Plaża desantowa
Encyclopædia Britannica, Inc.Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Położona na wschodnim brzegu podstawy półwyspu Cotentin, plaża Utah była późnym dodatkiem do obszarów zaplanowanych do inwazji. Pierwotny plan operacji Overlord nie przewidywał lądowania na Cotentin, ale generał Dwight D. Eisenhower, naczelny dowódca Alianckich Sił Ekspedycyjnych, dodał je, aby zapewnić wczesne zdobycie portu Cherbourg na północnym krańcu półwyspu.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Obszar lądowania na Utah miał około 5 km (3 mile) szerokości i znajdował się na północny zachód od ujścia rzeki Carentan na piaszczystych, obwałowanych plażach. W porównaniu z niemieckimi fortyfikacjami na plaży Omaha, obrona w Utah, oparta na stałych pozycjach piechoty, była nieliczna, ponieważ nisko położone tereny bezpośrednio za lądowiskiem były zalane, a Niemcy mogli kontrolować zalewanie śluzami. Cztery drogi wodne wychodziły z plaży przez zalane niziny i poważnie ograniczały ruch w głąb lądu. W rzeczywistości cały ruch lądowy został ograniczony do ustalonych tras, zwłaszcza przez ważne skrzyżowania miast Carentan i Sainte-Mère-Église. Obrona wzdłuż grobli składała się głównie z umocnionych punktów wyposażonych w broń automatyczną. Około 3 km (2 mile) w głąb lądu znajdowały się baterie artylerii nadbrzeżnej i polowej. Siły broniące składały się z elementów niemieckich 709., 243. i 91. dywizji piechoty.
U.S. Signal Corps/National Archives, Washington, D.C.
Dzięki uprzejmości Eisenhower Center for American Studies, New Orleans, Louisiana, U.S.
Dzięki uprzejmości Eisenhower Center for American Studies, New Orleans, Louisiana, U.S.
Sektory szturmowe na Utah Beach zostały oznaczone (od zachodu do wschodu) Tare Green, Uncle Red i Victor. Inwazja została zaplanowana na Tare Green i Uncle Red, z groblą numer 3 prawie w środku rejonu lądowania. Godzina H (czyli czas, w którym pierwsza fala jednostek desantowych miała uderzyć na plażę) została wyznaczona na 06:30. Plaża miała być szturmowana przez amerykańską 4 Dywizję Piechoty. Plan zakładał przejście przez plażę i przejęcie kontroli nad drogami nadbrzeżnymi, połączenie się z oddziałami powietrznodesantowymi, które miały zostać zrzucone w głąb lądu pięć godzin wcześniej, a następnie przygotowanie się do ataku w kierunku Cherbourga. 8 Pułk Piechoty miał zaatakować jako pierwszy; wspierany przez 32 specjalne czołgi amfibijne Sherman w pierwszej fali, miał wylądować naprzeciwko Les Dunes de Varreville, dobrze ufortyfikowanego obszaru.
Plan lądowania od początku był nieudany. Silne prądy nękały jednostki desantowe, a teren był przesłonięty dymem z poprzedzającego bombardowania wybrzeża. Głównym problemem była jednak utrata trzech z czterech wyznaczonych jednostek kontrolnych na minach. Czwarta jednostka kontrolna w końcu zebrała zdezorientowane jednostki desantowe szukające kierunku i używając megafonu do komunikacji, doprowadziła je do celu. Siły wylądowały 1800 metrów (2000 jardów) na wschód od wyznaczonego rejonu lądowania, w słabiej bronionym sektorze Victor i prawie przy grobli numer 2.
U.S. War Department/National Archives, Washington, D.C.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Dzięki uprzejmości Eisenhower Center for American Studies, New Orleans, Louisiana, U.S.
Pomocnik dowódcy dywizji, generał brygady Theodore Roosevelt, Jr, szybko zorientował się w błędzie. Wypowiadając swoją słynną uwagę „Od tego miejsca zaczniemy wojnę!” rozkazał dywizji iść naprzód. Trzy godziny później zabezpieczono wyjścia nr 1, 2 i 3, a przed godziną 1200 nawiązano kontakt ze spadochroniarzami ze 101 Dywizji Powietrznodesantowej w okolicach miasteczka Pouppeville. Do końca dnia 4 Dywizja przesunęła się w głąb lądu o około 6 km (4 mile), a jej najbardziej wysunięte na zachód jednostki znajdowały się w odległości jednej mili od obwodu 82 Dywizji Powietrznodesantowej w pobliżu Sainte-Mère-Église.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Dzięki uprzejmości Eisenhower Center for American Studies, Nowy Orlean, Luizjana, U.S.
Jak na szturm, który rozpoczął się od tak straszliwego zamieszania, lądowanie na plaży Utah zakończyło się spektakularnym sukcesem przekraczającym najbardziej optymistyczne oczekiwania. Błąd 1800 metrów oddalił siły desantowe od silnie bronionego obszaru Les Dunes de Varreville i skierował je na słabiej broniony odcinek plaży. Dwadzieścia tysięcy żołnierzy i 1700 pojazdów zmotoryzowanych wylądowało na Utah z zaskakująco małą liczbą ofiar – mniej niż 300 ludzi.
U.S. Signal Corps/National Archives, Washington, D.C.
Niemcy nie kontratakowali podczas szturmu morskiego, ze względu na sukces alianckich wojsk powietrznodesantowych w utrzymaniu dróg prowadzących do podejść na plaże, a także z powodu zamieszania wśród niemieckich dowódców co do tego, gdzie dokładnie odbywał się główny atak. Niemcy byli jednak w stanie przeprowadzić kontratak na półwyspie Cotentin pod koniec D-Day.
Encyclopædia Britannica, Inc.
.