RANGEL, Charles B.

Znany w swojej dzielnicy Harlem, Nowy Jork, jako „Lew z Lenox Avenue,” Przedstawiciel Charles B. Rangel wzrósł, aby stać się pierwszym afroamerykańskim przewodniczącym potężnego Komitetu ds. Z karierą w Izbie, która trwała 46 lat, Rangel – którego bezpieczny demokratyczny okręg zapewnił mu starszeństwo i pozycję na Kapitolu – był jednym z najdłużej urzędujących członków Kongresu w historii Ameryki. Jest jednym z zaledwie dwóch afroamerykańskich posłów, którzy przewodniczyli trzem osobnym komisjom. Rangel pomógł założyć Kongresową Czarną Grupę Roboczą (Congressional Black Caucus) w 1971 roku i był zagorzałym obrońcą rozwoju gospodarczego miast i handlu międzynarodowego. Ways and Means Committee dał mu znaczny wpływ na amerykańską politykę podatkową, a także kształtował główne projekty ustaw, od polityki antynarkotykowej po reformę opieki zdrowotnej. Po przejściu na emeryturę Rangel odniósł się do swojej długiej kariery, zauważając: „Dzięki Bogu nigdy nie musiałem wybierać między robieniem tego, co słuszne, a byciem pokonanym w wyborach. „2

Charles B. (Charlie) Rangel urodził się 11 czerwca 1930 roku w Harlemie w Nowym Jorku jako syn Blanche Wharton i Ralpha Rangela. Jako drugie z trojga dzieci był wychowywany przez matkę i dziadka ze strony matki, Charlesa Whartona.3 W latach 1948-1952 Rangel służył w armii amerykańskiej i został odznaczony Brązową Gwiazdą i Purpurowym Sercem za służbę w wojnie koreańskiej, kiedy to poprowadził 40 żołnierzy amerykańskich zza linii wroga, mimo że sam został ranny.4 Po powrocie do Nowego Jorku i ukończeniu szkoły średniej DeWitt Clinton High School, w 1957 roku Rangel uzyskał tytuł licencjata nauk ścisłych na Uniwersytecie Nowojorskim na podstawie ustawy GI. Trzy lata później ukończył studia prawnicze na St. John’s University Law School. W 1960 r. Rangel zdał egzamin adwokacki w Nowym Jorku i rozpoczął praktykę prawniczą. W 1963 r. prokurator generalny USA Robert F. Kennedy mianował go asystentem prokuratora USA w południowym okręgu Nowego Jorku. Później służył jako doradca spikera zgromadzenia nowojorskiego i był doradcą prezydenckiej komisji ds. rewizji projektów ustaw.5 26 lipca 1964 r. Rangel ożenił się z Almą Carter. Wychowali dwoje dzieci, Stevena i Alicię.

Po wojnie Rangel zaangażował się w Ruch Praw Obywatelskich, maszerując z Martinem Lutherem Kingiem Jr. w Alabamie z Selmy do Montgomery. W połączeniu z jego pracą w zgromadzeniu stanowym oraz w nowojorskim urzędzie ds. mieszkalnictwa i rewitalizacji, polityka stała się dla niego naturalnym domem.6 W 1966 roku z powodzeniem ubiegał się o miejsce w zgromadzeniu stanowym Nowego Jorku, reprezentując środkowy Harlem. W czasie pobytu w Albany nawiązał dwupartyjną przyjaźń z republikańskim gubernatorem Nelsonem A. Rockefellerem.7

Podczas pracy w zgromadzeniu Rangel wspierał znanego, ale zmagającego się z problemami reprezentanta Stanów Zjednoczonych Adama Claytona Powella Jr, którego uważał za swojego mentora. Powell reprezentował większościowy afroamerykański okręg – obejmujący Harlem, East Harlem, Upper West Side, Washington Heights i Inwood – od jego utworzenia w 1944 roku. Ale już w 1968 roku długie wakacje Powella na Bahamach, podczas których prowadzono liczne dochodzenia kongresowe w sprawie etyki, zaczęły nastawiać opinię publiczną przeciwko niemu. W 1970 roku Rangel, zamiast dać się pociągnąć w dół przez nadszarpniętą reputację Powella, rzucił kongresmenowi wyzwanie w prawyborach demokratycznych, częściowo z powodu „zwykłego politycznego przetrwania „8 . Popierany przez burmistrza Nowego Jorku i byłego kongresmena Johna Lindsaya, Rangel postawił w wyścigu na zapewnienie Harlemowi „skutecznej reprezentacji”, którą, jak twierdził, utracił w czasie chaotycznej kadencji Powella.9 Rangel pokonał Powella zaledwie 150 głosami w prawyborach, w których startowało trzech innych kandydatów, a następnie zwyciężył w wyborach powszechnych. W kolejnych 22 kampaniach wyborczych Rangel zwyciężał przeważającą większością 80 procent lub więcej.10

