PMC

W tym numerze kilka grup badawczych przedstawia zalety telemedycyny w wielu specjalnościach. Autorzy analizują różne powody korzystania z telemedycyny i proponują sugestie dotyczące zwiększenia świadczenia wysokiej jakości usług telemedycznych.

Williams i wsp. analizują bariery utrudniające ekspansję telemedycyny w opiece pooperacyjnej, a także wyjaśniają jej historię i korzyści. Bariery te są obecne zarówno na poziomie federalnym, jak i stanowym. Obecne przepisy dotyczące licencjonowania i praktyki w opiece zdrowotnej nakładają na świadczeniodawców obowiązek prowadzenia praktyki w stanie, w którym znajduje się pacjent. W ostatnich latach niektóre stany wprowadziły licencjonowanie międzystanowe, a Federation of State Medical Boards przyjęła postępowy pogląd, że lekarze licencjonowani w dowolnym stanie powinni mieć swobodę wykonywania zawodu w każdym innym stanie, pozwalając jednocześnie poszczególnym stanom na utrzymanie zasad nakładania sankcji. To innowacyjne podejście pozwoli osobom niezadłużonym na lepszą możliwość otrzymania wysokiej jakości opieki, na którą zasługują.

Ekonomia jest kolejną barierą dla ekspansji telemedycyny. Nie wszystkie stany wymagają, aby plany zdrowotne regulowane przez państwo zwracały koszty wizyt telemedycznych. Ponadto niektóre stany wymagają, aby pracownik służby zdrowia towarzyszył pacjentowi podczas wizyty, aby pacjent był fizycznie obecny w placówce medycznej lub w gabinecie lekarskim podczas oceny, a także aby pacjenci udzielali pisemnej zgody świadczeniodawcy przed otrzymaniem opieki. Wymaganie obecności dwóch dostawców podczas spotkania telemedycznego przynosi efekt przeciwny do zamierzonego i drastycznie zmniejsza zdolność telemedycyny do zapewnienia niedrogiej opieki o wysokiej jakości dla osób niezadłużonych.

Na szczęście nastąpił postęp. W maju 2017 r., Dwustronny Kongresowy Kongres Telehealth Caucus ponownie wprowadził kilka projektów ustaw mających na celu rozwiązanie barier Medicare utrudniających wysiłki telemedyczne; obejmują one rozszerzenie zakresu refundowanych usług wraz z redefinicją kwalifikacji wiejskich. Niektórzy główni płatnicy komercyjni, w tym United Healthcare i Blue Cross Blue Shield, zrezygnowali ostatnio z wymogu miejsca pochodzenia i obecnie zezwalają na zwrot kosztów wizyt wideo w domu.

Modi i wsp. dokładnie oceniają różnice w wykorzystaniu telemedycyny w organizacjach Accountable Care Organizations (ACO) nieobciążonych ryzykiem. Stwierdzili, że mimo iż telemedycyna jest coraz częściej stosowana w programie Medicare, świadczeniodawcy uczestniczący w ACO przeprowadzili nieproporcjonalnie mniej wizyt telemedycznych niż świadczeniodawcy spoza ACO. ACO muszą być świadome korzyści kosztowych płynących z każdego systemu świadczenia opieki; dlatego autorzy doszli do wniosku, że „obarczone ryzykiem ACO wydają się być idealnym laboratorium dla CMS, aby zrozumieć wykorzystanie usług telemedycznych.”

Goldenthal i wsp. opisali zastosowanie chatbota w celu umożliwienia szybkiej komunikacji z pacjentami, u których wykonano ureteroskopię w celu wykrycia kamieni. Chatbot jest definiowany jako „program komputerowy zaprojektowany do symulowania rozmowy z ludzkimi użytkownikami, zwłaszcza przez Internet”. Chociaż wielkość próby użytkowników była niewielka (siedmiu użytkowników z 20 zrekrutowanych pacjentów), ich wyniki sugerują, że „chatboty są wygodną metodą rozwiązywania powszechnych problemów po ureteroskopii. Jednakże w celu zwiększenia zaangażowania pacjentów konieczna jest lepsza integracja z procesem świadczenia opieki oraz poprawa użyteczności.”

