Een veel voorkomende vraag die ik van cliënten hoor is: “Hoe ben ik in mijn vorig leven gestorven?” Ik vertelde een van mijn cliënten dat zij in een vorige incarnatie was verdronken. Ze vertelde me hoe ze in tranen uit de film Titanic werd geleid, en hoe ze het haat om in het water te zijn. Twee van mijn cliënten verstopten de messen in hun huizen. Beiden waren in een andere incarnatie doodgestoken.
De manier waarop traumatische sterfgevallen uit vorige levens zich in je huidige leven manifesteren is fascinerend en vaak voorspelbaar. Veel mensen die in hun vorige leven tijdens de uren van duisternis zijn gestorven, zullen op een bepaald tijdstip in de nacht wakker worden. Het valt samen met het tijdstip van de oorspronkelijke dood, en hun ziel vreest dat er nu weer iets vreselijks zal gebeuren, waardoor ze in opperste staat van paraatheid wordt gebracht.
Dood in een kleine gevangeniscel toont zich in de huidige incarnatie als een angst voor afgesloten ruimtes zoals liften. Een val van een paard honderd jaar geleden zou een enorme angst voor hoogtes kunnen veroorzaken. Een dood door uitdroging kan ertoe leiden dat je een tweede koelkast koopt en die vult met alleen maar waterflessen.
En soms zijn de resonanties niet zo duidelijk. Bijvoorbeeld, doodbloeden in het verleden is een belangrijke oorzaak van constipatie in het heden.
Ontdekken hoe je bent gestorven in een vorig leven kan leiden tot diepgaande genezing. Mensen met chronische nek- en schouderpijn ervaren vaak totale genezing na het herbeleven van een leven waarin ze werden onthoofd.
Dus, als je de vraag stelt: “Hoe ben ik in mijn vorige leven gestorven?” kijk dan eens naar je angsten, beperkende overtuigingen en gebieden in je lichaam waar je ziel de herinneringen nog vasthoudt.