Od chwili przybycia Rangela na otwarcie 92. kadencji Kongresu (1971-1973) burmistrz Lindsay i gubernator Rockefeller lobbowali u przewodniczącego Ways and Means Wilbura Millsa z Arkansas, by dał nowemu kongresmenowi miejsce w komisji. Zajęło to cztery lata, ale w 94. Kongresie (1975-1977) został pierwszym afroamerykańskim członkiem Ways and Means; 32 lata później, w 2007 roku, został pierwszym afroamerykańskim przewodniczącym tego prestiżowego panelu. W 1975 roku został również przydzielony do komisji ds. nadużywania i kontroli narkotyków, której przewodniczył od 98. do 102. kongresu (1981-1991). Od 104. do 105. Kongresu (1995-1999) i ponownie w 108. Kongresie (2003-2005) Rangel zasiadał we Wspólnej Komisji Podatkowej, a następnie został jej przewodniczącym w 111. Kongresie (2009-2011). Rangel był współzałożycielem Congressional Black Caucus (CBC) w 1971 roku i pełnił funkcję przewodniczącego tej grupy w 94 Kongresie. Reprezentant Missouri William Lacy Clay przypisał mu nazwę grupy, ponieważ „ochrona czarnych interesów była głównym powodem, dla którego większość z nas została wybrana. „11

Jako przewodniczący CBC w 1974 r., Rangel przeorientował grupę na realizację celów legislacyjnych specyficznych dla biednych, miejskich i afroamerykańskich wyborców.12 Pojawił się jako zdecydowany krytyk handlu narkotykami i nielegalnego używania narkotyków. Skupił się również na otwieraniu możliwości ekonomicznych dla grup mniejszościowych i ubogich. Wykorzystując swoje miejsce w Komisji ds. sposobów i środków, był autorem przepisu z 1993 roku, który zapewniał ulgi podatkowe w celu promowania inwestycji i miejsc pracy w dzielnicach śródmiejskich, zwanych „strefami upodmiotowienia” (empowerment zones). Rangel był również autorem ustawy o ulgach podatkowych dla osób o niskich dochodach (Low Income Housing Tax Credit) w ustawie o reformie podatkowej z 1986 r. (H.R. 3838) – środka, który znacznie zwiększył liczbę przystępnych cenowo mieszkań w Stanach Zjednoczonych.13 W ramach ustawy o stymulacji gospodarczej, mającej na celu odmłodzenie gospodarki amerykańskiej po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 r., Rangel przedłużył zasiłki dla bezrobotnych dla pracowników branż dotkniętych atakami, zwłaszcza dla pracowników nowojorskich firm turystycznych i hotelarskich.14

W 1987 roku Rangel przyczynił się do upadku apartheidu w RPA jako autor „poprawki Rangela”, która odmawiała pewnych korzyści podatkowych amerykańskim korporacjom tam działającym. Gdy amerykańskie firmy wycofały się z RPA, strumienie dochodów tego kraju wyschły, a rząd apartheidu osłabł, zanim upadł w wyniku demokratycznych reform. Trzynaście lat później Rangel pracował nad otwarciem handlu za pomocą swojej historycznej ustawy African Growth and Opportunity Act, zapewniającej nowe zachęty dla amerykańskich firm do rozpoczęcia handlu z Afryką Subsaharyjską.15 W 2002 roku założył również program Rangel State Department Fellows Program na Uniwersytecie Howarda, którego celem było znaczne zwiększenie reprezentacji mniejszości w amerykańskiej służbie zagranicznej.16

