Meksykańska jaszczurka paciorkowata

Klasyfikacja naukowa

Nazwa zwyczajowa Meksykańska jaszczurka paciorkowata, Królestwo Animalia Phylum Chordata Class Reptilia Order Squamata Rodzina Helodermatidae Genus Species Heloderma (skóra pokryta ćwiekami) horridum (szorstka lub okropna) exaspertatum (szorstka)

Fakty

Opis Paski i plamki (białe do żółtych) na jej czarnej, wyboistej skórze nadają tej jaszczurce paciorkowaty wygląd i nazwę. Ma gruby, mięsisty ogon, który jest nieco krótszy niż reszta ciała, i krótkie, silne kończyny. Rozmiar 32,5-45 cm (13-18 in.) dorosły średnia długość Waga 2,3-2,7 kg (5-6 lbs.) dorosły średnia Dieta Głównie składa się z jaj, młodych ptaków, ssaków i gadów Inkubacja 28-30 dni, młode są w stanie przetrwać bez wsparcia rodzicielskiego Dojrzałość płciowa 2-3 lata Długość życia w ponad 30 lat Zakres południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych; północny i południowo-zachodni Meksyk do północnej Gwatemali Siedlisko Jaszczurka zamieszkuje pustynne zarośla i tropikalne lasy cierniste. Jaszczurki paciorkowate spędzają aż 98% życia pod ziemią. Populacja Globalna: brak danych Status IUCN: Vulnerable
CITES: Appendix II
USFWS: Not listed

Fun Facts

1. Meksykańska jaszczurka paciorkowata i jej bliski krewny, potwór gila (Heloderma suspectum), są jedynymi dwoma jadowitymi jaszczurkami na świecie. Posiadają one gruczoły jadowe w dolnych szczękach. Jad jest dostarczany drogą kapilarną wzdłuż wyżłobionych zębów. W istocie żują one jad w swoją ofiarę. Nie istnieje żaden środek przeciw jadowi na ukąszenie jaszczurki paciorkowatej.
2. Choć są one w domu na pustyni, jaszczurki paciorkowate faktycznie potrzebują wyższej wilgotności niż inne pustynne gady.
3. Ale jaszczurki paciorkowate wydają się ospałe, są w stanie poruszać się szybko, gdy zostaną sprowokowane. Mogą również wydawać syczący dźwięk, aby ostrzec intruzów.
4. Gdy brakuje pożywienia, jaszczurka metabolizuje tłuszcz przechowywany w ogonie.

Ekologia i ochrona

Jaszczurki paciorkowate odgrywają kluczową rolę w pustynnej ekologii amerykańskiego południowego zachodu. Żerując na jajach lub młodych małych mieszkańców pustyni, jaszczurki paciorkowate pomagają kontrolować ich populacje. Jak w przypadku każdego małego drapieżnika, jadowitego lub nie, są one intensywnie żerowane przez większe drapieżniki.

Bibliografia

Gotch, A.F. Reptiles, Their Latin Names Explained. Nowy Jork: Blandford Press, 1986.

Mattison, Chris. Lizards of the World. New York: Facts on File, Inc, 1989.

Rogner, Manfred. Lizards. Vol. 2. Malabar, Florida: Krieger Publishing Co., 1994.

.