Wzmocnienie Bezwarunkowe (NCR) jest prezentacją wzmocnienia niezależnego od zachowania i istnieje wiele badań, które pokazują, że może ono mieć znaczący wpływ na zachowanie.
Zanim przejdziemy do tego, jak można je wykorzystać w pracy z dziećmi z autyzmem lub innymi zaburzeniami rozwojowymi, ważne jest, aby rozpoznać, że wzmocnienie bezwarunkowe zdarza się przez cały czas u każdego z nas. Kilka typowych przykładów:
- Idziesz obok swojego dziecka. Twoje dziecko sięga w górę i chwyta Cię za rękę. To jest zachowanie, które lubisz, ale ono no zdarzał się ponieważ jakaś jeden zachowanie ty wystawiałeś, tak jak sięgający dla ich ręki lub żądający ich ręki. Po prostu zrobiło to spontanicznie. To prawdopodobnie zmienia twoje zachowanie: możesz się uśmiechnąć, zainicjować rozmowę lub dać ich ręce specjalny ścisk.
- Jest czas przekąsek w twoim przedszkolu. Zdajesz sobie sprawę, że torebka z popcornem, którą dajesz na przekąskę, jest prawie pusta, więc dajesz każdemu uczniowi kilka dodatkowych ziaren popcornu. Nie „zarobili” go za dobre zachowanie, to było tylko dodatkowe wzmocnienie. To może zmienić zachowanie uczniów: mogą oni siedzieć trochę dłużej, jedząc dodatkową przekąskę, podziękować lub wykrzyknąć: „Więcej popcornu! Yay!”
- Powszechnym przykładem w przedszkolu jest posadzenie dziecka na kolanach w czasie opowiadania. Nie zasłużyło na to, ale może to zmienić jego zachowanie. Na przykład, zamiast wołać o uwagę, może siedzieć cicho przez cały czas trwania opowieści.
- Przyszedłeś do domu po stresującym dniu w pracy. Chcesz po prostu usiąść i wegetować przed telewizorem przez kilka minut, ale odkrywasz, że twój mąż ugotował obiad. To może zmienić twoje zachowanie: Możesz usiąść przy stole w jadalni lub przytulić się do niego. Ponownie, nie wykazałaś specyficznego zachowania, które „zasłużyło” na kolację; została ona zaprezentowana niezależnie od twojego zachowania.
Wzmocnienie niekonwencjonalne może być potężnym dodatkiem do twoich interwencji. Ale wygląda to trochę inaczej, kiedy używasz go jako części interwencji. Chcemy zapewnić ciągły dostęp do wzmacniacza podtrzymującego problematyczne zachowanie, tak aby stało się ono niepotrzebne. Przedszkolak siedzący na kolanach nauczycielki jest doskonałym przykładem, ponieważ dziecko ma ciągły dostęp do uwagi nauczycielki. Z czasem może to zanikać, ale w połączeniu z innymi strategiami może być skutecznym punktem wyjścia do redukcji zachowań problemowych.
Badania wykazały, że bezwarunkowa uwaga może zmniejszyć destrukcyjne zachowanie, bezwarunkowy sok może zmniejszyć ruminację, bezwarunkowy dostęp do preferowanych przedmiotów może zmniejszyć niewłaściwe zachowanie podczas posiłków, a bezwarunkowa interakcja społeczna może zmniejszyć stereotypię wokalną (Hanley, Piazza, & Fisher, 1997; Kliebert & Tiger, 2011; Gonzalez, Rubio, & Taylor, 2014; Enloe & Rapp, 2013). Istnieje znacznie więcej badań, które dowodzą, że wzmocnienie bezwarunkowe może wpływać na zachowanie. Oto kilka wskazówek, jak je stosować:
- Upewnij się, że jest ono zgodne z funkcją. Jeśli uczeń angażuje się w zachowania destrukcyjne, aby uciec od zadania, to jest mało prawdopodobne, że zwrócenie uwagi bezwarunkowej spowoduje zmianę zachowania, której się spodziewamy.
- Zdecyduj się na metodę dostarczania wzmocnienia bezwarunkowego. Czy będziesz je dostarczać w sposób ciągły (jak przedszkolakowi siedzącemu na kolanach nauczycielki), czy też w odstępach czasowych (jak np. zwracanie uwagi słownej co 2 minuty)?
- Zbierz dane! Musisz wiedzieć, czy wzmocnienie bezwarunkowe rzeczywiście zmniejsza problematyczne zachowanie lub zwiększa pożądane zachowanie. Zdefiniuj zachowanie, które chcesz zmienić, a następnie zbieraj dane dotyczące jego częstotliwości, tempa i czasu trwania.
- Uwzględnij potrzeby innych uczniów. Jeśli stosujemy wzmocnienie bezwarunkowe tylko w stosunku do jednego ucznia, musimy być przygotowani na potrzeby innych uczniów. Na przykład, jeśli tylko jeden przedszkolak będzie codziennie siadał na kolanach nauczycielki w czasie opowiadania, może to spowodować wzrost zachowań problemowych u innych przedszkolaków w klasie.
- Planuj z wyprzedzeniem! Naszym ostatecznym celem jest, aby nasi uczniowie byli tak niezależni jak to tylko możliwe. Zaplanuj, w jaki sposób z biegiem czasu będzie można rozłożyć interwencję.
- Zapoznaj się z wynikami badań. Istnieje kilka badań cytowanych na końcu tego artykułu, ale możesz być w stanie znaleźć badania po prostu wyszukując „niekonwencjonalne” i nazwę Twojego problematycznego zachowania.
Niekonwencjonalne wzmocnienie jest znacznie łatwiejsze do wdrożenia niż wiele dostępnych interwencji i może mieć ogromny wpływ na zachowanie Twojego ucznia.
Enloe, K., & Rapp, J. (2013). Effects of noncontingent social interaction on immediate and subsequent engagement in vocal and motor stereotypy in children with autism. Behavior Modification , 38(3), 374-391.
Gonzalez, M., Rubio, E., & Taylor, T. (2014). Nieodpowiednie zachowania w czasie posiłków: The effects of noncontingent access to preferred tangibles on responding in functional analyses. Research in Developmental Disabilities , 35(12), 3655-3664.
Hanley, G. P., Piazza, C. C., & Fisher, W. W. (1997). Noncontingent prezentacji uwagi i alternatywnych bodźców w leczeniu uwagi utrzymywane zachowania destrukcyjne. Journal of Applied Behavior Analysis , 30(2), 229-237.
Kliebert, M. L., & Tiger, J. H. (2011). Direct and distal effects of noncontingent juice on rumination exhibitied by a child with autism. Journal of Applied Behavior Analysis , 44(4), 955-959.
WRITTEN BY SAM BLANCO, MSED, BCBA
Sam jest dostawcą ABA dla uczniów w wieku 3-12 lat w Nowym Jorku. Pracując w szkolnictwie od dziesięciu lat z uczniami z zaburzeniami ze spektrum autyzmu i innymi opóźnieniami rozwojowymi, Sam opracowała strategie osiągania wielu celów akademickich, behawioralnych i społecznych. Sam jest obecnie w trakcie studiów doktoranckich z zakresu Stosowanej Analizy Zachowania w Endicott College.
.