Nadat ze hun inherente persoonlijkheden hadden getest, beoordeelden ze hun intelligentie, door IQ tests uit te voeren op elk van de 21 Nazi Leiders. IQ testen zijn eigenlijk heel gebruikelijk in doodstrafzaken. Maar gewoonlijk worden ze gebruikt om vast te stellen of de beschuldigde een geestelijke achterstand heeft (om executie te voorkomen).
Kwaadaardig of niet, weinigen vermoedden dat deze leiders dwazen waren. En het fascinerende van deze test is dat het de enige bekende IQ-test is van een hele tak van het regeringsleiderschap.
Al wie werd getest, vertoonde bovengemiddelde IQ’s. Een aantal van hen had zeer hoge scores. Het gemiddelde van alle 21 Nazi leiders was 128, bijna twee standaarddeviaties slimmer dan de gemiddelde mens (Gemiddeld IQ=100).
Er zit bittere ironie in dit alles, want IQ tests waren slechts een ander mechanisme dat Nazi’s gebruikten om bijna een half miljoen mensen te doden en te steriliseren. En hun hoge scores, in dit laatste uur, deden genoeg om hun ego’s te dienen. Deze drie behoorden tot de hoogst scorende leden: Hermann Göring was Hitlers tweede in bevel. Hij was een zeer charismatische man die grote invloed had op de mensen om hem heen. Zelfs binnen de gevangenis begon hij gevangenen en bewakers zodanig te beïnvloeden, dat zijn cel verder van de anderen werd verwijderd.
Twee uur voordat hij zou worden opgehangen, pleegde hij zelfmoord. Hij slikte een cyanidepil en men weet nog steeds niet precies wie hem die gegeven heeft (waarschijnlijk een bewaker op wie hij invloed had gekregen).
Hij scoorde een 138 op zijn IQ-test
Arthur Seyss-Inquart diende als kanselier van Nederland voor de nazipartij. Hij stond aan het hoofd van de deportatie en moord op tienduizenden Joden. De onontkoombare feiten van zijn daden leidden tot zijn veroordeling wegens misdaden tegen de menselijkheid. Hij werd in 1946 geëxecuteerd.
Hij scoorde een 141.
Hjalmar Schacht scoorde het hoogst van al diegenen die werden getest, maar zijn verhaal was anders. Hij was de minister van Economische Zaken en een hoofdrolspeler in de enorme expansie van de Duitse economie.
Hij had in 1939 een meningsverschil met Hitler en Goring. Hij was het niet eens met hun beleid en werd kritisch over het nazi-regime. Dit, en zijn banden met de moordpogingen van Hiter, leidden tot zijn arrestatie en deportatie naar een concentratiekamp, waar hij jaren wegkwijnde.
Hij was woedend bij zijn arrestatie en proces in Neurenberg, omdat hij zo’n uitgesproken criticus was geweest en voor die kritiek gevangen was gezet. Hij voerde een sterke verdediging en werd later vrijgesproken.
Hij scoorde een IQ van 143.
De volledige uitsplitsing van alle 21 scores:
Schacht, Hjalmar 143
Seyss-Inquart, Arthur 141
Dönitz, Karl 138
Göring, Hermann 138
Papen, Franz von 134
Raeder, Erich 134
Frank, Hans 130
Fritzsche, Hans 130
Schirach, Baldur von 130
Keitel, Wilhelm 129
Ribbentrop, Joachim von 129
Speer, Albert 128
Jodl, Alfred 127
Rosenberg, Alfred 127
Neurath, Konstantin von 125
Frick, Wilhelm 124
Funk, Walther 124
Hess, Rudolf 120
Sauckel, Fritz 118
Kaltenbrunner, Ernst 113
Streicher, Julius 106
De nazi-partij was een lichtend voorbeeld van hoe gevaarlijk een collectieve inspanning van slimme, gemotiveerde mensen kan zijn.
Uit hun medische evaluaties kwamen geen wezens met schurkenhersens naar voren. Het waren mannen met gebreken, hoog in hun ego, laag in hun empathie, in situaties geplaatst waar slechte ideeën floreerden. Hun gebreken verergerden. Hun harten werden zwart, en op hun beurt kwam het slechtste in hun menselijkheid naar boven.
Het is een goede herinnering dat we onszelf en de mensen om ons heen voortdurend in de gaten moeten houden.
In de woorden van Hannah Arendt: “De trieste waarheid is dat het meeste kwaad wordt gedaan door mensen die nooit hebben besloten goed of slecht te zijn.”