Bowen to przeniesione użycie nazwiska prawdopodobnie rozwinięte z walijskiej nazwy osobowej Owain (Owen). Owain jest często uważany za walijską formę Eugene, imię, które Anglicy zapożyczyli od starofrancuskiego odpowiednika greckiego Eugenios (Ευγενιος) od „eugenēs”, co oznacza „dobrze urodzony, szlachetny”. Gaelicka forma Eòghann może być również związana ze starszym celtyckim znaczeniem „urodzony z cisu”. Drzewo cisowe było święte dla starożytnych Celtów i czczone prawie tak wysoko jak dąb. Wierzyli oni, że cis symbolizuje nieśmiertelność i posiada pewną mistyczną moc (być może dlatego w naszych badaniach często widzimy słowo „młodość” związane również z Owainem). Owain jest znakomitym imieniem w historii Walii, noszonym przez kilku królewskich członków różnych królestw. Najbardziej znanym Owainem jest jednak ten, który pojawia się w legendach arturiańskich – Sir Owain był jednym ze słynnych Rycerzy Okrągłego Stołu i mężem Damy z Fontanny (więcej szczegółów w literackich odniesieniach na stronie Owena). Legendy o Sir Owainie zostały zaczerpnięte z prawdziwej postaci historycznej o imieniu Owain mab Urien, celtyckiego księcia z północnego angielskiego królestwa, który walczył przeciwko Angolom pod koniec VI wieku. Pisemne wzmianki o nazwisku Bowen pochodzą z końca XIII wieku i były różnie zapisywane jako „ap Oweyn”, „Boohan”, „Bohane” i „Bowen”. Jako prawnie nadane imię Bowen jest jednym z najnowszych dodatków do nazwiska; wydaje się, że jest używane tylko w Australii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.
.