Co to jest przeciwciało antyidiotypowe?

Jak pokazano na rysunku 1, przeciwciało antyidiotypowe (Anti-ID) wiąże się z idiotypem innego przeciwciała, zwykle leku przeciwciała. Idiotyp można zdefiniować jako specyficzną kombinację idiotypów obecnych w przeciwciałach w regionach określających dopełnienie (CDR). Pojedynczy idiotyp jest specyficznym regionem w regionie Fv przeciwciała, który wiąże się z paratopem (miejscem wiązania epitopu antygenowego) innego przeciwciała. Dlatego, i idiotop można uważać za prawie synonim determinanty antygenowej przeciwciała.

Rysunek 1. Struktura przeciwciała antyidiotypowego. (A) Paratop leku przeciwciała będzie wiązał się z epitopem antygenu docelowego w regionie CDR leku przeciwciała. (B) Paratop przeciwciała anty-ID wiąże się z idiopem docelowego leku przeciwciała. Idioptop znajduje się w regionie CDR leku przeciwciała i może znajdować się obok, identycznie lub daleko od miejsca wiązania antygenu leku przeciwciała.

Typy przeciwciał antyidiotypowych

Istnieją trzy główne klasyfikacje przeciwciał anty-ID opartych na wykrywaniu, jak pokazano na rysunku 2. Pierwszą z nich jest przeciwciało anty-ID blokujące antygen, nazwane tak, ponieważ paratop i idiotop przeciwciał celujących nakładają się na siebie. Z tego powodu, docelowy antygen leku przeciwciała i przeciwciało anty-ID będą ze sobą konkurować. Dlatego ta forma przeciwciała anty-ID będzie wykrywać tylko wolny lek przeciwciała. Druga klasyfikacja przeciwciał anty-ID jest nazywana nieblokującą, ponieważ paratop i idiotop przeciwciała leku nie nakładają się na siebie. Dlatego przeciwciało anty-ID i antygen mogą jednocześnie wiązać się z lekiem przeciwciała bez wpływu na wzajemną zdolność wiązania. Z tego powodu, nieblokujące przeciwciała anty-ID są używane do wykrywania wszystkich form dostępnego leku przeciwciała (wolnego lub związanego z antygenem). Trzecią klasyfikacją przeciwciała anty-ID jest złożone, specyficzne przeciwciało anty-ID. Dzieje się tak dlatego, że przeciwciało anty-ID nie może związać się z lekiem przeciwciała, chyba że lek jest już związany z antygenem. Dlatego ten typ przeciwciała anty-ID jest zdolny do wykrywania tylko związanego leku przeciwciała.

Ryc. 2. Rodzaje przeciwciał antyidiotypowych. (A) Przeciwciała blokujące antygen wiążą się bezpośrednio z miejscem wiązania antygenu leku przeciwciała, bezpośrednio konkurując z antygenem docelowym. (B) Idiotyp, z którym wiążą się nieblokujące przeciwciała anty-ID, w ogóle nie pokrywa się z paratopem leku przeciwciała, co pozwala lekowi przeciwciała wiązać antygen docelowy i anty-ID jednocześnie. (c) Złożone specyficzne anty-ID będą wiązać się z idiopem leku przeciwciała tylko wtedy, gdy ten lek jest już związany ze swoim odpowiednim antygenem.

Usługi przeciwciał antyidiotypowych

Zabiegi farmakokinetyczne

Ponieważ większość przeciwciał anty-ID jest generowana przeciwko specyficznemu lekowi przeciwciału, są one powszechnie używane w praktykach przedklinicznych do analizy farmakokinetycznej (PK). PK jest badaniem metabolizmu leków w całym organizmie. W szczególności, klinicyści będą określać szybkość wchłaniania, dystrybucji, biodostępności i wydalania leku w różnych kohortach pacjentów. Aby to osiągnąć, badacze muszą być w stanie śledzić leki przeciwciałami, które są związane lub niezwiązane z wyznaczonym celem w różnych punktach czasowych po ich dostarczeniu. Dzięki zastosowaniu anty-ID, głównie mAb, różne formy terapii przeciwciałami mogą być łatwo śledzone i oznaczane ilościowo w surowicy, krwi, moczu lub innych płynach ustrojowych pacjenta. Przykłady testów farmakokinetycznych (format ELISA) wykorzystujących anty-ID przedstawiono na rysunku 3.

