koniowatych, średnio 535 897.
Inne główne narody posiadające konie w Europie to Niemcy (372,000 dla FAOSTAT i 480,500 dla Removing the Blinkers); Włochy (390,886 vs 468,851); Holandia (137,000 vs 293,500); Polska (207,065 vs 276,188) i Szwecja (95,000 vs 229,000). Portugalia była kolejnym krajem o dużej rozbieżności – 20.000 dla FAOSTATu vs 179.000 w „Removing the Blinkers”. Liczby Irlandii również były rozbieżne – 95 000 dla FAOSTAT i 159 200 dla Removing the Blinkers.
Poprosiliśmy bazę danych FAOSTAT o sumy dla koni, osłów i mułów dla każdego z tych krajów, co w dużej mierze potwierdza, że ich liczby – przynajmniej dla Europy – są prawdopodobnie niedoszacowane.
Zobaczmy jak te liczby mają się do tych z Removing the Blinkers: Francuski FAOSTAT podaje liczbę koni, osłów i mułów na poziomie 453 770 w porównaniu z 840 259 w „Removing the Blinkers”. Kontynuując tę tendencję, liczba FAOSTAT dla Rumunii wzrosła tylko o 30 000 do 578 245 po dodaniu osłów, co pozostawia ją daleko w tyle za szacunkami „Removing the Blinkers” wynoszącymi 728 814. Liczba FAOSTAT dla Hiszpanii podwoiła się do 500 000, gdy dodano osły i muły, ale pozostała znacznie mniejsza niż 681 331 oszacowane przez Removing the Blinkers.
Belgia, jak pamiętacie, została wymieniona w bazie FAOSTAT z 33 000 koni, a Removing the Blinkers oszacowało ją na 535 897. Nieco komicznie, liczba ta wzrosła do 33 002 – tak, wzrost o dwa – gdy uwzględniono osły.
Wielka Brytania nie miała w bazie danych FAOSTAT żadnych danych dotyczących osłów czy mułów.
Tendencja jest jasna i dopóki nie będzie międzynarodowych protokołów do takich obliczeń, sytuacja raczej się nie poprawi.
W danych FAOSTAT oceniono dziewięć krajów, w których populacja koni jest większa niż 1 milion: Stany Zjednoczone (10 260 000), Meksyk (6 355 000), Chiny kontynentalne (6 027 400), Brazylia (5 450 601), Argentyna (3 600 000), Mongolia (2 995 754), Etiopia (2 033 115), Kazahkstan (1 784 500) i Rosja (1 374 847).
Na drugim końcu spektrum, wyłączając garstkę narodów, dla których statystyki nie były dostępne lub szacunki zostały uznane za niemożliwe, Malawi miało 107, Brytyjskie Wyspy Dziewicze miały 100, Kongo 75, Guam 50, i Grenada 30.
Należy zauważyć, że liczby FAOSTAT dla wszystkich gatunków, które zlicza, są dla zwierząt hodowanych albo do celów projektowych, albo do produkcji mięsa, jaj lub nabiału lub trzymanych do hodowli. To niewątpliwie rodzi pytania dotyczące zwierząt rekreacyjnych, chociaż agencja jest w dużej mierze zdana na łaskę sposobu, w jaki agencja rolna każdego kraju decyduje się liczyć swoje zwierzęta.
Na przykład, amerykańska liczba ponad 10 milionów podana przez FAOSTAT wyraźnie obejmuje konie rekreacyjne, które są największym segmentem branży w tym kraju, z 3,9 milionami koni, według szacunków American Horse Council.
Dla kontrastu, tytułem przykładu, wydaje się niemal pewne, że liczba 33 000 koni podana przez FAOSTAT dla Belgii, będąca zaledwie ułamkiem 535 897 koniowatych oszacowanych w „Removing the Blinkers”, musi reprezentować jedynie sektor krajowego przemysłu konnego.
Removing the Blinkers, które jest dziełem World Horse Welfare i Eurogroup for Animals, stawia liczbę koniowatych w Europie na 6 994 510.
Autorzy przyznali, że „proste” pytanie, ile koni i innych koniowatych żyjących w Europie okazało się prawie niemożliwe do odpowiedzi. Okazało się, że nie ma standardowej metody zbierania danych wśród państw członkowskich i, ogólnie rzecz biorąc, było mało informacji dostępnych, powiedzieli.
Liczby są ułożone w jednej z grafik w stopce tej historii.
Autorzy zauważyli, że Europejska Federacja Jeździecka szacuje całkowitą populację koni w swoim obszarze zainteresowania na około 4.5 milionów, z czego około 1,7 miliona jest zarejestrowanych w krajowych federacjach jeździeckich do celów sportowych.
Jednakże, w oparciu o średnie szacunki autorów dotyczące całkowitej populacji koni zawarte w raporcie, dałoby to populację osłów i mułów na poziomie około 2,5 miliona. Natomiast dział statystyk Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa, FAOSTAT, umieścił liczbę osłów i mułów w UE w 2013 r. na 650 000 – co stanowi około 15 procent jego szacunków całkowitej populacji koni w wysokości 4,5 miliona.
W oparciu o szacunki autorów dotyczące nieco poniżej 7 milionów koniowatych, obliczyli oni, że najwyższą populacją koniowatych na mieszkańca w Europie, z jednym koniowatym na 21 osób, była Belgia, a następnie Rumunia i Irlandia. Słowacy mieli najniższy wskaźnik, z jednym koniem na 1000 osób.
World Horse Welfare skomentował w czasie wydania raportu: „Istnieje poważny brak informacji na temat wielu aspektów tego sektora. Nawet tak proste informacje jak populacja koni w każdym z państw członkowskich są trudne do znalezienia, a wiele krajów nie jest w stanie podać jednej wiarygodnej liczby. Mimo że w UE przepisy dotyczące identyfikacji koni obowiązują od ponad dekady, jasne jest, że system ten nadal nie funkcjonuje tak dobrze, jak mógłby.”