W pracy „Evaluating the Patient Experience With Urological Video Visits at an Academic Medical Center”, Thelen-Perry i wsp. donoszą, że pacjenci byli zadowoleni z doświadczeń związanych z urologicznymi wizytami wideo. Co więcej, uzyskali oni głębsze zrozumienie przebiegu pracy, niż byłoby to możliwe bez przeprowadzania wywiadów. Ich wyniki sugerują, że podczas gdy wizyty wideo są odpowiednią alternatywą dla wizyt w klinice w akademickich centrach medycznych, „ważne jest, aby świadczeniodawcy uzyskali bezpośrednie informacje zwrotne od pacjentów w celu zidentyfikowania przepływu pracy i problemów technicznych.”

Rak gruczołu krokowego jest najczęstszym nowotworem diagnozowanym w Ameryce. W 1971 r. szacuje się, że 3 miliony osób przeżyło raka; w 2012 r. liczba ta wzrosła do 13,7 miliona. Biorąc pod uwagę, że każdego roku diagnozuje się około 225 000 mężczyzn, a prawie 100% z nich przeżywa co najmniej pięć lat, liczby te będą znacznie rosły. W swojej pracy „Telemedycyna a przeżycie po raku prostaty: A Narrative Review” Agochukwu i wsp. stwierdzają, że „interwencje telemedyczne dla osób, które przeżyły raka gruczołu krokowego, prowadzone w różnych formatach, wykazały swoją wartość dla wyników leczenia raka gruczołu krokowego. Są one szczególnie korzystne dla populacji o niedostatecznym zasięgu, takich jak ci, którzy przeżyli, dla których odległość, koszty i czas wolny od pracy mogą stanowić bariery nie do pokonania. Dla systemu opieki zdrowotnej telemedycyna może również zapewnić oszczędności.”

Dr Boxer co tydzień oferuje tele-urologiczną opiekę kliniczną w szpitalu Veterans Affairs, diagnozując i lecząc szereg schorzeń urologicznych, w tym impotencję i nowotwory złośliwe układu moczowo-płciowego. Wskaźnik satysfakcji wynosi prawie 100%, a dr Boxer otrzymał liczne nagrody za opiekę nad pacjentami. Nieustannie zachęca on swoich kolegów z uczelni i spoza niej do rozszerzania zakresu stosowania telemedycyny. Podobnie dr Ellimoottil przeprowadza wizyty telemedyczne z pacjentami, u których obserwacja jest mało skomplikowana (np. obserwacja w zakresie przyjmowania leków, poradnictwo w zakresie metabolicznej kamicy nerkowej, obserwacja w zakresie kamicy nerkowej i nowotworów). Często pacjenci ci nie wymagają badania fizykalnego.

Zachęcające są coraz liczniejsze dowody na skuteczność telemedycyny; potrzebne są jednak dalsze badania nad wpływem telemedycyny na koszty, jakość, dostęp i doświadczenie pacjentów. Nie ma wątpliwości, że telemedycyna będzie zyskiwać na popularności. W związku z tym na społeczności badawczej spoczywa obowiązek zapewnienia, aby świadczenie telemedycyny odbywało się w sposób oparty na dowodach naukowych.

Telemedycyna nie tylko stanowi przyszłość praktyki medycznej; obecnie jest podstawowym sposobem rozszerzenia opieki na osoby z ograniczonym dostępem do lekarzy. Wymaganie od pacjentów, aby przychodzili do placówek murowanych po opiekę staje się coraz bardziej nierealistyczne i nie do utrzymania. Aby opieka zdrowotna była naprawdę skoncentrowana na pacjencie, musi być przystępna cenowo i dostępna. Ponieważ grunt jest żyzny dla rozwoju telemedycyny, społeczności kliniczne, administracyjne i badawcze powinny się zjednoczyć, aby rozszerzyć zastosowanie telemedycyny na naszą zasługującą na to populację pacjentów.

.