Na początku lat 2000, praca Rangela w imieniu sprawiedliwości społecznej doprowadziła do czegoś w rodzaju kontrowersyjnego projektu ustawy o przywróceniu poboru wojskowego, powracając do kwestii, nad którą pracował przed swoją pierwszą kampanią w Izbie. „Jak ktoś może popierać wojnę i nie popierać poboru?”, pytał w czasie konfliktów w Afganistanie i Iraku. Wielokrotnie argumentował, że rząd polegał na nieuprzywilejowanych i należących do klasy robotniczej poborowych do walki w swoich bitwach. Jego projekty przywrócenia poboru do wojska nigdy nie zyskały większego poparcia; w 2004 roku Rangel głosował przeciwko własnej ustawie, skazując ją na porażkę stosunkiem głosów 402 do 2. Rangel upierał się, że uczynił to, by zaprotestować przeciwko „proceduralnym machlojkom „17 . Zgodnie ze swoją troską o pozbawionych ekonomii żołnierzy, Rangel był sponsorem ustawy Heroes Earnings Assistance and Relief Tax (HEART) Act, która miała zapewnić dodatkową pomoc finansową amerykańskim weteranom. Ustawa weszła w życie 17 czerwca 2008 r.18

Podczas swojej długiej kadencji w Komitecie ds. Dróg i Środków Rangel często ścierał się z jego przewodniczącymi, zarówno demokratami, jak i republikanami. Rangel i CBC kłócił się z przewodniczącym Danem Rostenkowskim z Illinois przy kilku okazjach z powodu relacji Rostenkowskiego z burmistrzem Chicago Richardem Daley, który często naciskał na politykę, którą caucus postrzegał jako dyskryminującą i szkodliwą dla Afroamerykanów. W czasach, gdy posłowie rzadko stawali oko w oko z potężnym Rostenkowskim, pragnienie Rangela, by być niezależnym i służyć jako głos CBC w obradach komisji konferencyjnej, często stawiało go w konflikcie z przewodniczącym.19 Krótko po tym, jak Republikanie zdobyli większość w 1995 roku, Rangel spierał się z nowym przewodniczącym, Billem Archerem z Teksasu, o eliminację preferencji podatkowych dla mniejszości w mediach. Sfrustrowani współpracownicy Archera określili Rangela jako „partyzanta na wskroś „20

Ze swej strony Rangel lubił podkreślać, że znalazł wspólną płaszczyznę porozumienia w sprawie reformy podatkowej z republikańskim przywództwem pomimo rosnącego partyjniactwa w Izbie. Ale zmagał się z następcą Archera, Billem Thomasem z Kalifornii. Napięcia zagotowały się w piątek w lipcu 2003 roku, kiedy to próba Thomasa, by popędzić projekt ustawy przez komisję, doprowadziła do tego, że Rangel odizolował swoich kolegów Demokratów w bibliotece komisji, by przeczytali projekt. Posypały się obelgi i personel Thomasa, zamierzając wyrzucić Rangela i jego kolegów z sali, wezwał policję kapitulną i sierżanta broni. Napięcie opadło i komitet opuścił wkrótce potem na podłogę biznesu, ale fallout okazał się rancorous i doprowadził Thomas do wydania przeprosin.21

Rangel wstąpił na przewodniczącego Ways and Means, gdy Demokraci odzyskali większość w 2007 roku. Jako przewodniczący, Rangel pracował w sposób dwupartyjny z członkami rankingowymi Jimem McCrery z Luizjany, a później Dave’em Campem z Michigan, aby uchwalić ulgi podatkowe dla małych firm, ulgi dla ofiar huraganu Katrina oraz zakaz dyskryminacji genetycznej w ubezpieczeniach zdrowotnych. Pracował również wraz z administracją George’a W. Busha nad Andyjską Ustawą o Preferencjach Handlowych z Peru, która zaostrzyła standardy pracy i ochrony środowiska.22 Choć wielu w CBC oczekiwało, że Rangel będzie forsował legislację ważną dla tej koalicji (w tym przesłuchania w sprawie reparacji, ustawodawstwo dotyczące kontroli broni i działania przeciwko profilowaniu rasowemu), Rangel upierał się, że jego pozycja czyni go odpowiedzialnym przed wyborcami spoza CBC. Rangel zajął się jedną ważną sprawą dla CBC, a mianowicie legislacją pompującą fundusze dla wybrzeża Zatoki Perskiej po huraganie Katrina. Ale wyraźnie zaznaczył, że chodzi o sprawiedliwość ekonomiczną. „Kiedy Bóg uderzył z Katriną, nie obchodziły ją w ogóle kolory”, powiedział, „ale na pewno dała biednym ludziom ciężką drogę do przebycia. „23