Rysunek 3. Rodzaje testów PK opartych na metodzie ELISA. Istnieją 4 powszechnie stosowane sposoby wykonywania oznaczeń PK opartych na metodzie ELISA. (1) Badanie wychwytu antygenu obejmuje płytkę pokrytą antygenem, która jest głośna, aby związać wolne przeciwciało leku. Oznakowane przeciwciało anty-ID jest następnie przemywane nad przeciwciałem leku, wiązane i wizualizowane. Podobny protokół wizualizacji jest używany dla pozostałych trzech typów testów PK. (2) Badanie pomostowe anty-ID obejmuje płytkę pokrytą anty-ID, która jest przemywana wolnym przeciwciałem leku, po którym następuje znakowane anty-ID. (3) Badanie typu sandwich z wychwytywaniem anty-ID obejmuje płytkę pokrytą anty-ID przemytą znakowanym anty-stałym regionem IgG. (4) Badanie hybrydowe anty-ID polega na tym, że płytka pokryta anty-ID jest przemywana lekiem przeciwciałowym związanym ze znakowanym antygenem.

Atesty immunogenności

Poliklonalne anty-ID są powszechnie stosowane w testach immunogenności jako kontrole referencyjne. Immunogenność to zdolność terapeutyku, takiego jak lek przeciwciało, do wywoływania humoralnej i/lub komórkowej odpowiedzi immunologicznej, która prowadzi do rozwoju przeciwciał przeciwlekowych (ADAs). ADA prowadzą do zanegowania wszystkich efektów związanych z lekiem przeciwciałowym, zasadniczo całkowicie hamując terapeutyczny aspekt leku.Dlatego niezwykle ważne dla badaczy jest przeanalizowanie immunogenności nowego leku przeciwciałowego podczas analizy przedklinicznej. ADA jest bardzo podobne do anty-IDs, ponieważ oba wiążą się z tym samym przeciwciałem leku, dlatego pulę poliklonalnych anty-IDs można wykorzystać jako kontrole pozytywne podczas analizy na obecność ADAs w próbkach pobranych od pacjentów. Przykład badania immunogenności opartego na metodzie ELISA z zastosowaniem anty-ID jako kontroli dodatniej przedstawiono na rycinie 4.

Rycina 4. Rodzaje badań immunogenności. (A) Jeśli lek zawierający przeciwciało indukuje powstawanie ADA, ADA można uwidocznić za pomocą testu ELISA z bezpośrednim wiązaniem. W tym teście, płytka pokryta lekiem przeciwciałowym jest przemywana surowicą. Następnie płytkę przemywa się znakowaną IgG, która wiąże się tylko z regionem stałym ADAs. Dlatego też, test ELISA będzie fluoryzował tylko wtedy, gdy w próbce surowicy obecne są ADA. (B) Pomostowy test ELISA jest przeprowadzany, gdy płytka pokryta lekiem przeciwciała jest wystawiona na działanie surowicy zawierającej ADA, która wiąże się z jednym regionem ScFv leku przeciwciała. Pozostały region ScFv ADA zwiąże się ze znakowaną wersją tego samego leku przeciwciała. Oba te testy muszą być analizowane za pomocą kontroli pozytywnej, takiej jak anty-ID.

Pakiety GenScript do generowania przeciwciał anty-idiotypowych

GenScript oferuje obecnie różne pakiety do generowania anty-ID, które są specyficzne dla wybranego przez użytkownika zastosowania, gatunku gospodarza i klonalności. Pakiety GenScript do generowania anty-ID obejmują….

Rodent mAb: Immunizuj myszy lub szczury swoim lekiem przeciwciałowym, aby uzyskać silne przeciwciała anty-ID wytworzone w ciągu zaledwie 3 miesięcy za doskonałą cenę! Dostarczane produkty obejmują stabilne linie komórkowe hybridoma, oczyszczone mAb oraz w pełni wyczerpujący raport COA analizujący typ blokowania i testowanie specyficzności.

M mAb króliczy: Przeciwciała anty-ID generowane przy użyciu platformy GenScripts MonoRabTM wiążą się z najwyższą swoistością i czułością na rynku. Po wewnętrznej analizie supernatantu klonu rodzicielskiego, pozytywne klony przechodzą sekwencjonowanie regionu V, co pozwala na optymalną ekspresję rekombinantu wybranego mAb. Pakiet ten obejmuje również gwarantowane dostarczenie drugiej pary mAb sprzężonych z biotyną przeciwko ID, aby umożliwić łatwe generowanie analiz PK opartych na metodzie kanapkowej ELISA.

PAb królika: Królicze pAb firmy GenScript zapewniają dogodny czas realizacji i przedział cenowy dla klientów zainteresowanych wykorzystaniem poliklonalnych anty-ID do analizy immunogenności. Wykorzystując nasz ekspresowy protokół generowania przeciwciał oraz obszerny proces oczyszczania i przesiewania, królicze anty-ID pAb firmy GenScript stanowią niezawodną opcję dla Twojego następnego projektu.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się o gotowych produktach przeciwciał antyidiotypowych przeciwko przebojowym lekom.