Czerwone Brygady, włoska Brigate Rosse, bojówkarska organizacja lewicowa we Włoszech, która zyskała rozgłos w latach 70. dzięki porwaniom, morderstwom i sabotażowi. Jej samozwańczym celem było osłabienie państwa włoskiego i utorować drogę do marksistowskiego przewrotu prowadzonego przez „rewolucyjny proletariat”.”
Uznanym założycielem Czerwonych Brygad był Renato Curcio, który w 1967 roku założył lewicową grupę studyjną na Uniwersytecie w Trento, poświęconą postaciom takim jak Karol Marks, Mao Zedong i Che Guevara. W 1969 roku Curcio poślubił Margheritę Cagol, koleżankę radykałów, z którą przeprowadził się do Mediolanu, gdzie zgromadził wokół siebie grono zwolenników. Ogłaszając istnienie Czerwonych Brygad w listopadzie 1970 r. poprzez podpalenie różnych fabryk i magazynów w Mediolanie, grupa rozpoczęła porwania w następnym roku, a w 1974 r. dokonała pierwszego zabójstwa; wśród jej ofiar w tym roku był główny inspektor turyńskiego oddziału antyterrorystycznego.
Pomimo aresztowania i uwięzienia setek domniemanych terrorystów w całym kraju – w tym samego Curcio w 1976 r. – przypadkowe zabójstwa trwały nadal. W 1978 roku Czerwone Brygady porwały i zamordowały byłego premiera Aldo Moro. W grudniu 1981 roku oficer armii amerykańskiej w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO), generał brygady James Dozier, został uprowadzony i był przetrzymywany w niewoli przez Czerwone Brygady przez 42 dni, zanim włoska policja uratowała go bez szwanku z kryjówki w Padwie. W latach 1974-1988 Czerwone Brygady przeprowadziły około 50 ataków, w których zginęło prawie 50 osób. Powszechną nieśmiercionośną taktyką stosowaną przez grupę było „obijanie kolan”, w którym ofiara była postrzeliwana w kolana tak, że nie mogła już chodzić.
W szczytowym okresie w latach 70-tych, Czerwone Brygady liczyły prawdopodobnie od 400 do 500 pełnoetatowych członków, 1000 członków, którzy pomagali okresowo, oraz kilka tysięcy zwolenników, którzy zapewniali fundusze i schronienie. Staranna, systematyczna praca policji doprowadziła do aresztowania i uwięzienia wielu przywódców i zwykłych członków Czerwonych Brygad od połowy lat 70-tych, a pod koniec lat 80-tych organizacja została prawie całkowicie zniszczona. Jednak grupa podająca się za Czerwone Brygady wzięła odpowiedzialność w latach 90-tych za różne brutalne ataki, w tym przeciwko wysokiemu rangą doradcy rządu włoskiego, bazie USA w Aviano i Kolegium Obrony NATO.
.