Jako Ways and Means przewodniczący, Rangel shepherded wczesne wersje Demokratów przełomowej ustawy opieki zdrowotnej, Patient Protection and Affordable Care Act. W dniu 17 lipca 2009 r. przewodniczył 16-godzinnemu markupowi, który przeszedł 23 do 18. Rangel dołączył do swoich kolegów Demokratów, odrzucając 32 poprawki Republikanów, którzy chcieli usunąć z ustawy kluczowe przepisy, takie jak mandat dla pracodawców i dopłaty podatkowe. Gdy ustawa przeszła drogę przez Kongres, Rangel pozostał zaangażowany w spotkania wysokiego szczebla z liderami partii.24

Przewodnictwo Rangela było zagrożone i ostatecznie cofnięte przez ciąg naruszeń etyki. W lipcu 2008 r. pojawiły się doniesienia, że Rangel przyjął w Nowym Jorku mieszkania objęte kontrolą czynszu, których wartość była znacznie niższa od rynkowej. Rangel wyzywająco zażądał przeprowadzenia dochodzenia w sprawie jego osobistych finansów. Pojawiły się jednak dodatkowe zarzuty dotyczące niewłaściwego wykorzystania urzędu oraz nieujawnienia lub niepłacenia podatków od wartego 500 tys. dolarów majątku na Dominikanie. Rangel zwalczał te zarzuty na każdym kroku.25

Śledztwo ciągnęło się przez dwa cykle wyborcze i groziło odwróceniem uwagi od głośnego parcia Demokratów do reformy krajowego systemu opieki zdrowotnej. „Nie chcę, aby ktokolwiek czuł się zakłopotany, niezręczny”, nalegałby później w przemówieniu na podłodze Izby w 2010 roku. „Hej, gdybym był tobą, mógłbym chcieć, żebym odszedł, też. Ja nie odchodzę. Jestem tutaj. „26 Mimo to Rangel wziął urlop jako przewodniczący na kilka dni przed podpisaniem przez prezydenta Baracka Obamę podpisu pod ustawą o opiece zdrowotnej w marcu 2010 roku. Etyki uznała, że Rangel naruszył 11 z 13 zarzutów i w głosowaniu 9 do 1 zaleciła Izbie postawienie kongresmana z Harlemu w stan nieufności.28 Po tym, jak w grudniu 2010 r. komisja przekazała sprawę do rozpatrzenia przez Izbę w pełnym składzie, debacie przewodniczyła marszałek Nancy Pelosi, a oskarżycielami byli Zoe Lofgren z Kalifornii i Robert C. (Bobby) Scott z Wirginii jako obrońca Rangela. Izba zagłosowała 333 do 79 za wotum nieufności dla Rangela, czyniąc go 23. przedstawicielem w historii tej instytucji i pierwszym od prawie 30 lat.29

Kłopoty etyczne Rangela wzmocniły przeciwników w prawyborach. W 2010 roku zmierzył się z pięcioma kontrkandydatami i stracił poparcie redakcji „New York Timesa”. Mimo to zdobył 51% głosów w prawyborach; jego najbliższy rywal Adam Clayton Powell IV, syn poprzednika Rangela, zdobył 24%.30 Redystrybucja radykalnie zmieniła stary okręg Rangela z Harlemu w 2012 roku, czyniąc go po raz pierwszy w większości latynoskim. Adriano Espaillat, Amerykanin pochodzenia dominikańskiego i członek zgromadzenia stanowego, miał nadzieję wykorzystać nową dynamikę tego okręgu. Rangel nieznacznie zwyciężył, zdobywając 44 procent głosów, przy 42 procentach Espaillata. Espaillat bezskutecznie zaskarżył wyniki w stanowym sądzie najwyższym31 . W rewanżu w 2014 roku suma głosów Rangela wzrosła, gdyż uzyskał 47 procent głosów wobec 44 procent Espaillata32 . Pozostał członkiem ex officio Ways and Means w 112. kadencji Kongresu (2011-2013), po czym odzyskał pełny status w 113. kadencji Kongresu (2013-2015). Pełnił funkcję członka rankingowego w podkomisji ds. handlu w 113. i 114. Kongresie (2013-2017).34

Rangel przeszedł na emeryturę po 114. Kongresie (2015-2017). Głosując w prawyborach demokratycznych w czerwcu 2016 roku, powiedział reporterom: „To pierwszy raz od 46 lat, kiedy nie mogłem znaleźć swojego nazwiska. „35

View Record in the Biographical Directory of the U.S. Congress

.