Although most famously associated with ancient Egypt, the earliest examples of artificial mummification – the intentional preservation of human bodies after death – have been traced to the Chinchorro culture, a coastal tribe that lived on the edge of the Atacama Desert (spanning modern-day southern Peru and northern Chile) between c. 7020 and 1110 BCE. Istnieją przykłady naturalnie zmumifikowanych ciał z tego regionu datowane już na 7020 rok p.n.e., kiedy to ludność Chinchorro wykorzystała super-suche warunki do zachowania swoich zmarłych. Najwcześniejsza znana antropogenicznie zmodyfikowana mumia Chinchorro, dziecka ze stanowiska w dolinie Camarones, na południe od Arica (najbardziej suche miejsce na Ziemi), datowana jest na ok. 5050 r. p.n.e. W ciągu następnych 3500 lat mumifikacja Chinchorro ewoluowała poprzez trzy różne style – czarny, czerwony i pokryty błotem – zanim praktyka wymarła gdzieś w 1 wieku p.n.e..
Proces mumifikacji Chinchorro różnił się znacznie od tego z Egipcjan: Chinchorro usunąłby skórę zmarłego, a następnie wydobyłby mięśnie i organy, aby odsłonić szkielet. Następnie ciało było „tapicerowane” drewnem, roślinami i gliną, po czym skóra była zszywana z powrotem. Na to nakładano warstwę pasty popielnicowej, a na koniec czarną manganową lub czerwoną ochrę (ta ostatnia wskazuje na epokę). Często głowa była pokryta glinianą maską lub hełmem.
Mumie Chinchorro zostały po raz pierwszy zidentyfikowane w 1917 r. przez niemieckiego archeologa Maxa Uhle.
Najstarsze egipskie mumie, z drugiej strony, długo zakładano, że pochodzą z ok. 3000 r. p.n.e.. Jednak praca opublikowana w Journal of Archaeological Science w grudniu 2018 r. przesuwa pochodzenie egipskiej mumifikacji z powrotem o około 1500 lat do c. 4500 p.n.e. – wciąż nieco mniej niż kultura Chinchorro.
.