A clad coin is a coin that has multiple layers of metal in it. Większość obecnych amerykańskich monet platerowanych składa się z wewnętrznego rdzenia z czystej miedzi, z zewnętrznymi warstwami stopu niklu i miedzi, który wygląda jak srebro. Przykładami tego typu monet platerowanych są amerykańskie ćwierćdolarówki i półdolarówki. Monety typu „złoty dolar”, w tym Sacagawea Dollar i Dolar Prezydencki, są również platerowane. Mają one rdzeń z czystej miedzi z zewnętrznymi warstwami platerowanymi wykonanymi ze stopu miedzi, cynku, manganu i kombinacji niklu.
Clad Is Not the Same As Bimetallic Coins
Monety platerowane różnią się od monet bimetalicznych. Podczas gdy monety platerowane mają inny metal umieszczony pomiędzy dwoma lub więcej warstwami, monety bimetaliczne używają dwóch lub więcej różnych metali, ale są one rozmieszczone w monecie w inny sposób. Na przykład, dwudolarowa moneta kanadyjska (1996-data) ma zewnętrzny pierścień z 99% niklu i wewnętrzny rdzeń z brązu aluminiowego (92% Cu, 6% Al, 2% Ni).
Historia monet platerowanych w Stanach Zjednoczonych
W całej historii monet w Stanach Zjednoczonych, były czasy, kiedy wartość wewnętrzna metalu zaczęła przekraczać wartość nominalną monety. Jednym z najbardziej prominentnych przykładów było wprowadzenie małego centa w 1856 roku. Z powodu rosnących kosztów miedzi, Mennica Stanów Zjednoczonych została zmuszona do zmniejszenia wagi miedzianych groszy z 10,886 gramów czystej miedzi do 4,670 gramów stopu miedzi. Gdyby tego nie zrobiono, ludzie wycofywaliby duże centy z obiegu i przetapiali je dla ich miedzianej wartości. Spowodowałoby to niedobór drobnych monet w Stanach Zjednoczonych.
Nie tylko monety miedziane odczuwały presję zewnętrznych sił rynkowych. W połowie XIX wieku srebrne monety również doświadczyły zmniejszenia wagi, aby zniechęcić ludzi do przetapiania monet dla ich srebrnej zawartości. Te same siły rynkowe doprowadziły do całkowitej przebudowy srebrnych monet w Stanach Zjednoczonych w połowie lat sześćdziesiątych.
Począwszy od 1963 roku i trwając do 1965 roku, w Stanach Zjednoczonych wystąpił poważny niedobór monet. W tym samym czasie, cena srebrnego kruszcu rosła, podczas gdy podaż spadała. Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych obwiniał kolekcjonerów monet za niedobór monet. W rzeczywistości przyczyną byli zwykli ludzie, którzy zdali sobie sprawę, że wartość wewnętrzna srebra przewyższa wartość nominalną monety. Doprowadziło to do usunięcia monet z obiegu i przetopienia ich dla ich wartości kruszcowej.
W przeciwieństwie do monet z połowy XIX wieku, nowoczesne monety musiały przejść przez urządzenia odrzucające fałszywe monety w automatach. Dlatego Mennica Stanów Zjednoczonych musiała wymyślić alternatywny skład metalu, który miałby takie same właściwości jak moneta z 90% srebra, ale byłby znacznie tańszy w produkcji. Bez osiągnięcia tego kluczowego elementu, przemysł automatów szacował, że konwersja milionów automatów zajmie co najmniej pięć lat, aby obsłużyć nowy skład monet.
Departament Skarbu skonsultował się z Instytutem Battelle, który zalecił przyjęcie kompozycji platerowanej (znanej również jako sandwich metal), która składała się z cienkiej warstwy zewnętrznej ze stopu miedzi i niklu połączonej z rdzeniem z czystej miedzi. Ustawa o monetach z 23 lipca 1965 roku sprawiła, że ta zmiana w składzie metalu stała się rzeczywistością dla dziesięciocentówek, ćwierćdolarówek i w końcu półdolarówek.
Ponieważ projekt półdolarówki został ostatnio zmieniony w celu upamiętnienia Johna F. Kennedy’ego, skład srebra został zmniejszony poprzez zastosowanie platerowanych warstw zewnętrznych z 80% srebra połączonych z wewnętrznym rdzeniem z 21% srebra i 79% miedzi. To doprowadziło do ogólnego składu 40% czystego srebra w srebrnych półdolarówkach datowanych na lata 1965-1970. Począwszy od 1971 roku, monety półdolarowe używają tego samego składu platerowania co dziesięciocentówki, ćwierćdolarówki i dolary.
Monety platerowane dla kolekcjonerów
Monety platerowane nie są produkowane tylko do użytku w obiegu handlowym. Wiele mennic na całym świecie tworzy specjalne edycje kolekcjonerskie zwykłych, codziennych monet. Obejmuje to zestawy proof oraz wybijanie monet ze specjalnymi wykończeniami. Na przykład Mennica Stanów Zjednoczonych co roku wykonuje zestaw próbny monet obiegowych z lustrzanymi polami i oszronionymi urządzeniami.
Od 2005 do 2010 roku Mennica Stanów Zjednoczonych wykonała monety z satynowym wykończeniem do włączenia w zestawy monet nieobliczonych. W 2014 roku mennica wykonała specjalny rocznicowy zestaw monet półdolarówek Kennedy’ego, który zawierał reliefową rekonstrukcję tej klasycznej monety. W 2017 roku mennica wydała 225th Anniversary Enhanced Uncirculated Coin Set, który zawierał monety ze specjalnymi ulepszeniami powierzchni w celu podkreślenia szczegółów projektu.
Also, clad coins have been featured in commemorative coin series. W przypadku monet okolicznościowych Stanów Zjednoczonych, półdolarówka jest zazwyczaj monetą platerowaną i jest oferowana po bardzo rozsądnej cenie dla codziennych kolekcjonerów monet. Dolar, z drugiej strony, jest zazwyczaj wykonany ze srebra i jest sprzedawany po wyższej cenie niż jego platerowany półdolarowy brat. Pierwotnie srebrne monety okolicznościowe były wykonane ze stopu 90% srebra i 10% miedzi. W 2019 roku mennica przeszła na monety z czystego srebra o czystości 99,9%. Było to bardziej opłacalne dla mennicy, aby nabyć 99,9% czystego srebra wtedy specjalne zamówienie stopu 90% srebra.
Edited by: James Bucki
.