Cześć, mam na imię Ben. Jestem jednym z nowych chłopaków na LitReactor. Dla mojego pierwszego artykułu chciałem wyczarować temat, który będzie celował w sprawy osobiste, ale także zapoczątkuje wspaniałą rozmowę w ramach społeczności, jak to odnosi się do nas wszystkich czytelników. Temat, na którym skupiam się w tym artykule, jest jednym z tych, o których często myślałem, od czasu do czasu mówiłem, a nigdy nie pisałem.
Dla mnie, nawyki czytelnicze sprowadzają się do miejsc, które wybieramy do czytania, i w pewnym stopniu, wybieramy, aby nie czytać. Istnieją zasadniczo dwa rodzaje przestrzeni, w których wszyscy kończymy czytać: Publiczna i Prywatna. Może być trochę szarej strefy ze wspólnymi przestrzeniami (jak wspólne mieszkanie), ale jak większość dróg przez życie, są to nasze opcje. Definiowanie tych zewnętrznych środowisk dla tego, co zwykle jest samotną, wewnętrzną czynnością, zawsze mnie fascynowało, być może dlatego, że jestem tak szczególny i celowy w tym, gdzie czytam i dlaczego wybieram to miejsce. Inną kwestią do rozważenia jest to, że niektórzy z nas są naprawdę cholernie dobrzy w zamienianiu gorączkowych, zatłoczonych przestrzeni publicznych w przestrzenie prywatne poprzez zanurzenie się w dobrej książce. Ja nie uważam się za jedną z tych osób.
Jeśli ten artykuł ma działać jako cokolwiek, to ma na celu podkreślenie niektórych z najbardziej powszechnych i fascynujących przestrzeni, w których znajdujemy się czytając, i działać jako prolog do tego, co mam nadzieję jest prawdziwym mięsem rozmowy w komentarzach.
Publiczne
Parki: Być może sama definicja wypoczynku i rozkoszy, niewiele rzeczy może pobić czytanie w sobotnie popołudnie w ulubionym parku – czy jest to jedna długa ławka społecznościowa w stylu Placu Waszyngtona w Nowym Jorku, czy też zacienione wzgórze lub stół piknikowy, park oferuje przestrzeń, ale także zapewnia emocje w postaci obserwowania ludzi, jeśli ktoś potrzebuje wytchnienia od światów na stronie. W czasach szkolnych w Los Angeles dwa razy w miesiącu wybierałem się z Hollywood do centrum miasta, do fantastycznej biblioteki centralnej, gdzie zaopatrywałem się w powieści, zbiory opowiadań i komiksy. Następnie udawałem się w bardzo szczególny zakątek Griffith Park, gdzie czekała na mnie kamienna ławka pod starym, okazałym dębem. To było, i prawdopodobnie na zawsze pozostanie, moje ulubione miejsce do czytania. Było tu cicho, z odpowiednią ilością słońca i cienia. Nigdy nie spotkałem innej duszy zajmującej tę ławkę – to była moja własna mała kieszeń w mieście, miejsce, gdzie magia i przygoda wypływały ze stron Raya Bradbury’ego i mangi Osamu Tezuki.
Czarodziejska godzina jest również cholernie dobrym czasem na czytanie w parku. Ten ostatni przebłysk słońca na horyzoncie sprawia, że wszystko staje się bogatsze, a w istocie dodaje nieco więcej magii do tego, co się dzieje.
Biblioteki: Choć nie można zaprzeczyć, że jest to jedno z najbardziej cenionych miejsc, w których można otworzyć książkę, biblioteka jest, co dziwne, miejscem, w którym nigdy tak naprawdę nie lubiłem czytać. Jasne, mogę spędzić dobrą godzinę lub dwie przeglądając półki dobrze zaopatrzonego głównego oddziału, ale poczucie, że w końcu będę musiał opuścić tak wspaniałe miejsce, zmusza mnie do załatwienia spraw i jak najszybszego udania się w drogę powrotną. Jednak od niedawna muszę walczyć z moimi obawami przed czytaniem w bibliotece. Wynika to z faktu, że jestem z powrotem w LA, bez stałego adresu lokalnego, co oznacza, że nie jestem jeszcze rezydentem, a co za tym idzie, nie mogę dostać karty bibliotecznej, aby sprawdzić książki (tak, to bolesne). Z tego powodu musiałam zaszyć się w chłodno oświetlonych zakamarkach biblioteki w centrum miasta, skulona nad takimi smakołykami jak Victoria Knuta Hamsuna i pozornie ultra rzadka Zenobia, surrealistyczna powieść rumuńskiego poety Gellu Nauma.
Księgarnie/Kawiarnie: Podobnie jak biblioteki, księgarnie i kawiarnie prezentują dla mnie podobny zestaw wishy-washy feelings. Czuję się mocno przyciśnięty, aby wstać i wyjść. I choć jest to zrozumiałe przy ich zgiełku, to jednak są to dwa miejsca, które kojarzą nam się z czytaniem. Może po prostu nie lubię czytać w miejscach publicznych?
Autobus/Pociąg: Oh, wait. Uwielbiam czytać w zapakowanym autobusie lub pociągu. Jasne, cholernie trudno jest się skupić, jeśli ktoś wykrzykuje rozmowę lub wysadza słuchawki do jakiegoś zapomnianego przez Boga punktu, w którym tak naprawdę ich nie potrzebuje, ale jest coś, czemu nie mogę się oprzeć, czytając trochę Ballarda lub Bukowskiego w autobusie. Przypuszczam, że moją największą nadzieją jest to, że czytając, ktoś inny to zauważy, podekscytuje się lub zaciekawi książką w ręku i rozpocznie rozmowę. Dlaczego więc nie kojarzę tego z bibliotekami, księgarniami czy kawiarniami? Wszystkie równie prawdopodobne, jeśli nie bardziej, miejsca, w których może się to zdarzyć. Być może ma to coś wspólnego z dreszczykiem emocji, który towarzyszy ruchowi pojazdu. A może po prostu jestem romantykiem w sercu i oddaję się zbyt wielu fantazjom o spotkaniu miłości mojego życia w środkach transportu publicznego. Przykładem jest ta okładka New Yorkera autorstwa Adriana Tomine’a. Ten koleś wygląda dokładnie jak ja (jako karykatura).
Prywatne
Łóżko: Jedną z trzech rzeczy (no dobra, może teraz czterech, jeśli liczyć oglądanie telewizji), z którymi kojarzymy to miejsce, wydaje się łóżko jako kwintesencja miejsca do czytania, istny banał – często zdarza się, że filmy lub programy telewizyjne podkreślają głębię i wymiar swoich postaci, pokazując je czytające w łóżku. Kiedyś było to najlepsze miejsce do czytania na poważnie (czytanie His Dark Materials późną nocą/wczesnym rankiem zdefiniowało moje późne dorastanie), moje lata dwudzieste udowodniły, że łóżko jest czymś w rodzaju czytelniczego mokrego koca (okropne analogie są moją specjalnością), w tym sensie, że często zaczynam, kiedy jestem już zbyt zmęczona, a więc zasypiam. Ostatnio słyszałem, że to się zdarza każdemu.
Kanapa: Teraz moja preferowana wewnętrzna przestrzeń do czytania, mogę usiąść i zrelaksować się bez tego samego poziomu strachu, że będę doze off. Aby nadać temu kuzynowi łóżka nieco więcej własnej aury/tożsamości, postanowiłem spróbować czytać na głos. Okazało się, że to niesamowita zabawa, odnajdywanie osobowości bohaterów, narratora, kadencji i przepływu słów we własnym głosie (głosach). Okazało się również, że jest to doskonałe ćwiczenie w stawaniu się lepszym pisarzem, ponieważ istnieje wiele słów, które czytamy, ale rzadko wypowiadamy na głos. Flexing je przez nasz język wydaje się dostać kinks out i tworzy głębsze zrozumienie ich wykorzystania (s).
The Bathroom: Czy jesteś moczenie się trochę błota w wannie, lub siedząc na crapper przez trzy godziny gorging na A do E w encyklopedii lub kompletnych dzieł Szekspira, łazienka okazała się być popularnym miejscem do czytania od czasu pojawienia się kryty plumping (choć jestem pewien, że wychodki były również kiedyś urocze ucieczki). Nie rozumiem jeszcze tego uroku, ponieważ rzadko zabieram do łazienki coś, co nie powinno się tam znaleźć, ale być może, kiedy żona i dzieci wejdą w życie, będę się wycofywał do łazienki jak do mojej własnej Twierdzy Samotności… bo wiecie… biały człowiek musi podtrzymywać stare stereotypy.
Samochód: W rozmowach z przyjaciółmi na ten temat mówiono mi wiele razy, że ludzie biorą do swoich samochodów na małe czytanie w przerwie na lunch. Widzę to i popieram ten typ użycia samochodu jako miejsca gdzie można zbierać i gromadzić starożytną wiedzę i mądrość.
Teraz wiem o czym wszyscy myślicie… A co z audiobookami? Dobrze wiecie, że one się nie liczą! Ale śmiem twierdzić, że samochód jest kolejnym fantastycznym miejscem do czytania na głos. Weź pod uwagę podróż drogową: Jeśli jesteś pasażerem, to jest to nie tylko twój moralny obowiązek, aby być nawigatorem, ale także, aby być rozrywką. Czy to tylko dla kierowcy lub współpasażerów (rodzice czytający dzieciom przychodzi na myśl), samochód jest idealnym miejscem do wypróbowania głupich akcentów. Nadchodzą miłe wspomnienia głośnego czytania „Catch-22” Josepha Hellera na tylnych drogach Arizony…
Więc, nowi przyjaciele, teraz wasza kolej, aby się podzielić. Gdzie czytacie i dlaczego tam czytacie?
.